AP PHOTO
Η τραγική ιστορία του Γερμανού τερματοφύλακα αποτελεί μία υπενθύμιση για τους ανθρώπους που υποφέρουν από την ασθένεια της κατάθλιψης, τη “μάστιγα του 21ου αιώνα” και καλούνται καθημερινά να παλεύουν με τον εαυτό τους.
Ήταν Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009, όταν ο Ρόμπερτ Ένκε φίλησε και αποχαιρέτησε τη γυναίκα του και την κόρη του. Έφυγε από το σπίτι για να πραγματοποιήσει την καθιερωμένη προπόνηση με την τότε ομάδα του, το Αννόβερο ’96.
Αυτή τη φορά όμως, δεν υπήρχε προπόνηση. Μπήκε στο αυτοκίνητό του και επί οκτώ ώρες γυρνούσε στους δρόμους. Πήρε τηλέφωνο στο νοσοκομείο για να ακυρώσει το ραντεβού με τον ψυχολόγο του. Του είπε πως ήταν καλά, πως το είχε ξεπεράσει. Όμως, δεν ήταν. Άφησε το πορτοφόλι του στο κάθισμα του αυτοκινήτου, κατέβηκε απ’ αυτό, πέρασε τις κατεβασμένες μπάρες και στάθηκε στις ράγες. Το τρένο πλησίαζε… Αυτά ήταν τα τελευταία δευτερόλεπτα της ζωής του. Σε ηλικία 32 ετών, ο Ένκε έφυγε από τη ζωή, βυθισμένος στις σκέψεις του.
Η τραγωδία που υπέστη και η αρχή του τέλους…
Η επαγγελματική πορεία του Ένκε ήταν ανοδική και το 2004 συμμετείχε για ακόμη μια φορά στο πρωτάθλημα της Budesliga με τη φανέλα του Αννόβερο 96. Δε συνέβη το ίδιο και με την προσωπική του ζωή του. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της συζύγου του, το παιδί τους διαγνώστηκε με σοβαρό πρόβλημα στην καρδιά. Αν και η συμβουλή του γιατρού ήταν το παιδί να μην γεννηθεί, το ζευγάρι είχε άλλη άποψη. Στα τέλη του 2004, γεννήθηκε η κόρη του ζευγαριού, Λάρα. Παρά το γεγονός ότι η επέμβαση στην καρδιά ήταν επιτυχής, η κόρη τους έχασε την ακοή της από τις παρενέργειες, ενώ το σοβαρό πρόβλημα δεν εξαφανίστηκε. Το 2006, η Λάρα έφυγε από τη ζωή. Παρά το τραγικό γεγονός, ο Ένκε κατάφερε να συνεχίσει και βρήκε καταφύγιο στο ποδόσφαιρο. Φαινομενικά. Αν και έγινε αρχηγός της ομάδας, υπήρχαν μέρες που ο Ένκε δεν είχε κουράγιο να σηκωθεί από το κρεβάτι. Διαγνώστηκε επίσημα με κατάθλιψη και επισκεπτόταν τακτικά ψυχίατρο.
Το 2008, το ζευγάρι υιοθέτησε ένα κορίτσι, τη Λάιλα. Το νέο μέλος της οικογένειας αποτέλεσε μία… αχτίδα φωτός για τον Ένκε και την οικογένειά του. Βρήκε τη φόρμα του και αποτελούσε τη βασική επιλογή στο επερχόμενο Μουντιάλ στη Νότια Αφρική (2010), ωστόσο μία δίμηνη απουσία του, λόγω λοιμώξεως στο στομάχι, τον βύθισε περισσότερο στην κατάθλιψη. Ο Γερμανός τερματοφύλακας θεωρούσε υπεύθυνο τον εαυτό του για τον θάνατο της κόρης του και φοβόταν πως με κάποιο τρόπο θα έχανε και την Λάιλα. Δεν κατάφερε ποτέ να το ξεπεράσει και να νικήσει τη μάστιγα της εποχής. Οι δαίμονές του, είχαν νικήσει και η 10η Νοεμβρίου του 2009 υπενθυμίζει την αναγκαία κατάρριψη των ταμπού γύρω από την ασθένεια της κατάθλιψης…//