ERTSPORTS.GR graphic
Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια του βάδην, μίλησε στο ertsports.gr, παραχωρώντας μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης για την καριέρα της, τη ζωή της, αλλά και τα εμπόδια που έχει κληθεί να ξεπεράσει. Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στους στόχους της και το όνειρό της, ενώ πέρασε και ένα ηχηρό μήνυμα…
Οι δυσκολίες κάνουν ορισμένους ανθρώπους να σπάνε. Κάποιος άλλους, όμως, τους οδηγούν στην εξέλιξή τους. Η Χριστίνα Παπαδοπούλου “άνοιξε” την καρδιά της στο ertsports.gr και κλήθηκε να μιλήσει μεταξύ άλλων για τις δυσκολίες που έχει συναντήσει στη ζωή και την καριέρα της, ενώ εξέφρασε τη δύναμη ψυχής που τη διακατέχει και την οδηγεί στο να ξεπερνάει τα εμπόδια που μπαίνουν στο διάβα της. Άλλωστε, ό,τι πονάει… διδάσκει.
Η συζήτησή μας με την Ελληνίδα πρωταθλήτρια του βάδην, άρχισε με μία μικρή αναδρομή στο παρελθόν, στο οποίο ανέτρεξε και θυμήθηκε σε ποια ηλικία άρχισε την ενασχόλησή της με τον αθλητισμό. Η ίδια επισήμανε πως: «Άρχισα τον αθλητισμό σε μεγαλύτερη ηλικία για τα δεδομένου του αθλητισμού (12 ετών), γιατί όλοι οι φίλοι μου πήγαιναν κάπου τα απογεύματα, όταν εγώ δεν είχα να απασχοληθώ με κάτι. Έτσι, μία φίλη μου, μου είπε να πάω στίβο μαζί της, για να απασχοληθώ και έτσι γράφτηκα μόνη μου σε έναν σύλλογο στο Περιστέρι. Εκεί, άρχισα να κάνω τρέξιμο αντοχής και ο τότε προπονητής μου, μού πρότεινε να ξεκινήσω το βάδην, λόγω κάποιου τραυματισμού, καθώς ξεκίνησα απότομα. Το βάδην ήταν το μόνο που δεν πονούσε τα πόδια μου, επομένως άρχισα έτσι και συνέχισα σε αυτό».
Η Παπαδοπούλου εξήγησε περαιτέρω για την ενασχόλησή της με το βάδην πως: «Δεν είχα καμία υποδομή σαν αθλήτρια, γιατί δεν έκανα κανένα άθλημα πριν τα 12 μου, οπότε ξεκίνησα το βάδην, επειδή μου είχε βγει μία περιοστίτιδα στα πόδια μου, λόγω έλλειψης υποδομής. Έτσι, το μόνο άθλημα που με ανακούφιζε και μπορούσα να το κάνω, ήταν το βάδην. Ήρθε και το καλοκαίρι, όταν έπρεπε να κατέβω σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και μου είπε ο προπονητής που πως εφόσον έχω κάνει προπόνηση μόνο σε αυτό, θα κατέβω σε αυτό. Στο πρώτο μου Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, τερμάτισα τρίτη, κάτι που δεν το περιμέναμε στα 3χλμ σαν παγκορασίδα κι έτσι έμεινα στο αγώνισμα».
Εν συνεχεία, η Ελληνίδα πρωταθλήτρια ρωτήθηκε για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της ως αθλήτρια, τονίζοντας πως: «Το όνειρό μου σαν αθλήτρια, από τη στιγμή που ξεκίνησα να έχω κάποιες επιτυχίες, ήταν πάντα να πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες, που είναι η μεγαλύτερη διοργάνωση όλων. Παρ’ όλα αυτά, ήθελα να συμμετάσχω σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις, γιατί μου άρεσαν πάντα τα ταξίδια. Ήθελα πάντα να βλέπω εξέλιξη. Δεν μπορούσα να σταματήσω την εξέλιξη σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Δεν θέλω να μην έχω επιλογές, με αγχώνει αυτό το πράγμα. Επίσης, αν δεν βλέπω κάπου εξέλιξη, το σταματάω ή συνεχίζω κάτι άλλο. Το όνειρό μου είναι να είμαι καλή σε ό,τι κάνω, να δουλεύω σκληρά, να έχω όρεξη, να είμαι ευτυχισμένη σε ό,τι κάνω και προς το παρόν το κυνηγάω όσο μπορώ».
Πριν μερικά χρόνια, η Χριστίνα πήρε την απόφαση να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αυστραλία και μάς μίλησε για αυτή την απόφαση, λέγοντας: «Το σενάριο της Αυστραλίας ήρθε περίπου στα 16 μου χρόνια. Η μητέρα μου έχει γεννηθεί στην Αυστραλία και είχαμε διπλό διαβατήριο εγώ και η αδερφή μου. Μόλις γνώρισα τα ξαδέρφια μου που είχαν έρθει για διακοπές στην Ελλάδα, μου καρφώθηκε η ιδέα στο μυαλό να φύγω. Μεγαλώνοντας, όταν τελείωσα το σχολείο, άρχισα να δουλεύω τα καλοκαίρια για να βγάζω το μεροκάματό μου. Αμέσως, κατάλαβα ότι η Ελλάδα δεν έχει πολλές επιλογές. Όπως προανέφερα, μ’ αρέσει να εξελίσσομαι και γνώριζα πως στην Ελλάδα δεν θα εξελιχθώ στο ρυθμό που θα μπορούσα να εξελιχθώ έξω. Οπότε αποφάσισα να φύγω στα 18.5 χρόνια το 2015 και να δοκιμάσω την Αυστραλία για πολλά θέματα. Ακόμη και για να ταξιδέψω στην Αυστραλία, γιατί είναι μία χώρα που θαυμάζω και ήθελα να την επισκεφθώ λόγω της μητέρας μου. Δεν ήξερα ότι θα μείνω τόσα χρόνια. Δικαιώθηκα και αυτή τη στιγμή ζούμε εγώ, η αδερφή μου, η μητέρα μου και ο θείος μου στην Αυστραλία. Μετά από εμένα, ήρθαν όλοι και φτιάξαμε μία καινούρια ζωή με καλύτερο βιοτικό επίπεδο απ’ ότι στην Ελλάδα και επίσης γνώρισα και τον άντρα μου, που παντρευόμαστε τον Σεπτέμβριο. Σπουδάζω, επίσης, χρηματοοικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ, οπότε όλα μου έχουν πάει καλά στην Αυστραλία».
Δίνοντας συνέχεια στη συζήτησή μας, η Ελληνίδα πρωταθλήτρια κλήθηκε να σχολιάσει τις διαφορές που συναντά ανάμεσα στις δύο χώρες και δη τις συνθήκες στις οποίες προπονείται. Χαρακτηριστικά, ανέφερε: «Η Αυστραλία είναι ιδανική για τον αθλητισμό και για το δικό μας το άθλημα. Υπάρχουν απέραντες διαδρομές για να τρέχουμε και να κάνουμε βάδην. Έχουμε πάρα πολύ καλό καιρό όλο τον χρόνο, αλλά το καλοκαίρι έχουμε έντονους καύσωνες. Όλα αυτά μετριάζονται και αν βγαίνεις πιο νωρίς ή αργά το βράδυ, γίνονται πιο εύκολα. Αυτό που συνάντησα, όμως, στην Αυστραλία, είναι ότι δεν βρήκα κάποιον προπονητή που να μου ταιριάζει όσο μου ταιριάζει ο προπονητής που έχω στην Ελλάδα. Δυστυχώς, έπρεπε να είμαι με προπονητή εκεί, να κάνω κάποιες προπονήσεις και τα πρώτα μου δύο χρόνια ήμουν με Αυστραλό προπονητή, με τον οποίο πέρασα υπέροχα. Είναι μία υπέροχη χώρα με εξαιρετικές εγκαταστάσεις παντού, αλλά δεν έχει προπονητές στο βάδην, τουλάχιστον στην πόλη που διαμένω. Κανένας όμως δεν μού ταίριαξε καλύτερα από τον προπονητή που έχω στην Ελλάδα και για αυτό πηγαινοέρχομαι κάθε χρόνο».
Οι δυσκολίες που συναντούν άπαντες οι αθλητές αφορούν τραυματισμούς που προκύπτουν. Η Χριστίνα έχει ταλαιπωρηθεί πολλάκις με προβλήματα τραυματισμού και αναφέρθηκε αρχικά στον περσινό της τραυματισμό στο Παγκόσμιο: «Ο τραυματισμός πέρυσι, ήρθε στο Παγκόσμιο, στον αγώνα στόχο μου. Ήταν πολύ βαρύ για εμένα, γιατί είχαμε πολύ βαρύ πρόγραμμα και είχα γυμναστεί πολύ καλά. Μετά το Ευρωπαϊκό, όντας τρεις μήνες τραυματισμένη, βρέθηκαν στη μαγνητική μου πέντε τραυματισμοί με τρία οστικά οιδήματα και δύο τενοντοπάθειες και μου στοίχισαν πάρα πολύ εκείνη την περίοδο. Επίσης, μου στοίχισε πάρα πολύ το γεγονός πως τουλάχιστον τέσσερις μήνες ήμουν εκτός. Δεν μπορούσα να τρέξω καθόλου, ο πόνος ήταν πολύ μεγάλος. Δεν μπορούσα καν να κοιμηθώ στη μία που πλευρά που είχα τα οστικά οιδήματα. Δεν περίμενα ποτέ να με επηρεάσει τόσο πολύ ένας τραυματισμός ψυχολογικά. Ζήτησα βοήθεια από ψυχολόγο και θέλω να το πω να… ακουστεί έξω, γιατί δεν είναι κακό να ζητάμε βοήθεια από ειδικούς σε τέτοιες περιπτώσεις που δεν μπορείς να αντέξεις κάτι ψυχολογικά. Παρ’ όλα αυτά, με τη σωστή καθοδήγηση κατάλληλων ανθρώπων, φτάσαμε στο σημείο να είμαι ξανά σε επάνοδο και να είμαι ικανή να βάλω στόχος για αυτή την Προολυμπιακή χρονιά».
Η 26χρονη αθλήτρια μίλησε για τη δύναμη που πηγάζει μέσα της μετά τον τραυματισμό που αποκόμισε πέρυσι κι ανέφερε: «Μου έχει δώσει πολύ δύναμη, τόσο ψυχική, όσο και σωματική. Δουλέψαμε πολλά διαφορετικά πράγματα, τα οποία δεν είχα καιρό και δεν τα είχα εντοπίσει νωρίτερα για να τα δουλέψω και με έχει κάνει τόσο δυνατή που έχουμε άλλους στόχους φέτος. Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο». Εν συνεχεία, η Χριστίνα μίλησε για ανεξίτηλες στιγμές της καριέρας της, επισημαίνοντας: «Έχω πολλές, έχω πάρει τα highlights, που τα σκέφτομαι καθημερινά όταν ζορίζομαι και μου δίνουν απίστευτη δύναμη. Είναι τα δύο μετάλλια που έχουμε πάρει με τα κορίτσια, με το ομαδικό. Ήταν μία στιγμή τρομερή για όλες μας και οι μεγάλες δυνάμεις του βάδην μας υπολογίζουν πλέον. Είναι κάτι που δεν το έχει ξανακάνει η Ελλάδα σε τέτοιο βαθμό και είναι μία από τις πιο περήφανες στιγμές της ζωής μου, γιατί δουλέψαμε πάρα πολύ σκληρά και πέτυχε ο στόχος μας. Εννοείται πως η μεγαλύτερη στιγμή ήταν να βλέπω την Αντιγόνη (σ.σ Ντρισμπιώτη) να παίρνει το δεύτερο χρυσό στο 20άρι. Το έζησα μέσα από τον αγώνα, γιατί την έβλεπα μέσα σε αυτόν και η στιγμή που τερμάτισα, την αγκάλιασα και ζήσαμε αυτό το ανεπανάληπτο νταμπλ, ακόμα τη σκέφτομαι και ανατριχιάζω. Απλά μου δίνει τόσο πολύ δύναμη αυτό το μετάλλιο της Αντιγόνης…».
Κλείνοντας, μίλησε για τους στόχους της, τονίζοντας: «Θέλω να είμαι σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις και να δουλέψουμε για να ανέβει το παγκόσμιο ranking μου, έτσι ώστε να έχω μία πιο ασφαλή θέση για την Ολυμπιάδα. Οπότε έχουμε μία γεμάτη χρονιά και ελπίζω να πάνε όλα καλά. Φέτος, το πάω πιο συντηρητικά λόγω τραυματισμού μου, αλλά έχω πάρα πολλές ελπίδες, γιατί έχουμε δουλέψει πάρα πολύ καλά και έξυπνα».//