ERTSPORTS.GR graphic
Οι λάτρεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και δη του γερμανικού αναμένουν με ενδιαφέρον τις σημερινές (27/5) μάχες της Bundesliga. Εκεί, όπου ένας ισόβιος “κιτρινόμαυρος” ψάχνει το πρώτο του πρωτάθλημα με την ομάδα της καρδιάς του και οι ποδοσφαιρικοί… θεοί καλούνται να εκπληρώσουν το όνειρό του…
Στα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα, τα παιδιά συνδέονται άρρηκτα με την ομάδα που ξεκίνησαν να έχουν επαφή με το ποδόσφαιρο. Δένονται, αγαπούν και αγωνίζονται για τον σύλλογο που τους δίνει την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Πολλοί, αντιμετωπίζουν την εκάστοτε αντίστοιχη ομάδα ως… σκαλοπάτι για την καριέρα τους, αλλά κάποιοι άλλοι αρνούνται να την εγκαταλείψουν και βρίσκονται στο πλευρό της, ανεξαρτήτως συνθηκών και… εκατομμυρίων από άλλους συλλόγους.
Ο Μάρκο Ρόις ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Ένας από τους πιο ρομαντικούς παίκτες του σύγχρονου ποδοσφαίρου, βλέπει μπροστά του το όνειρο που είχε από μικρό παιδί. Απέχει μόλις μία νίκη από το να στεφθεί πρωταθλητής Γερμανίας με την αγαπημένη του Μπορούσια Ντόρτμουντ. Αποτελεί παιδί ενός κλειδαρά στο Ντόρτμουντ, σε μία όχι και πλούσια οικογένεια. Από μικρός ήταν οπαδός της τοπικής Μπορούσια και άρχισε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 5 ετών, στα χωμάτινα γήπεδα μίας μικρής τοπικής ομάδας, προτού μεταβεί στις ακαδημίες των “κιτρινόμαυρων”. Παράλληλα, έβλεπε την ομάδα του ως οπαδός σε ένα από τα πιο “καυτά” πέταλα της Ευρώπης. Μεγάλωσε μέσα στην ομάδα, αλλά το 2005 βίωσε την πρώτη του… ερωτική απογοήτευση από την ομάδα της καρδιάς του. Δεν τον πίστευαν. Η σωματική του δομή αποτελούσε τον κύριο λόγο και ο Ρόις κλήθηκε να πάει στην Άλεν, φτάνοντας στην πρώτη της ομάδας, με την οποία ανέβηκε στην Bundesliga 2. Αυτό που δεν είδαν δει άλλοι στο πρόσωπό του, το είδε ένα… κοφτερό μάτι που τον ενέταξε στην Μπορούσια Γκλάντμπαχ σε ηλικία 20 ετών.
Η πρόοδός του ήταν αλματώδης και γινόταν ολοένα και καλύτερος. Με την Γκλάντμπαχ πραγματοποίησε εκπληκτικές σεζόν. Ειδικότερα το 2011-2012, ο Γερμανός μεσοεπιθετικός σκόραρε 18 φορές και μοίρασε 12 ασίστ, μπαίνοντας στην καλύτερη ενδεκάδα της Bundesliga, ενώ πήρε και τον τίτλο του καλύτερου παίκτη, τη στιγμή που τα “πουλάρια” κατέκτησαν την τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα. Η Γκλάντμπαχ ανέδειξε τις δυνατότητές του, αλλά η καρδιά του εξακολουθούσε να ανήκει αλλού. Μία αγάπη, μία καρδιά, μία μοίρα. Ποτέ δεν μπήκε “τρίτος” -από δική του επιλογή- στη σχέση της αγάπης του. Το 2012, η Ντόρτμουντ κατάλαβε το λάθος της και έδωσε περίπου 17 εκατομμύρια ευρώ για να τον φέρει πίσω στο σπίτι του. Την πρώτη του εξαιρετική σεζόν (48 συμμετοχές, 19 γκολ, 16 ασίστ), η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ τερμάτισε στη δεύτερη θέση και έχασε στον τελικό του Champions League. Ο Ρόις έγινε άμεσα ένας εκ των πιο σημαντικών ποδοσφαιριστών της ομάδας και μπήκε στις καρδιές όλων των οπαδών.
Οι προτάσεις από άλλες ομάδες δεν άργησαν να έρθουν. Μία εξ αυτών ήταν της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά ο “στρατιώτης” του Ντόρτμουντ παρέμεινε πιστός και συνέχισε να ονειρεύεται μόνο με τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας. Τίποτε, όμως, δεν ήταν ρόδινο. Οι τραυματισμοί τού “χτύπησαν” την πόρτα και τον κράτησαν αρκετές φορές εκτός αγωνιστικών χώρων. Από τη σεζόν 2012-2013 έως σήμερα, ο Ρόις έχει αντιμετωπίσει συνολικά 44 (!) τραυματισμούς, από τους οποίους πάντοτε επέστρεφε δριμύτερος. Όταν βιώνεις την αγάπη και τη στήριξη από την ομάδα που έχεις αντίστοιχα συναισθήματα, πάντα σου είναι πιο εύκολο να παλέψεις και να ξεπεράσεις κάθε εμπόδιο που στέκεται στο δρόμο σου. Ο Ρόις το έκανε και πάντα έβρισκε τον τρόπο να βοηθήσει την ομάδα του. Μέχρι σήμερα, μετράει δύο κατακτήσεις Κυπέλλου Γερμανίας και τρία Σούπερ Καπ της χώρας του, αλλά το ποδόσφαιρο χρωστάει στον ίδιο ένα πρωτάθλημα που ονειρεύεται από μικρό παιδί. Όλα αυτά τα χρόνια, ο Ρόις έχει καταγράψει συνολικά 386 εμφανίσεις με 161 γκολ και 121 ασίστ, φορώντας τη φανέλα των Βεστφαλών. Το απόγευμα του Σαββάτου (27/5), θα καταγράψει ακόμη μία συμμετοχή, που μπορεί να τη συνδυάσει με τη νίκη κόντρα στη Μάιντς, που θα του χαρίσει το πρώτο του πρωτάθλημα με την ομάδα της καρδιάς του. Το μόνο σίγουρο, είναι πως οι ποδοσφαιρικοί… θεοί έχουν “οφειλές” προς το πρόσωπο του ισόβιου “κιτρινόμαυρου”, του ανθρώπου που είδε πολλούς ποδοσφαιριστές να πηδούν από το “καράβι”, αλλά εκείνος μπήκε ακόμη και σε ρόλο καπετάνιου, έτσι ώστε να το διατηρήσει στον δρόμο του.//Τ.