ego-gymnastics.gr
Καταπέλτης ο προπονητής του Λευτέρη Πετρούνια, Δημήτρης Ράφτης, στην ΕΡΑΣΠΟΡ, για την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της γυμναστικής, αλλά και στον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα.
Μιλώντας στην Βίκυ Σπύρου και στην εκπομπή “Citius Altius Fortius” με αφορμή την πρόσφατη ολυμπιακή πρόκριση του Λευτέρη Πετρούνια και το αργυρό μετάλλιο που κατέκτησε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αμβέρσας, ο προπονητής των μεγάλων επιτυχιών του “βασιλιά των κρίκων”, είπε με βεβαιότητα ότι ο Πετρούνιας είναι αδύνατον να φύγει χωρίς ολυμπιακό μετάλλιο από το Παρίσι, λέγοντας ότι δεν αντλεί αυτή την σιγουριά από την δουλειά του, αλλά από τον χαρακτήρα του Λευτέρη. «Δεν υπάρχει περίπτωση να ανέβει στο πόντιουμ στους 8 καλύτερους της Ολυμπιάδας, και να φύγει χωρίς μετάλλιο. Μου φαίνεται αδιανόητο», είπε χαρακτηριστικά.
Εξέφρασε όμως την απογοήτευση του και το θυμό του για τα όσα συμβαίνουν χρόνια τώρα στο χώρο της γυμναστικής στην Ελλάδα. Έκανε λόγο για ελλιπή υλικοτεχνική υποδομή, για τα μόλις δυο προπονητικά κέντρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, για παιδιά που εγκαταλείπουν τον χώρο γιατί δεν μπορούν να βρουν το δρόμο τους, για αθλητές που δεν μπορούν να έχουν εξέλιξη καθώς δεν υπάρχει καμία υποστήριξη, για μισθούς προπονητών πείνας. Αναφέρθηκε στους χορηγούς λέγοντας ότι επενδύουν σε έτοιμο προϊόν, αλλά δεν ενδιαφέρεται κανείς να τους πείσει ότι και άλλοι αθλητές έχουν μέλλον.
Απαντώντας δε στην ερώτηση για το πως πιστεύει ότι θα είναι ο χώρος της Γυμναστικής τα επόμενα χρόνια με τα δεδομένα αυτά, ο Δημήτρης Ράφτης είπε χαρακτηριστικά: «Όπως και τα προηγούμενα, συγκυριακά ήταν όλα τέλεια αλλά όσον αφορά την οργάνωση, τις υποδομές και μια σταθερά ανοδική δουλειά, θα είμαστε στο έλεος του Θεού».
Αναλυτικά όσα δήλωσε στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ:
«Είμαι τα τελευταία 13 χρόνια με τον Λευτέρη. Δουλεύει ακατάπαυστα σε πολύ υψηλό επίπεδο σε ένα ιδιαίτερο αγώνισμα των κρίκων που απαιτεί τεράστια καταπόνηση στην ωμική ζώνη, πράγμα το οποίο τον οδήγησε σε δυο χειρουργεία και στον αριστερό και στο δεξί ώμο. Μέχρι την Ολυμπιάδα του 2016 στο Ρίο τα πράγματα ήταν όλα πολύ καλά, δεν είχε κάνει χειρουργείο , είχαμε μια εξαιρετική παρουσία σε όλους τους αγώνες. Μετά άρχισαν τα προβλήματα μια στο δεξιό ώμο και μια στον αριστερό. Παρ όλα αυτά, ενώ μετά την Ολυμπιάδα του Ρίο βρισκόμασταν συνέχεια σε αποκατάσταση, τραυματισμών ή χειρουργείων ο Λευτέρης κατόρθωσε να ξαναπάρει και ολυμπιακό μετάλλιο και παγκόσμια και ευρωπαϊκά μετάλλια και να ξαναβρεθεί για τρίτη φορά σε Ολυμπιακούς, διεκδικώντας ένα ακόμη μετάλλιο. Αυτό και μόνο υποδηλώνει ότι το παιδί είναι ένας πραγματικός μαχητής, δεν μπορώ να του αποδώσω κάποιον άλλο τίτλο».
Για το πως έκρινε τον Λευτέρη Πετρούνια αγωνιστικά:
«Για τον κόσμο φαντάζει ότι τώρα ήταν πολύ δύσκολο, αλλά πάντα ήταν πολύ δύσκολα. Τον Λιου Γιανγκ που ο κόσμος τώρα αντιλαμβάνεται ότι τον έχει αντίπαλο, τον έχει αντίπαλο από το 2014, τον έχει κερδίσει πάρα πολλές φορές και αντίστοιχα τώρα έχει χάσει τις 2 τελευταίες φορές σε Ολυμπιακούς και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Έναν εξαιρετικό αθλητή εξειδικευμένος και αυτός στο αγώνισμα των κρίκων. Πολύ δύσκολος αγώνας. Το ζητούμενο ήταν να μπούμε στους 8 και να μας κερδίσει κάποιος από το Αζερμπαιτζάν και τους Αρμένιους και τον Αυστριακό οι οποίοι διεκδικούσαν και αυτοί την πρόκριση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θέλαμε να κερδίσουμε. Ο Λευτέρης όταν πηγαίνει στον αγώνα, πηγαίνει για να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο. Πάντα σε αυτό στοχεύει, πάντα σε αυτό στοχεύει και η προετοιμασία που κάνει. Θεωρώ οτι ένα μεσαίου μεγέθους λάθος για τα δικά μας δεδομένα στην γυμναστική στο τελευταίο αιώρημα μας στοίχισε και το χρυσό μετάλλιο. Παρ όλα αυτά εγώ είμαι ευτυχισμένος, άλλη μια φορά δεύτερος σε παγκόσμιο πρωτάθλημα και τρίτη φορά συνεχόμενη σε ολυμπιακούς αγώνες.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αν συνεχίσουμε έτσι, χωρίς προβλήματα, όπως ήταν και αυτή η περίοδος, θεωρώ ότι ο Λευτέρης θα είναι ακόμη καλύτερος. Μετά το 2016 μόνο σε αυτόν τον αγώνα καταφέραμε και κάναμε μια καλή προετοιμασία για αυτό ήρθε και ένα τόσο καλό αποτέλεσμα. Μέχρι και πριν από αυτό συνέχεια ήμασταν σε αποκατάσταση τραυματισμού και ένα μήνα ίσα να προλάβουμε να κατέβουμε στους αγώνες. Θεωρώ αν όλα πάνε καλά στην προετοιμασία και δεν έχουμε άλλα προβλήματα που πιστεύω πως δεν θα έχουμε, θα πάνε όλα πολύ καλύτερα».
Για το αν η αγωνιστική εικόνα του Πετρούνια του επιτρέπει να ονειρεύεται ένα ακόμη ολυμπιακό μετάλλιο:
«Θεωρώ αν θα φτάσει εκεί είναι αδύνατον να φύγει χωρίς ολυμπιακό μετάλλιο δεν αντλώ αυτή την σιγουριά από την δουλειά μου αλλά από τον χαρακτήρα του Λευτέρη. Δεν υπάρχει περίπτωση να ανέβει στο πόντιουμ στους 8 καλύτερους της Ολυμπιάδας, και να φύγει χωρίς μετάλλιο. Μου φαίνεται αδιανόητο».
Για την παρουσία των υπολοίπων αθλητών μας:
«Ήταν αξιοπρεπέστατη με βάση τις συνθήκες στις οποίες γυμνάζονται. Θα μου πείτε ο Λευτέρης γυμνάζεται σε διαφορετικές συνθήκες; Ο Λευτέρης, όπως και τα άλλα παιδιά που μας έχουν χαρίσει εξαιρετικές διακρίσεις παγκοσμίου επιπέδου, όλα αυτά τα χρόνια είναι ιδιαίτερες περιπτώσεις. Είναι παιδιά που και στις χειρότερες δυνατές συνθήκες να τα βάλεις να δουλέψουν θα βρουν το δρόμο τους. Είναι αυτό που λέμε φωτισμένοι, ταλέντα!! Υπάρχουν και άλλα παιδιά όμως, που μπορούν να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο, με πολύ και σωστή δουλειά. Την πολλή δουλειά την κάνουμε εν μέρει παρότι δεν έχουμε την αποκατάσταση που χρειαζόμαστε, δεν έχουμε φυσιοθεραπευτές. Ο γιατρός μας είναι εθελοντής και δεν μπορεί να καλύψει όλη την εθνική ομάδα, την ομάδα ανδρών, γυναικών, ρυθμικής, τραμπολίνο. Είναι πάρα πολλά τα αθλήματα της γυμναστικής.
Με αποτέλεσμα, αυτά τα παιδιά πάντοτε, να υστερούν, να είναι οι χαμένοι, αυτής της διαδικασίας. Τα προβλήματα στο χώρο μας είναι τεράστια. Με ελλιπή υλικοτεχνική υποδομή, έως κάκιστη. Εάν δει κάποιος, σε τι γυμναστήρια γυμνάζονται Αμερικανοί, Κινέζοι Ιάπωνες, οι πλούσιοι Ευρωπαίοι, όπως Γάλλοι, Ιταλοί, Ισπανοί, αλλά και βαλκανικές χώρες, όπως η Ουγγαρία, θα δούμε, ότι εμείς είμαστε έτη φωτός, πίσω από αυτούς. Η όλη οργανωτική δομή που έχουμε στη χώρα μας. Με σωματεία που δεν μπορούν να υποστηρίξουν πέρα από παμπαίδες. Δηλ. παιδιά ηλικίας 10 ετών γιατί τα γυμναστήρια είναι μικρά. Συν του ότι. Το πεδίο είναι αποτρεπτικό. Οι μισθοί, είναι πείνας για τους προπονητές. Και οι αθλητές που σταματούν, δεν έχουν καμιά διάθεση να συνεχίσουν ως προπονητές, γιατί δεν μπορούν να βιοποριστούν από αυτό. Είναι τεράστια τα προβλήματα, που έχουμε, για να περιμένουμε επιτυχίες».
Αν η κατάσταση αυτή τον θυμώνει:
«Φυσικά και με θυμώνουν και δεν αναφέρομαι στον εαυτό μου. Εγώ θα κάνω τη δουλειά μου σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Είναι η δουλειά μου, την αγαπάω. Θα την κάνω έτσι κι αλλιώς. Με θυμώνει το γεγονός όμως, ότι κάποια παιδιά αφιερώνουν τη ζωή τους σε αυτό και δεν μπορούν να βρουν το δρόμο τους. Σταματάνε 30 χρόνων, ενώ έχουν μια τεράστια τεχνογνωσία, γιατί ουσιαστικά, είναι φτασμένοι προπονητές μετά, με μια μικρή επιμόρφωση, αλλά και μια σωστή καθοδήγηση, μπορούν να κάνουν εξαιρετικά πράγματα, καλύτερα από μας. Έχουν βιώσει 20 και 25 χρόνια, κάποιοι στο πετσί τους τη γυμναστική και αυτά τα παιδιά φεύγουν, σκορπίζουν.
Προσπαθούν να διεκδικήσουν μια θέση στον κόσμο, να ζήσουν σωστά τη ζωή τους. Είναι αποτρεπτικές οι συνθήκες για να συνεχίσουν στο χώρο που σίγουρα αγαπούν. Είναι όλη τους τη ζωή, από τα 30 χρόνια που οι περισσότεροι αποχωρούν, τα 25, τα έχουν περάσει μέσα σε ένα γυμναστήριο. Φυσικά και με θυμώνει αυτή η κατάσταση. Υπάρχουν λύσεις, αλλά, δυστυχώς στην Ελλάδα, λειτουργούμε πάντοτε μεμονωμένα. Διορθώνουμε κάποια πραγματάκια, αλλά δεν κοιτάμε μακροπρόθεσμα. Μπορούν να δοθούν κάποια στιγμή, περισσότερα χρήματα για να αγοραστούν κάποια καλύτερα όργανα, αλλά αν αυτό δεν έχει μια σταθερή ανοδική πορεία, δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Πάντα λειτουργούμε με ημίμετρα. Και αυτό είναι το πρόβλημα. Από τη δική μου μεριά αυτό που με θυμώνει είναι ότι, είμαι στην εθνική ομάδα από το 1997, από το 2000, ξεκινώντας με τον Βλάση Μάρα, μέχρι και σήμερα 2023, 23 χρόνια σχεδόν αθλητές μου φέρνουν μετάλλιο στη χώρα. Δυο πραγματάκια ως ανταμοιβή για αυτό το μετάλλιο στο άθλημα, θα είχαμε εξαιρετικές υποδομές, κάτι το οποίο δεν υπάρχει».
Για τα πράγματα που θα έπρεπε να αλλάξουν, αύριο κιόλας στην γυμναστική:
«Αρχικά θα έπρεπε η χώρα να ήταν οργανωμένη με περισσότερα προπονητικά κέντρα. Τα μόνα κέντρα που έχουμε είναι στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Στη Θεσσαλονίκη είναι ένας εξαιρετικός χώρος, που όμως υπολειτουργεί γιατί δεν έχει την κατάλληλη οικοτεχνική υποδομή. Οι στέγες στάζουν όταν βρέχει και προσπαθούμε να σώσουμε τα όργανα για να μην καταστραφούν γιατί αξίζουν εκατομμύρια. Ένα στάδιο το οποίο θα μπορούσε να βγάζει τα χρήματά του. Τα χρήματα σχεδόν όλης της ομοσπονδίας, φιλοξενώντας άλλες χώρες για προετοιμασία. Είναι στάδιο με πόντιουμ, δηλαδή έχει αγωνιστικές και προπονητικές συνθήκες. Αλλά είναι στο έλεος του Θεού. Στην Αθήνα που δεν ξέρουμε πού θα βρεθούμε, μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Τώρα γυμναζόμαστε στον Άγιο Κοσμά και η μόνη ενημέρωση που έχουμε είναι ότι μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες θα μετεγκατασταθούμε στην Παιανία κάτι το οποίο θα είναι καταστροφικό. Ένα προπονητικό κέντρο και αυτό τόσο μακριά, με γονείς που θα πρέπει να καλούνται να πληρώνουν διόδια, πήγαινε, έλα. Με παιδάκια πού τα παίρνουν από το σχολείο, να τα πάνε κατευθείαν στην προπόνηση νηστικά, ταλαιπωρημένα και μετά θα πρέπει να διαβάσουν, να φάνε για να συνεχίσουν την επόμενη μέρα στο σχολείο. Ειλικρινά αυτοί οι άνθρωποι που σχεδιάζουν, ρωτάνε αυτούς που θα κάνουν την δουλειά αν υπάρχει λόγος να χαλάσουν τόσα εκατομμύρια για να φτιάξουν κάτι το οποίο θα είναι τελείως άστοχο; Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα. Ρωτάνε ποιους; Εμένα δεν με έχει ρωτήσει για παράδειγμα ποτέ κανένας, μάλλον με θεωρούνε ασήμαντο, ή ότι δεν ξέρω τι κάνω. Εμάς θα έπρεπε να ρωτούν. Εμάς που είμαστε μέσα στον χώρο, που δουλεύουμε για το χώρο, δεν είμαστε γραφειοκράτες. Μαχόμαστε κάθε μέρα για τον αθλητισμό. Τους αθλητές και τους προπονητές θα έπρεπε να ρωτάνε».
Για το πως πιστεύει ότι θα είναι ο χώρος της Γυμναστικής τα επόμενα χρόνια, με αυτά τα δεδομένα:
«Όπως και τα προηγούμενα, συγκυριακά ήταν όλα τέλεια αλλά όσον αφορά την οργάνωση, τις υποδομές, και μια σταθερά ανοδική δουλειά θα είμαστε στο έλεος του Θεού. Δεν σταμάτησαν να γεννιούνται ταλέντα μετά τον Μελισσανίδη, τον Μάρα, τον ταμπάκο, τον Τσολακίδη, ή και τον Λευτέρη Πετρούνια. Παιδιά υπάρχουν απλά χάνονται στην πορεία. Άλλα σταματάνε για να σπουδάσουν, άλλα σταματάνε γιατί δεν υπάρχου κίνητρα, άλλα σταματάνε γιατί είναι πολύ μακριά για να πάνε στο γυμναστήριο. Διάβασα προχθές ότι θα αναμορφωθεί πάλι ο αθλητικός νόμος ο οποίος είναι χαώδης με τις χιλιάδες τροποποιήσεις που έχουν γίνει. Δεν ξέρω ποιοι θα εισηγηθούν και τι θα εισηγηθούν, είναι σαν το τραγούδι που λέει φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα.
Τα προβλήματα είναι τεράστια, αλλά για να μην είμαι μόνο αρνητικός, κατά καιρούς πέφτουν χρήματα στον αθλητισμό, αλλά δεν πέφτουν σχεδιασμένα. Για οτιδήποτε γίνεται πρέπει να είναι συνέχεια του προηγούμενου και στο μυαλό τους θα πρέπει να έχουν κάτι επόμενο. Το να πετάμε χρήματα από δω και από κει μεμονωμένα δεν οδηγεί κάπου. Ή να επενδύουμε σε έναν ήδη φτασμένο αθλητή, ο φτασμένος αθλητής είναι ήδη φτασμένος αθλητής. Από την άλλη θα πρέπει να κάνουν πολλά και οι ομοσπονδίες να εκσυγχρονιστούν, δεν πρέπει να περιμένουν από την μαμά κυβέρνηση, το κράτος, να τα δώσει όλα. Και δεν είναι θέμα κομμάτων, κανένας δεν ασχολήθηκε σε βάθος με τον αθλητισμό. Άλλοι τα έκαναν λίγο καλύτερα, άλλοι λίγο χειρότερα, αλλά κανένας προγραμματισμένα, σχεδιασμένα και κάθε χρόνο τα πράγματα να βαίνουν καλύτερα.
Πρέπει να εκσυγχρονιστούν και οι άνθρωποι που διοικούν τις αθλητικές ομοσπονδίες και όχι να αράζουν, εντός εισαγωγικών στις θέσεις για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα; Την ματαιοδοξία τους; Να θεωρούν ότι διοικούν μια ομοσπονδία; Δεν ξέρω εγώ θα ντρεπόμουνα να διοικώ μια ομοσπονδία όπου ταλαιπωρεί παιδιά. Τον αθλητισμό τον ξεκινούν από πολύ μικρά παιδιά και ανδρώνονται μέσα σε αυτόν».
Για το αν οι χορηγοί θα μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα όλων των αθλητών:
«Οι χορηγοί λειτουργούν πολύ καλά με ένα έτοιμο προϊόν όπως είναι ο Λευτέρης, επενδύουν επάνω σε αυτούς και πάρα πολύ καλά κάνουν. Επειδή είναι επιχειρήσεις όμως και γνωρίζουν ότι αν κάποιος τους πείσει ότι το προϊόν αυτό έχει μέλλον, θα επενδύσουν πάνω σε αυτόν. Στον Λευτέρη επένδυσαν πριν αρχίσει να κερδίζει ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα. Ήταν 5ος στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα όταν επένδυσε η εταιρία που τον χορηγεί και διάφοροι άλλοι που τον βοηθούν στην προσπάθεια του. Κάποιος τους έπεισε για αυτό. Για αυτό λέω ότι δεν θα πρέπει να περιμένουμε με το χέρι απλωμένο πάντα στο κράτος, κάτι πρέπει να κάνουμε και οι ίδιοι, κάποια πράγματα αλλά αυτό δεν με αφορά εμένα, εγώ είμαι προπονητής εγώ κάνω ότι καλύτερο μπορώ στις χειρότερες συνθήκες του κόσμου. Και αυτό δεν είναι μεγάλα λόγια για να υπερτιμήσω την δουλειά μου, μιλάω μόνο για την δουλειά των αθλητών.
Όποιος αμφισβητεί αυτά που λέω μπορώ να του κάνω εγώ τα έξοδα να πάμε σε μια βαλκανική χώρα, ή στην Ουγγαρία που είναι δίπλα μας και να συγκρίνει τις υποδομές που έχουν αυτοί με τις δικές μας. Και να ρωτήσει να νούμερα που έχουν οι δικές μας ομοσπονδίες με τις δικές τους. Ένα παράδειγμα είναι το παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου που οργάνωσε η Ουγγαρία που εμείς δεν είμαστε σε θέση ως χώρα να οργανώσουμε. Και από ότι γνωρίζετε, ποιες είναι οι διοργανώσεις που αναλαμβάνουμε τελευταία ως χώρα; Καμμιά; Νομίζω καμμιά. Και αυτό δεν είναι τυχαίο δεν έχουμε τις υποδομές. Γιατί συνήθως οι διοργανώσεις που αναλαμβάνει μια χώρα είναι προσοδοφόρες, δηλ. θα βγάλει χρήματα. Άρα δεν υπάρχει δικαιολογία ότι δεν έχουμε λεφτά να τις κάνουμε, δεν έχουμε υποδομές.
Και ό κόσμος μπορεί να αναρωτιέται πως είναι δυνατόν να μην έχουμε υποδομές όταν πριν από λίγα χρόνια έγινε ολυμπιάδα στην χώρα μας τι έγιναν αυτές οι υποδομές. Όσες απέμειναν τώρα τις γκρεμίζουμε. Το γεφύρι της Άρτας θυμίζει ο ελληνικός αθλητισμός.
Παρόλα αυτά εμείς θα κάνουμε ότι καλύτερο γίνεται, όλα τα παιδιά μοχθούν στο γυμναστήριο. Εγώ είμαι υπερήφανος και για τους υπόλοιπους αθλητές μου και τους αθλητές του αθλήματος. Για τον Νίκο Ηλιόπουλο που έκανε έναν εξαιρετικό αγώνα στο σύνθετο ατομικό. Ένα παιδί που έχει μπει τελικό σε παγκόσμιο πρωτάθλημα στο σύνθετο ατομικό, σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είναι ολυμπιονίκης νέων στον πλάγιο ίππο. Γιατί δεν συνέχισε να είναι και ολυμπιονίκης ανδρών στον πλάγιο ίππο; Δεν ήταν καλοί οι προπονητές του ενώ ήταν νωρίτερα; Αυτό και μόνο θα έπρεπε να μας προβληματίζει είναι απάντηση σε όσους αμφισβητούν ότι λέω. Ένας ολυμπιονίκης νέων δεν μπόρεσε να συνεχίσει μια πολύ καλή καριέρα χωρίς να έχει προβλήματα τραυματισμών και χωρίς να είναι τεμπέλης. Είναι συνεχόμενα μέσα στο γυμναστήριο και παλεύει. Αλλά στήριξη; Μηδέν. Μόνο από τον εαυτό του και τους γονείς του. Λυπάμαι που έκανα μαύρη την ατμόσφαιρα στον ελληνικό αθλητισμό, το μόνο σίγουρο είναι ότι εμείς θα προσπαθούμε να την κάνουμε πιο φωτεινή. Να φωτίζουμε πάντα όσες πλευρές μας δίνεται η δυνατότητα να φωτίσουμε. Από την δική μας πλευρά μόνο αυτό θα κάνουμε».//
Ακούστε όσα είπε στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ ο Δημήτρης Ράφτης: