Αναλυτικά όσα είπε ο Στέφανος Τσιτσιπάς:
«Έπρεπε να αλλάξουμε πράγματα με τον πατέρα μου. Και αυτό που ήταν πολύ δύσκολο και έκανε τη ζωή μου λίγο δύσκολη στο γήπεδο ήταν ότι εκείνος δεν ήταν έτοιμος να αλλάξει. Του το επικοινώνησα πολλές φορές. Του είπα ότι θέλω τα πράγματα να γίνονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Και ένιωσα ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί με τον τρόπο του. Και τότε σκέφτηκα ότι είναι δύσκολο να αλλάξεις έναν άνθρωπο που ήταν έτσι όλη του τη ζωή. Ειδικά στα πιο ώριμα στάδια της ζωής του. Απλώς δεν μπορούσα… Ένιωθα ότι δεν υπήρχε πολλά που μπορούσα να κάνω. Δημιουργούσε πολύ μεγάλη απογοήτευση να είμαι γύρω του. Αντί να μου δίνει χαρά, μου δημιουργούσε απογοήτευση. Και αυτός ήταν και ο λόγος που σταμάτησα.
Θα σας πω κάτι που ίσως τον ξύπνησε λίγο και τον έκανε να καταλάβει κάποια πράγματα. Νομίζω ότι το να μην με έχει στη ζωή του τον ταρακούνησε πολύ. Τον έκανε να συνειδητοποιήσει πολλά πράγματα. Τι χάνει και τι είναι επίσης κομμάτι της ταυτότητάς του. Γιατί μεγάλο μέρος της ταυτότητάς του ήταν και το να είναι μαζί μου και να ζει αυτό το όνειρο της τενιστικής ζωής. Νιώθω ότι έχει πραγματικά πάρει το μάθημά του. Έχει μάθει να με βάζει ίσως πρώτα από τις ιδέες και τις πεποιθήσεις του. Νομίζω ότι εκτιμά πολύ περισσότερο το feedback του παίκτη από ό,τι τότε. Ο χρόνος θα δείξει. Ελπίζω η σχέση να συνεχιστεί έτσι γιατί μέχρι τώρα δεν είχαμε προβλήματα. Ξέρουμε πότε να διαλέγουμε τις μάχες μας. Δεν φωνάζουμε ο ένας στον άλλον όπως παλιά. Γιατί είναι αλήθεια. Πολύς κόσμος το είχε δει. Και δεν μπορώ να πω ότι δεν ήταν αλήθεια γιατί ήταν. Οπότε νιώθω ότι έχει δημιουργηθεί μια πιο αρμονική σχέση μεταξύ μας. Και υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός. Το πρόβλημα είναι ότι όταν κάποιος χάνει τον σεβασμό για τον άλλον, είναι πολύ δύσκολο να δουλέψεις σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον σαν κι αυτό. Δεν μπορείς να συνεργαστείς με κάποιον που δεν σέβεσαι αρκετά. Και αυτός ο σεβασμός έχει επανέλθει και η εμπιστοσύνη έχει ανακατανεμηθεί στη σχέση μου με τον πατέρα μου».
Αισθάνθηκε, λοιπόν, ότι μερικές φορές δεν είχε τον σεβασμό του πατέρα του; «Θα έλεγα ότι ήταν και από τις δύο πλευρές. Ήταν και από τη δική μου πλευρά και από τη δική του. Δεν ήταν μονόπλευρο. Δημιουργεί πολλή απογοήτευση, όπως είπα. Όταν νιώθεις ότι δεν μπορείς να γίνεις κατανοητός. Όταν προσπαθείς να είσαι όσο πιο ώριμος γίνεται και δίνεις feedback. Και ο άλλος είναι πεισματάρης και δεν θέλει να κάνει τα πράγματα με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Αυτό με μειώνει ως παίκτη. Με κάνει να νιώθω ότι δεν έχω αξία. Και τότε η ένταση συνεχώς ανεβαίνει. Και αντί να έχω τη σχέση που πραγματικά θέλω με τον πατέρα μου – έχω μια εικόνα για το πώς θέλω να είναι – όπου δουλεύουμε σκληρά, έχουμε υπέροχη σχέση εκτός γηπέδου, και μπορώ να τον βλέπω ως προπονητή, που είναι η περίπτωση τώρα… Τα πράγματα τότε σφίγγουν. Δημιουργείται αχρείαστη ένταση από τη δική μου πλευρά. Όχι τόσο από τη δική του. Γιατί εκείνος θα μπορούσε να το προσαρμόσει. Γι’ αυτόν δεν ήταν μεγάλο θέμα. Αλλά εγώ είμαι ο παίκτης. Εγώ είμαι στο γήπεδο προσπαθώντας να κάνω αυτό που κάνω. Και το να συμβαίνουν τέτοια πράγματα δημιουργεί μεγάλη δυσφορία».
Εξήγησε ότι είχε να κάνει με τον τρόπο του Απόστολου: «Σίγουρα είναι θέμα τρόπου. Σίγουρα έχει να κάνει με τον τρόπο που περνάς ένα μήνυμα. Νομίζω ότι κανένας παίκτης δεν θέλει να τον κρίνουν για αυτό που προσπαθεί να κάνει. Έχεις ένα πλάνο παιχνιδιού. Θες να το εκτελέσεις. Ψυχολογικά δεν είναι καλό να ξέρεις ότι σε κρίνουν για τις αποφάσεις σου. Σε αυτό έχει ωριμάσει πολύ. Και έχει καταλάβει ότι χρειάζεται να δείχνει περισσότερη ενσυναίσθηση και κατανόηση για το γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα. Ναι, έχει τη δική του άποψη για το πώς έπρεπε να γίνουν τα πράγματα. Αλλά δεν μπορεί να αντιλέγει συνεχώς σε αυτά που λέει ο παίκτης. Ένα από τα βασικά στοιχεία που μας δημιουργούσαν πρόβλημα ήταν αυτός ο παράγοντας αντίφασης. Πολλές φορές φαινόταν ότι αντί να δίνει ξεκάθαρες λύσεις, τα έκανε πιο περίπλοκα από ό,τι χρειαζόταν».
Και πρόσθεσε: «Έχει γίνει καλύτερος ακροατής. Μπορεί να είναι πεισματάρης καμιά φορά. Και το λέω με καλή καρδιά, δεν το λέω για να τον κρίνω. Το λέω γιατί όντως είναι πεισματάρης. Και νομίζω ότι αυτός είναι και ο λόγος που έχει πετύχει. Το πείσμα του τον βοήθησε να πετύχει και να κάνει σπουδαία πράγματα στο τένις. Οπότε για μένα είναι κάτι σπουδαίο που έχει. Αλλά πρέπει να το αφήνει στην άκρη όταν είναι σημαντικό να ακούει τον παίκτη και να έχει καθαρή επικοινωνία. Θέλω να δουλεύω μαζί του μέχρι την τελευταία μέρα που θα παίξω τένις. Δεν θέλω να λείπει από την εικόνα. Θέλω να είναι εκεί ως προπονητής. Εξαρτάται από εκείνον να το κάνει να συμβεί. Εξαρτάται από εκείνον να θέλει να συνεργαστεί μαζί μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να είναι ακροατής. Όχι μόνο να κάνει μονολόγους. Δεν χρειάζομαι μονολόγους. Χρειάζομαι κάποιον που μπορεί να ακούει».
Επιμέλεια: Δημήτρης Μπούκας