ertsports.gr
O 53χρονος προπονητής μίλησε στο ertsports.gr από την Ουγγαρία, λίγες ώρες (13/9, 21:30, ΕΡΤ1, ΕΡΑΣΠΟΡ) πριν από τη μεγάλη μάχη στη “Mercedes–Benz Arena” ανάμεσα στην Εθνική μας ομάδα και την “οικοδέσποινα” Γερμανία!
Ο Κώστας Φλεβαράκης είναι ένας από τους έμπειρους, εργατικούς και καλούς Έλληνες προπονητές με μακρά πορεία και παραστάσεις στους πάγκους εντός και εκτός συνόρων.
Έζησε από κοντά την εκκίνηση του Δημήτρη Ιτούδη ως πρώτος προπονητής στον ΠΑΟΚ το 1996. Στις 19/1/2008 και στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, ως head coach του “Δικεφάλου του Βορρά” αναμετρήθηκε με τον Γκόρντον Χέρμπερτ, τεχνικό του Άρη τη σεζόν 2007-08 και σημερινό “εκλέκτορα” της Γερμανίας. Μιας εθνικής που ηγείται στη… μετά-Νοβίτσκι εποχή ο Ντένις Σρέντερ, ένας παίκτης που έλαμψε υπό την καθοδήγησή του στους Φάντομς Μπραουνσβάιγκ και πήρε το… εισιτήριο για το ΝΒΑ, όπου έγινε ντραφτ στο Νο.17 από τους Ατλάντα Χοκς το 2013. Ποιος επιλέχθηκε στο Νο.15 από τους Μιλγουόκι Μπακς; Φυσικά, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, τον οποίο ήθελαν και τα “Γεράκια”.
Άρα, ο Θεσσαλονικιός και άλλοτε ομοσπονδιακός προπονητής της Σουηδίας (2005-10) σίγουρα μπορεί να μας πει πράγματα για το σπουδαίο ραντεβού Ελλάδας και Γερμανίας που θα κρίνει μία θέση στην τετράδα του Ευρωμπάσκετ, το οποίο συνεχίζεται στο Βερολίνο και παρακολουθείτε από την ΕΡΤ.
Υπηρετώντας το πρότζεκτ της Σοπρόνι προσπαθεί να μην χάνει παιχνίδι της Εθνικής ομάδας, αλλά και τα υπόλοιπα του τουρνουά. Ποια είναι, λοιπόν, η εικόνα του για την “Επίσημη Αγαπημένη” και για τις άλλες χώρες που συμμετέχουν:
«Έχω μια αρκετά καλή εικόνα θα έλεγα. Η Ελλάδα είναι ένα από τα φαβορί, αλλά δεν σημαίνει κάτι αυτό, ούτε πρέπει να μας τρομάζει. Έχει στοιχεία που περίμενα και κάτι διαφορετικό από άλλες φορές. Δεν συναντάς εύκολα ευρωπαϊκή ομάδα με τον καλύτερο παίκτη του κόσμου (σ.σ. Γιάννης Αντετοκούνμπο) και τα δυο κορυφαία γκαρντ της Ευρωλίγκας (σ.σ. Νικ Καλάθης – Κώστας Σλούκας). Άρα ας μην την συγκρίνουμε με το παρελθόν, θα αδικήσουμε άλλες εκδόσεις. Η φετινή έχει μια τρομερή μίξη από τεχνογνωσία, εξαιρετικό κλίμα, αθλητικότητα στο μέγιστο βαθμό λόγω των Αντετοκούνμπο, μέγεθος, εμπειρία πρωταθλητισμού άρα αντοχή στην πίεση και σημαντική ποιότητα που έδωσε άλλη διάσταση και η προσθήκη του Τάιλερ Ντόρσεϊ. Στοιχεία που δεν τα βλέπεις εύκολα όλα μαζί και κυρίως στο ελληνικό παρελθόν.
Συν, φυσικά, ο Δημήτρης Ιτούδης και το τιμ του. Τον ιδανικό συνδυασμό απογειώνει το τεράστιο κίνητρο του Γιάννη που συνεπαίρνει όλους, αυτό είναι το μεγάλο ατού μας! Ευτυχώς ξεπεράστηκαν και τα προβλήματα. Δεν με έχει εντυπωσιάσει καμία ομάδα πάντως, ούτε εξεπλάγην με κάποιον αποκλεισμό, ακόμα και της Σερβίας. Δεν παίζουν μπάσκετ μόνο τα ονόματα και η ιστορία. Δείτε τη Φινλανδία και την Πολωνία που δεν τις έχουν μπασκετικά “ψηλά”. Δεν τις υποτιμάς, δουλεύουν χρόνια μαζί, άρα πρέπει να τους σέβεσαι όλους και να παίζεις με συγκέντρωση. Η Εθνική μας έχει πάντα ένα “πρέπει”, καλώς ή κακώς. Δεν θα κάνω πρόβλεψη για την κατάληξή μας στο τουρνουά, διότι είναι νοκ άουτ, όχι σειρές ή πρωτάθλημα. Όμως, αξίζει αυτή η ομάδα και τα παιδιά να πάνε μέχρι το τέλος!»
Με τον Δημήτρη Ιτούδη φόρεσαν μαζί τα “ασπρόμαυρα” του ΠΑΟΚ για μια σεζόν (1995-96) και… κάτι, όταν επέστρεψε στην Ελλάδα από το Ζάγκρεμπ. Γιατί, λοιπόν, ο «coach Itoudis» έκανε αυτή την καριέρα;
«Οι προπονητές εκείνης της εποχής ήμασταν τυχεροί. Ήταν η αρχή του επαγγελματικού μοντέλου. Δουλειά ολημερίς, 15 ώρες στο βίντεο, αλλά και τύχη-ευλογία να εργαζόμαστε σε καταστάσεις καλές, όχι… άρρωστες! Ο Δημήτρης δεν είχε φθαρεί από άσχημες φάσεις, ήταν πάντα σοβαρός και αφοσιωμένος. Αφήνει παντού εξαιρετικό έργο. Ο Παναθηναϊκός και το εξωτερικό, όπου η δουλειά μας φαίνεται και λόγω άλλων συνθηκών, τον έκαναν κορυφαίο.
Η επικοινωνία του με τους παίκτες -δίχως εξαιρέσεων σε ονόματα- και τα βίντεο με τις ομιλίες που βλέπουμε είναι δυνατό κομμάτι του. Διδάχθηκε πολλά από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, όπως εγώ από τον Σκοτ Σκάιλς, και το εξέλιξε κατάλληλα. Διαχειρίστηκε, επίσης, πολλών ειδών μπάτζετ, αλλά όχι μπάτζετ που ήταν στη… θεωρία. Άλλοι στη θέση του δεν είχαν ανάλογη τύχη και εξέλιξη παρ’ ότι δούλευαν πολύ καλά τακτικά, αλλά σε άσχημες συνθήκες. Έχουμε, όμως, παντού Έλληνες προπονητές πλέον και διακρίνονται. Χαίρομαι πολύ για τον Δημήτρη και κατ’ επέκταση για την Εθνική μας. Διατηρούμε ιδιαίτερα καλές σχέσεις πάντα και εύχομαι να συνεχίσει έτσι και παραπάνω!»
Πέρα από την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Σουηδία, την Πολωνία, το Καζακστάν και τα καλοκαίρια στις ΗΠΑ για τα Summer Leagues, ο 53χρονος προπονητής πέρασε από τη Γερμανία για τους Φάντομς Μπραουνσβάιγκ και τη σεζόν 2012-13 ανακάλυψε δυο σημερινούς NBAers και σούπερ σταρ με τα “Πάντσερ”. Ο ένας του… ξέφυγε για την Ουλμ (σ.σ. Ντάνιελ Τάις) και ο άλλος εξελίχθηκε σε “διαμάντι” που έλαμψε στα χέρια του, κάνοντας μία και εξαιρετική σεζόν. Ο λόγος για τον Ντένις Σρέντερ:
«Δέκα χρόνια πριν βρήκα τον Ντένις στους μικρούς του συλλόγου. Πίστευε πάρα πολύ στον εαυτό του, όμως δεν υπήρχε πίστη γύρω του για κάτι εξαιρετικό ή ιδιαίτερο. Άρπαξε την ευκαιρία! Εγώ πάντα έδινα ευκαιρίες στους νέους, μου αρέσει, όπως και στη Σουηδία με τον Γιόνας Γερέμπκο ή το 2000 με την “Dream Team” του ΠΑΟΚ, όπου μπήκαν οι Βασιλειάδης και Αποστολίδης. Χωρίς προτροπή, λοιπόν, να αναδειχθεί ο Ντένις, έκανε ένα τεράστιο άλμα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Προς τιμήν του, δεν του χαρίστηκε τίποτα!
Δεν θα ξεχάσω που τον έβαλα βασικό κόντρα στην “ευρωλιγκάτη” Μπάγερν απέναντι στον Ταϊρίς Ράις, τον Γιοτάμ Χαλμπερίν και κάναμε το “διπλό” στο Μόναχο. Ήταν ένας πλέι μέικερ ετών 19, όχι ένας ψηλός να μαζεύει ριμπάουντ. Ήθελε αποφάσεις και έπρεπε να σκεφτεί ώριμα σε μια ανταγωνιστική Μπουντεσλίγκα. Γενικά είναι… δύσκολο παιδί, αλλά σοβαρό και γεννημένος νικητής. Προσέλκυσε πολύ κόσμο. Με ρωτούσαν, τότε (2013), για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο που ήταν στην Α2 με τον Φιλαθλητικό, δίχως να έχω εικόνα και για τον Ντένις. Πολύ ευχάριστο να τους βλέπω να επιλέγονται μαζί και να παίζουν στο ΝΒΑ άμεσα με τρομερή πορεία και εξέλιξη.
Έχει τα καλά του και τα κακά του ο Σρέντερ και ο εκάστοτε προπονητής που τον έχει παίζει μεγάλο ρόλο. Πρέπει να ξέρει πως να τον διαχειριστεί. Πότε να τον… μαζεύει και πότε να τον… σπρώχνει. Έχει πολύ γρήγορη αλλαγή ρυθμού και κατεύθυνσης που τον κάνει άπιαστο στο “ένας εναντίον ενός”. Παίζει πάντα με ενθουσιασμό, όμως κάποιες φορές χάνει το μυαλό του. Έχει μια… αναρχία στο παιχνίδι του που είναι καλό και κακό, αναλόγως. Παραλίγο να είχα και τον Ντάνιελ Τάις εκείνη τη χρονιά στην Μπραουνσβάιγκ, αλλά τον άφησαν να φύγει και πήγε στην Ουλμ. Δε θα με ξάφνιαζε αν μια μέρα επέστρεφαν για να παίξουν στην Ευρωλίγκα. Έχουν κάνει μια καριέρα στις ΗΠΑ και σίγουρα θα επιμείνουν εκεί πρώτα.»
Πέρα από τον Ντένις Σρέντερ, ο «Φλέβα» είχε κοντραριστεί με τον Καναδοφινλανδό τεχνικό των Γερμανών, Γκόρντον Χέρμπερτ, σε ένα Άρης-ΠΑΟΚ στις αρχές του 2008, με τους «κίτρινους» να επικρατούν 83-73 στο Αλεξάνδρειο. Τι μπάσκετ παίζει, λοιπόν, ο 63χρονος και τι πρέπει να προσέξει η Ελλάδα;
«Παίζουν… εκτός κανόνων θα έλεγα, ένα free style μπάσκετ και τους κάνει απρόβλεπτους. Δεν πρέπει να δώσουμε βάρος μόνο στον Σρέντερ, έχει πολύ ταλέντο η Γερμανία, με πολλούς ΝΒΑερς. Χρειάζεται προσοχή, να ξέρουμε πότε να δώσουμε ρυθμό, πότε να τον ρίχνουμε, να κοντρολάρουμε το παιχνίδι εμείς, κάτι που το έχουμε στη φύση μας. Στις σετ καταστάσεις έχουμε την υπεροχή, χρειαζόμαστε και το τρανζίσιον διότι είναι σημαντικό κομμάτι μας, φέτος. Φυσικά, δυνατή άμυνα και τα αμυντικά ριμπάουντ.
Δεν έχουν τη δική μας αθλητικότητα, ειδικά στους ψηλούς. Η κούραση υπάρχει επίσης και θα την διαχειριστεί ο Δημήτρης (σ.σ. Ιτούδης). Αισιοδοξία και πίστη χρειάζεται, διότι τα “do or die” ματς είναι αλλιώς. Παίζουν και εντός έδρας, αλλά δεν έχουν μάθει στην πίεση αυτή και γενικά. Εμείς έχουμε “ψηθεί” στην πίεση και βάζουμε παραπάνω “πρέπει” καμιά φορά. Έχουμε μάθει έτσι και τα παιδιά θα το διαχειριστούν. Ο Γκόρντον Χέρμπερτ ξέρει, πλέον, τη νοοτροπία των Γερμανών. Δεν έχει καμία σχέση με το πέρασμά του από την Ελλάδα. Σχεδόν δέκα χρόνια στη Φρανκφούρτη, κοσμογυρισμένος και ως ομοσπονδιακός με πείρα ξέρει τι πρέπει να κάνει. Στη Γερμανία τους δίνει μια ελευθερία και ταχύτητα. Ας μην γίνει πλεονέκτημα, αλλά μειονέκτημα τους, μέσα από την άμυνα, το ρυθμό και τα λίγα λάθη, πάντα με ψυχραιμία».
Τέλος, ερωτήθηκε για το πως ζει την “περιπέτειά” του στην Ουγγαρία με τη Σοπρόνι.
«Γενικά έχει αλλάξει το άθλημα, φαίνεται και στο Eurobasket. Εκεί, η Ουγγαρία έπεσε στον… όμιλο θανάτου (0-5 ρεκόρ), της… έκοψε τα φτερά, έχασε και τον Άνταμ Χάνγκα. Ήταν ένα καλό βήμα γι’ αυτούς. Έχουμε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Επέστρεψα πέρυσι το Νοέμβριο, όταν ήμασταν στον… πάτο και κάναμε 13 σερί νίκες, χωρίς να είμαστε η Φάλκο Σομπατέλι! Παίρνεις, πάντα, τον δικό σου… τίτλο. Ασχολείσαι με τα θέματα της δουλειάς σου, δίχως να παίρνει άλλη έκταση.
Όπως είπε και ο Βαγγέλης Ζιάγκος στην ΕΡΑΣΠΟΡ, είναι πλεονέκτημα που δεν ασχολείσαι με άλλα, άσχετα αν η κουλτούρα και το επίπεδο είναι κατώτερο της Ελλάδας. Το απολαμβάνεις! Υπάρχει οργάνωση και θέλει περισσότερο χρόνο για να γίνει η διαφορά. Στην Ελλάδα τα έχουμε όλα, αλλά και πολλά προβλήματα. Σιγά, σιγά γίνεται προσπάθεια αλλαγής, θέλει συσπείρωση και ουσιαστικές λύσεις. Να μην στεκόμαστε μόνο στις επιτυχίες Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, αλλά να βλέπουμε και άλλες ομάδες να κάνουν επιτυχίες. Γνωρίζουμε ήττες από υποδεέστερα -στη θεωρία- πρωταθλήματα. Το έκανε και η Φάλκο στο BCL.
Όσο για την Ελλάδα, πάντα υπάρχει ενόχληση για εργασία, αλλά και από καλύτερες ομάδες στην ουγγρική λίγκα. Υγεία να έχουμε και να δουλεύουμε σωστά και καλά! Πάντα σκέφτομαι την Ελλάδα, η οικογένειά μου δεν είναι μαζί μου. Εκεί είναι το σπίτι όλων μας, όσο και αν μας πληγώνουν κάποιες καταστάσεις…».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΣ