Ο Παναγιώτης Κελεσίδης γεννήθηκε το 1946 και έκανε τα πρώτα του βήματα στον Πανσερραϊκό. Οι εμφανίσεις του δεν άργησαν να τραβήξουν την προσοχή των μεγάλων ομάδων, με τον Ολυμπιακό να κερδίζει τη μάχη για την απόκτησή του το 1972. Η μεταγραφή του στους “ερυθρόλευκους” έμελλε να αλλάξει την καριέρα του, καθώς βρέθηκε σε μια ομάδα που διψούσε για τίτλους και διακρίσεις.
Ο Κελεσίδης αγωνίστηκε με τα “ερυθρόλευκα” μέχρι το 1979, κατακτώντας τρία πρωταθλήματα Ελλάδας (1973, 1974, 1975) και δύο Κύπελλα (1973, 1975). Εκείνη την περίοδο, οι Πειραιώτες οικοδομούσαν τη δική τους αυτοκρατορία και είχαν στην εστία τους ένα… λιοντάρι. Το πάθος, η δύναμη και η αφοσίωσή του αντικατοπτρίζουν τις αξίες που πρεσβεύει ο Ολυμπιακός εδώ και έναν αιώνα: μαχητικότητα, πίστη και αδιάκοπη δίψα για νίκες.
Το ertsports, με αφορμή τα γενέθλια του Ολυμπιακού μίλησε με τον Παναγιώτη Κελεσίδη, ο οποίος αποτύπωσε με τον δικό του μοναδικό τρόπο την “ερυθρόλευκη” διαδρομή του και έστειλε το μήνυμά του για τα 100 χρόνια ιστορίας του συλλόγου.
«Όταν μιλάω για τον Ολυμπιακό συγκινούμαι, γιατί εκεί πέρασα τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου!»
-Πως ήρθε η μεταγραφή στον Ολυμπιακό;
«Οι καλές μου εμφανίσεις με τον Πανσερραϊκό είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών ομάδων. Είχα σχεδόν κλείσει στον ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός ουσιαστικά με “έκλεψε”. Πήρα όμως την καλύτερη απόφαση της ζωής μου. Αγάπησα και υπηρέτησα τον Ολυμπιακό, δεν τον αλλάζω με τίποτα. Όταν μιλάω για τον Ολυμπιακό συγκινούμαι, γιατί εκεί πέρασα τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου. Ήταν γραφτό να αγωνιστώ με την “ερυθρόλευκη” φανέλα».
-Από την επαρχία και τον Πανσερραϊκό ήρθε το άλμα στον Ολυμπιακό. Πως βιώσατε αυτή τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή σας;
«Από εκεί που τους έβλεπα στα χαρτάκια έγινα συμπαίκτης τους! Την πρώτη χρονιά που πήγα στον Ολυμπιακό με πειράζανε στα αποδυτήρια. Μου λέγανε “τι ήρθες να κάνεις εδώ;”, “δεν μπορείς να παίξεις στον Ολυμπιακό” και διάφορα τέτοια. Εγώ όμως δεν μάσαγα. Τους έλεγα “καλά καλά σε έναν μήνα θα δείτε” και μετά κάνανε τον σταυρό τους να είμαι υγιείς για να παίζω. Ο χαρακτήρας μου ταίριαζε με το DNA του Ολυμπιακού και ειδικά με του κόσμου. Είχα ιδιαίτερη σχέση μαζί του γιατί πουλούσα “τρέλα” μέσα στο γήπεδο. Έβαζα την μπάλα κάτω, προχωρούσα και έκανα σέντρες. Εκτελούσα αράουτ, έπαιρνα τη μπάλα την χτυπούσα στο δοκάρι και την έπιανα ξανά. Αυτά ήταν πρωτότυπα. Ήμουν πολύ δυνατός χαρακτήρας και έτοιμος να πετύχω στην κορυφαία ομάδα της Ελλάδας».
-Κορυφαία στιγμή στον Ολυμπιακό;
«Την πρώτη χρονιά που ήρθα ήρθα από τις Σέρρες και κάναμε το νταμπλ ήταν κάτι μαγικό. Από εκεί που δεν με ήξερε κανένας με έμαθε όλη η Ελλάδα! Επίσης, η στιγμή που ξεχωρίζω με τη φανέλα του Ολυμπιακού είναι το πέναλτι που έβαλα κόντρα στον ΠΑΟΚ στη “ρώσικη ρουλέτα” και προκριθήκαμε στο Κύπελλο το 1979. Πιάνω πέναλτι και μετά εκτελώ και το βάζω. Θέλει ψυχή, θέλει δύναμη αυτό».
«Ξεφόρτωνα φορτηγά. Με έβλεπε ο κόσμος και μου έλεγε “συγχαρητήρια, αλλά ντροπή στον Ολυμπιακό του Νταϊφά”»
-Αφού είπαμε την κορυφαία πείτε μας και την χειρότερη.
«Όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Έφυγα από τον Ολυμπιακό σακατεμένος. Ήμουν άτυχος γιατί σταμάτησα στα 29 μου χρόνια. Πάνω στο άνθος της ηλικίας ενός τερματοφύλακα. Εκεί που ήμουνα περιζήτητος έπαθα χιαστούς και εκείνα τα χρόνια δεν ήταν εύκολο να αποκατασταθεί η ζημιά. Δεν μπόρεσα να εισπράξω αυτό που άξιζα. Δεν συμπλήρωσα οκταετία, ώστε στο νέο μου συμβόλαιο να έπαιρνα αρκετά χρήματα. Και δεν είναι ακριβώς θέμα χρημάτων, αλλά πάνω από όλα αναγνώριση της δουλειάς μου. Ξεφόρτωνα φορτηγά. Έπρεπε να ζήσω. Με έβλεπε ο κόσμος και μου έλεγε “συγχαρητήρια, αλλά ντροπή στον Ολυμπιακό του Νταϊφά”. Δεν είχα την στήριξη που μου άρμοζε. Μέχρι και σήμερα δεν έχω ξεπεράσει το γεγονός ότι έπρεπε να σταματήσω από τον Ολυμπιακό».
Πριν προλάβω να κάνω την επόμενη ερώτηση, ο Παναγιώτης Κελεσίδης συνέχισε:
«Η κατάσταση στη συνέχεια άλλαξε. Πρώτα από τον κύριο Σωκράτη Κόκκαλη και στη συνέχεια από τον κύριο Βαγγέλη Μαρινάκη. Ο κύριος Βαγγέλης Μαρινάκης στηρίζει έμπρακτα τους παλαίμαχους. Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ στο θέμα της υγείας μου. Όλα αυτός τα έκανε, έξοδα κτλ. Όχι μόνο εμένα. Όλους τους παλαίμαχους στηρίζει. Ήταν κι άλλοι δίπλα μας, αλλά αυτός παραείναι. Στις αρχές όταν ανέλαβε τον Ολυμπιακό είπε σε μία εκδήλωση μία κουβέντα που δύσκολα θα την έλεγε άλλος πρόεδρος. “Είστε η ιστορία του Ολυμπιακού. Εάν δεν υπήρχατε εσείς δεν θα υπήρχαμε εμείς”. Μεγάλη κουβέντα ήταν αυτή. Πλην την παρένθεση Νταϊφά έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από τον Ολυμπιακό. Τα πρόσωπα έρχονται και φεύγουν, αλλά ο Ολυμπιακός είναι ιδέα».
-Τι είναι αυτό που κρατάτε από το πέρασμά σας από τον Ολυμπιακό;
«Η μεγαλύτερη κληρονομιά μου είναι η αναγνώριση του κόσμου. Ο σεβασμός και η αγάπη του κόσμου μέχρι και τώρα είναι κάτι το μοναδικό. Δεν περιγράφεται με λόγια. Θα με συντροφεύει για όλη μου τη ζωή».
-Ο σημερινός Ολυμπιακός πως σας φαίνεται;
«Όχι ο Ολυμπιακός. Ο ευρωπαίος Ολυμπιακός θα λες. Ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή είναι ευρωπαϊκή ομάδα. Έχει αλλάξει επίπεδο. Έχει πρόεδρο τον Βαγγέλη Μαρινάκη, τον πιο επιτυχημένο στην ιστορία του συλλόγου, ο οποίος έχει αλλάξει τα πάντα. Υπάρχει αναγνώριση από όλη την Ευρώπη στο πρόσωπό του. Η κατάκτηση του Conference League θα μείνει στην ιστορία. Κοίτα μην κάνει το back-to-back φέτος ο Ολυμπιακός».
«Κορυφαίος πρόεδρος στην ιστορία του Ολυμπιακού ο Μαρινάκης»
-Είναι ο Βαγγέλης Μαρινάκης ο κορυφαίος πρόεδρος στην ιστορία του Ολυμπιακού;
«Είναι ναι! Επί προεδρίας του ο Ολυμπιακός κατέκτησε δύο ευρωπαϊκά τρόπαια. Το Youth League και το Conference League. Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο. Το έργο του στον σύλλογο είναι τεράστιο».
-Τι γνώμη έχετε για τον κόουτς Μεντιλίμπαρ;
«Ο Μεντιλίμπαρ θυμίζει τον Βαλβέρδε. Αλλά από όλους τους ξένους προπονητές ο Μεντιλίμπαρ είναι ο καλύτερος. Είναι μάγκας και δίκαιος. Έχει “φτιάξει” 25 ετοιμοπόλεμους παίκτες. Όλοι δίνουν το 100%. Επίσης, αυτό που κάνει με τα νεαρά παιδιά είναι μοναδικό. Δεν είναι συνηθισμένα πράγματα αυτά για μια ελληνική ομάδα. Αυτό είναι 100% έργο του Μεντιλίμπαρ. Χωρίς τη στήριξη του προέδρου βέβαια τίποτα δεν γίνεται. Το ωραιότερο πάντρεμα Μαρινάκης-Μεντιλίμπαρ».
-Ποιον τερματοφύλακα ξεχωρίζετε σήμερα;
«Ο Κωνσταντίνος Τζολάκης είναι ο καλύτερος τερματοφύλακας στην Ελλάδα και ένας από τους καλύτερους στην Ευρώπη. Το δίδυμο Τζολάκης-Πασχαλάκης δεν υπάρχει, γιατί και ο Αλέξανδρος είναι πάρα πολύ καλός τερματοφύλακας. Είναι από τα καλύτερα δίδυμα στην ιστορία του Ολυμπιακού».
«Θαύμαζα τον Γιώργο Δεληκάρη, για μένα ήταν ο καλύτερος»
-Κορυφαίος παίκτης στην ιστορία του Ολυμπιακού;
«Φίλοι και σπουδαίοι συμπαίκτες ήταν ο Τάκης Συνετόπουλος και ο Λάκης Γκλέζος, οι οποίοι δυστυχώς έχουν φύγει από τη ζωή. Εκείνον που θαύμαζα όμως ήταν ο Γιώργος Δεληκάρης. Τον χειροκροτούσα από την εστία για τις ενέργειές του μέσα στο γήπεδο. Είναι ένας από τους καλύτερους στην ιστορία του Ολυμπιακού. Για μένα ήταν ο καλύτερος. Αλλά σου ξαναλέω εγώ εκείνον θαύμαζα. Είναι υποκειμενική η απάντηση. Έχουν περάσει πάρα πολλοί μεγάλοι παίκτες από τον σύλλογο».
-Τι σημαίνει για εσάς ο Ολυμπιακός; Πείτε μου μια ευχή για τα 100 χρόνια του συλλόγου.
«Τον Ολυμπιακό, όπως λέω και στο βιβλίο μου, δεν τον αλλάζω ούτε με τον Άγιαξ. Την εποχή μου ο Άγιαξ ήταν η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης. Αισθάνομαι ευλογημένος που υπήρξα κομμάτι της ιστορίας του Ολυμπιακού. Ήταν ευλογία Θεού. Όποιος δεν έχει φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού δεν μπορεί να καταλάβει το μεγαλείο του. Να τα χιλιάσει!».
@Photo Credits: INTIME