Η Κατερίνα Μαρίνη μίλησε αποκλειστικά στο ertsports.gr, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης και αναφέρθηκε στο γυναικείο μπάσκετ, στην ομάδα της τον ΠΑΣ Γιάννινα, αλλά και στις σπουδές της παράλληλα με τον επαγγελματικό αθλητισμό.
Η σούτινγκ γκαρντ του ΠΑΣ Γιάννινα, Κατερίνα Μαρίνη, ξεκίνησε την καριέρα της στα Άνω Λιόσια και μέχρι σήμερα η πορεία της στο χώρο του μπάσκετ ήταν μοιρασμένη ανάμεσα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Το όνομά της το έχτισε με τη φανέλα του Άρη Πετρούπολης. Μόλις στα 16 της χρόνια, τη σεζόν 2015-2016, έγραψε 15 συμμετοχές στην Α1 Γυναικών. Μπορεί η ομάδα της να υποβιβάστηκε χωρίς να καταφέρει να πάρει καμία νίκη, όμως η ίδια είχε την ευκαιρία να πάρει χρόνο συμμετοχής και να αποκτήσει παραστάσεις που έβαλαν τις βάσεις για την εξέλιξή της. Μάλιστα, είχε 4.5 πόντους μ.ο. στην πρώτη της επαφή με τη μεγάλη κατηγορία του γυναικείου μπάσκετ.
Οι εξαιρετικές της εμφανίσεις την τριετία 2015-2018 με την αθηναϊκή ομάδα, μόνο απαρατήρητες δεν πέρασαν και ο ιστορικός Σπόρτιγκ αποφασίζει να της προσφέρει θέση στο ρόστερ της σεζόν 2018-2019. Σε 18΄συμμετοχής μ.ο. καταγράφει 4.1 πόντους, 1.4 ριμπάουντ και 1.4 ασίστ, συμβάλλοντας στην κατάκτηση της 9ης θέσης στην Α1 Γυναικών (10-12 ρεκόρ).
Η Μαρίνη, πριν πάρει μεταγραφή στον ΠΑΣ Γιάννινα, αγωνίστηκε για δύο χρόνια στον Άρη όπου παράλληλα σπούδαζε στη Γυμναστική Ακαδημία (ΤΕΦΑΑ). Είχε αναδειχθεί πρώτη σκόρερ στην Α2 Βορρά την πρώτη της χρόνια στους “κίτρινους”, και η δεύτερη είχε διακοπεί λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.
-Για τη φετινή πορεία του ΠΑΣ Γιάννινα και το πρωτάθλημα της Α1 γυναικών:
«Η ομάδα του ΠΑΣ Γιάννινα, την αγωνιστική περίοδο που πέρασε, προσπάθησε να δημιουργήσει μια ανταγωνιστική ομάδα με καλές προοπτικές, που όμως δεν κατάφερε να πάρει καλή θέση στο πρωτάθλημα. Λόγω covid το πρωτάθλημα έγινε με 9 ομάδες και χωρίς να υποβιβάζεται καμία ομάδα. Αυτή η συνθήκη αποτέλεσε δικλείδα ασφαλείας. Αν υπήρχε ο κίνδυνος του υποβιβασμού, πιστεύω θα είχαν ληφθεί διαφορετικές αποφάσεις».
-Για τη φετινή σου πορεία στον ΠΑΣ και την ανανέωση του συμβολαίου σου:
«Η επιλογή να έρθω στην ομάδα εξ αρχής ήταν μια πρόκληση για εμένα, μιας και λόγω σπουδών βρισκόμουν στην Θεσσαλονίκη και έπαιζα στην ομάδα του Άρη στην Α2 κατηγορία. Η πανδημία έβαλε στοπ σε όλα τα πρωταθλήματα, με τα μοναδικά που ξεκίνησαν κάποια στιγμή να είναι εκείνα της Α1. Αναπόφευκτα, αυτό έβγαλε όλες τις παίκτριες εκτός αγωνιστικού ρυθμού και καθημερινών προπονήσεων. Η πρόκληση, λοιπόν, ήταν να ενταχθώ πάλι στο πλαίσιο μιας ομάδας, με καθημερινές διπλές προπονήσεις, να ανακτήσω το χαμένο έδαφος και να εξελιχθώ.Η νέα αγωνιστική χρονιά βρίσκει την ομάδα με νέο προπονητή, με πολύ διαφορετική φιλοσοφία, και με πολλές αλλαγές σε όλους τους τομείς. Η επιθυμία του coach Μαργαρίτη να παραμείνω, η πολύ καλή σχέση που έχω αναπτύξει με τους ανθρώπους της ομάδας και η ευκαιρία για προσωπική βελτίωση ήταν οι παράγοντες που πολύ γρήγορα με έκαναν να υπογράψω».
-Σε τι επίπεδο βρίσκεται το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα;
«Αν και είναι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα αυτό θα προσπαθήσω περιεκτικά να απαντήσω. Το επίπεδο του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ είναι χαμηλό, όχι ως προς τις Ελληνίδες παίκτριες οι οποίες παλεύουν, προπονούνται διαρκώς για την βελτίωσή τους και βρίσκονται ως επί το πλείστον σε εξαιρετικό επίπεδο, παρά τις συνθήκες που επικρατούν, αλλά όσον αφορά την οργάνωση, τον επαγγελματισμό και τους οικονομικούς πόρους που προσφέρονται. Έχουν γίνει κάποιες κινήσεις βελτίωσης της κατάστασης και ελπίζω να γίνουν ακόμη περισσότερες, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον, όπου οι αθλήτριες θα νιώθουν ασφάλεια και να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που αγαπάνε».
-Ποιες ήταν οι πρώτες σου σκέψεις όταν ξεκίνησες να ασχολείσαι με το μπάσκετ και ποιοι οι προβληματισμοί και τα άγχη που προέκυψαν στην πορεία;
«Η απόφαση να ξεκινήσω το μπάσκετ ήρθε μέσω ενός φυλλαδίου που μας είχαν μοιράσει από τις ακαδημίες του τότε ΔΑΣΑΛ, νυν Εύνικου ΓΑΣ, στην Τρίτη δημοτικού. Δεν είχα ιδέα τι ήταν το μπάσκετ και ως παιδί που μου άρεσε η άθληση είπα θα το δοκιμάσω, γιατί όχι; Και κάπως έτσι, το αγάπησα τόσο πολύ, που από τότε δεν έχω σταματήσει να παίζω μπάσκετ! Τα άγχη προκύπτουν όταν πλέον χάνεται το ανέμελο στοιχείο του παιχνιδιού και μπαίνει στην μέση από νωρίς η αναγκαιότητα του θετικού αποτελέσματος. Ήμουν τυχερή σε αυτό το κομμάτι, καθώς μέχρι να μεταβώ εξ ολοκλήρου στο τμήμα των γυναικών ηλικιακά, έπαιξα πολύ, το ευχαριστήθηκα, χωρίς να με πιέζει κανείς ούτε εμένα, ούτε τις συμπαίκτριες μου για το ροζ φύλλο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πάνω απ’ όλα το μπάσκετ είναι παιχνίδι και δεν πρέπει κανένα σωματείο να διώχνει τους νεαρούς αθλητές του δημιουργώντας ένα κλίμα ανταγωνισμού και όχι ψυχαγωγίας. Ο μακροπρόθεσμος στόχος θα πρέπει να είναι να κερδίζει το κάθε σωματείο όλο και περισσότερους αθλητές και όχι πανελλήνια πρωταθλήματα».
-Για τις σπουδές σου παράλληλα με τις αθλητικές σου δραστηριότητες:
«Σπούδασα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού. Μιας και οι υποχρεώσεις της σχολής ήταν αυξημένες, καθώς πήγα μεταγενέστερα στην σχολή και όχι από το πρώτο έτος, στόχος μου ήταν να πάρω το πτυχίο μου στα τέσσερα χρόνια, όπως και έγινε. Όσο ήμουν στην Θεσσαλονίκη έπαιζα στον Άρη Θεσσαλονίκης, όπου η κατηγορία και οι απαιτήσεις που είχε, με βοήθησαν έτσι ώστε να καταφέρω τον παραπάνω στόχο. Τα δύο χρόνια στον Άρη ήταν υπέροχα και τους έχω όλους στην καρδιά μου, το προπονητικό stuff, τους ανθρώπους που στήριζαν την ομάδα και τις συμπαίκτριες μου».
-Κεφάλαιο Εθνική ομάδα 3×3:
«Το κεφάλαιο εθνική 3×3 είναι ένα κεφάλαιο που άνοιξε πριν λίγους μήνες για την χώρα μας. Είναι ένα άθλημα με αρκετές διάφορες από το 5×5. Ο coach Τσαγκαράκης μας σύστησε με το άθλημα, προσπαθεί να μας μεταλαμπαδεύσει όσες περισσότερες γνώσεις μπορεί και να μοιραστεί τις εμπειρίες του ως παίκτης αλλά και ως προπονητής, έτσι ώστε να μας βοηθήσει να ανταπεξέλθουμε στα επερχόμενα τουρνουά. Είναι κάτι πολύ καινούριο και είμαι ευγνώμων που ο coach με επέλεξε και με έχει στο πλάνο αυτής της προσπάθειας να αναδειχτεί το 3×3 στην Ελλάδα».
-Τι στόχους έχεις για το μέλλον;
«Γενικά στην ζωή μου προτιμώ να θέτω στόχους άμεσα υλοποιήσιμους και πετυχαίνοντας τους να χτίζω τα θεμέλια για τους μεγαλύτερους στόχους που έχω θέσει. Αυτή την περίοδο προτεραιότητα έχει η ατομική βελτίωση και η προετοιμασία για το επερχόμενο τουρνουά 3×3 και για την προετοιμασία, έπειτα, της ομάδας μου.
-Τι θα πρέπει να γνωρίζει ένα μικρό κορίτσι που θέλει να ασχοληθεί με το γυναικείο μπάσκετ;
«Το πιο σημαντικό είναι να αγαπάνε αυτό που κάνουν και να διασκεδάζουν παίζοντας. Εάν στην πορεία επιλέξουν ότι θέλουν να ασχοληθούν περαιτέρω με το άθλημα, η σκληρή δουλειά, η επιμονή και η υπομονή πρέπει να τις καθορίζουν. Άλλωστε, δεν έχει ο καθένας μας κοινή αφετηρία, ούτε κοινή πορεία και σίγουρα όχι κοινό τέλος με κανέναν άλλον πάνω στην γη. Δεν είναι ποτέ αργά και ποτέ νωρίς για να πετύχεις!»
Το who is who της Κατερίνας Μαρίνη:
Ημερομηνία Γέννησης: 6/1/1999
Θέση: Guard
Ύψος: 1.74
Γενέτειρα: Αθήνα
Σπουδές: ΤΕΦΑΑ