(INTIME)
Η Αναστασία Ντραγκομίροβα έχει καταρρίψει φέτος τρεις φορές το πανελλήνιο ρεκόρ γυναικών Κ23 στα σύνθετα αγωνίσματα και πλέον βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στο ρεκόρ της Ρούλας Στρατάκη (6.235 β.). Η αθλήτρια του Γιώργου Μποτσκαριώβ ξεχώρισε για τις επιδόσεις της ήδη από το 2017, όταν σε ηλικία μόλις 14 ετών πέτυχε 6,25 μ. στο μήκος, σε αγώνες στη Σπάρτη. Δύο χρόνια αργότερα “προσγειώθηκε” στα 6,44 μ., επίδοση που κατάφερε να ισοφαρίσει φέτος, μετά από έξι χρόνια.
Η πορεία της σπουδαίας αθλήτριας ανατράπηκε το 2020, όταν τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο και οδηγήθηκε στο χειρουργείο. Τα χρόνια που ακολούθησαν δεν ήταν εύκολα, ωστόσο η πίστη της στον εαυτό της και στον προπονητή —και δεύτερο πατέρα της— Γιώργο Μποτσκαριώβ, την έφεραν και πάλι στο προσκήνιο, πιο δυνατή από ποτέ. Για όλα τα παραπάνω κι όχι μόνο, μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΓΑΣ.
«Έκανα σπουδαίες επιδόσεις από μικρή. Δεν πίεζα τον εαυτό μου να τις επαναλάβει. Δεν με βάραινε η διαδικασία. Ύστερα ήρθε ο τραυματισμός, το 2020, πάνω σε μια προσπάθεια στο ακόντιο. Από τότε φοβάμαι να πατήσω σωστά το πόδι. Αυτός είναι ο λόγος που δεν έχω βγάλει ακόμη τις βολές που μπορώ στο ακόντιο. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος. Έψαξα πολύ τον εαυτό μου, έμαθα πράγματα για εμένα, πήγα για πρώτη φορά σε ψυχολόγο – κάτι που έπρεπε να έχω κάνει νωρίτερα.
Το σοκ του τραυματισμού δεν είναι εύκολο να το διαχειριστείς. Αλλά αυτό που με κράτησε είναι πως δεν έχασα ποτέ το κίνητρό μου», είπε η 22χρονη αθλήτρια και συμπλήρωσε: «Στα εννέα μου πήγα με προτροπή του γυμναστή και γείτονα μου στο στίβο σε μια δύσκολη περίοδο για εμένα. Το είδα ως διέξοδο. Την πρώτη ημέρα στην προπόνηση κουράστηκα πολύ. Και είπα δε θα το κάνω αυτό αν δεν είναι να πετύχω κάτι. Από την πρώτη στιγμή έδωσε κίνητρο στον εαυτό μου. Εκεί ξεκίνησε και η σχέση μου με τον κόουτς, το οποίο αγαπώ πολύ. Είμαστε μαζί από τα εννέα μου — από το καλοκαίρι της Δ’ Δημοτικού. Συνολικά 13 χρόνια μαζί και συνεχίζουμε για πολλά ακόμα».
Η τελευταία εμφάνιση της ήταν στο Βαλκανικό πρωτάθλημα του Βόλου όπου συγκέντρωσε 6.163 βαθμούς και βελτίωσε για τρίτη φορά το πανελλήνιο ρεκόρ.
«Ήμουν χαλαρή στο Βόλο δε σκεφτόμουν την επίδοση. Ήταν εκεί και η αδελφή μου, στις εξέδρες, η οποία ζει στην Ολλανδία. Είχα να τη δω από το Πάσχα. Είναι η μεγάλη μου αδελφή, που πολλές φορές έπαιρνε τον ρόλο της μαμάς. Ήθελα να της δείξω τι μπορώ να κάνω. Ήταν παρούσα στο πρώτο μου έπταθλο μετά το χειρουργείο και ήταν παρούσα και στο Βόλο και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό. Πριν τους αγώνες της είπα στην πλάκα: «Έλα να με δεις». Και μετά από λίγο μου έστειλε την κράτηση του ξενοδοχείου».
Η απογοήτευση και η σφαλιάρα της συμμετοχής στο Έσποο
Η Ντραγμομίροβα ήταν παρούσα πριν από δύο χρόνια στο Ευρωπαϊκό Κ23 στο Έσποο στην πρώτη προσπάθεια μετά τον τραυματισμό να επιστρέψει σε υψηλά επίπεδα. Ο αγώνας της δεν πήγε όπως ήθελε, ωστόσο η κακή παρουσία λειτούργησε αντίστροφα για εκείνη.
«Στην ουσία νιώθω πως έχω επιστρέψει από πέρυσι. Πριν δύο χρόνια, μετά το Έσποο, ήμουν πολύ στενοχωρημένη. Τίποτα δεν πήγε καλά. Δεν είχα αυτοπεποίθηση. Πήγαινα με το «θέλω», όχι με το «μπορώ» να πάρω μετάλλιο. Ο προπονητής μου πίστευε πάντα σε εμένα, έλεγε ότι μπορώ να φτάσω σε μετάλλιο. Με ξύπνησε εκείνη η διοργάνωση. Καμιά φορά χρειάζεται μια «σφαλιάρα» για να πας παρακάτω. Δεν ήθελα ποτέ να μένω εκτός αποστολών. Δεν ήθελα να μένω πίσω. Ήμουν πάντα αθλήτρια με στόχους. Γενικά δε θέλω να το βάζω κάτω. Στην Καλλικράτεια οι συνθήκες δεν είναι καλές. Αλλά έχουμε ξεφύγει από τη λογική της δικαιολογίας – «γυμναζόμαστε στο χωράφι». Αν χρειαστεί, θα κάνω στο χωράφι δέκα ώρες για να καλύψω το κενό, είπε η αθλήτρια που πλέον μένει στους ξενώνες και κάνει τις περισσότερες προπονήσεις στο Καυτανζόγλειο».
Η τέχνη ως διέξοδος
Το ταλέντο της Ντραγκομίροβα δεν είναι μόνο στον αθλητισμό, αλλά και στο σχέδιο και τη ζωγραφική.
«Το σχέδιο με βοηθάει, όπως και το μακιγιάζ στους αγώνες. Με βάζει στην ψυχολογία κάθε αγωνίσματος. Αλλάζω μακιγιάζ δύο φορές στο σύνθετο. Ανάλογα με το αγώνισμα έχω και διαφορετικό μακιγιάζ, αλλά ανάλογα και με τη διάθεση μου. Σχεδιάζω, ζωγραφίζω και γράφω από μικρή. Ήταν πάντα ο τρόπος μου να εκφράζομαι. Μου αποβάλλει την πίεση και το άγχος. Το ίδιο ισχύει για μένα και με τα τατουάζ — αφήνεις το στίγμα σου σε έναν άνθρωπο, και αυτό για μένα έχει σημασία».
Μπέργκεν: Μια πικρή χαρά
«Πληγώθηκα στο Μπέργκεν. Ένιωσα ότι δεν έδωσα τα πάντα. Δεν ήταν μόνο το μετάλλιο. Ήταν αυτό που θα μου έδινε το μετάλλιο, η ευκαιρία να συνεχίσω με μεγαλύτερη άνεση την προπόνηση μου. Χάρηκα για το ρεκόρ, αλλά ταυτόχρονα ένιωθα άδεια. Ήταν οξύμωρο το συναίσθημα», είπε η αθλήτρια αναφερόμενη στην τέταρτη θέση, που κατέκτησε στο 7αθλο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ23 στο Μπέργκεν.
Τα αγαπημένα αγωνίσματα της Ντραγκομίροβα είναι το μήκος και η σφαιροβολία και τα ρεκόρ της σε αυτά στέκονται σε ατομικό επίπεδο.
«Αγαπώ το μήκος και τη σφαίρα και αυτό φαίνεται. Το 800άρι αρχίζω και το φτιάχνω. Πιστεύω πως το μεγαλύτερο θέμα είναι η ψυχολογία. Σταμάτησα να το φοβάμαι. Μπαίνω και το τρέχω. Θέλω να ευχαριστώ και τον προπονητή Μιχάλη Αναγνώστου που μας έδωσε σημαντικά tips για τον αγώνα. Τώρα θα μπω στο Stoiximan Πανελλήνιο πρωτάθλημα σε ύψος και μήκος γιατί έχω περιθώριο να βελτιώσω τις επιδόσεις μου. Στο ύψος και στο μήκος έχουμε να βελτιώσουμε τεχνικά σημεία. Είμαι δυναμική αθλήτρια, και τώρα μπορούμε να χτίσουμε τεχνική. Ο Γιώργος έχει βρει τη χρυσή τομή. Στο 800 μέτρα φταίει η ψυχολογία αλλά και το γεγονός ότι κάνω τα κομμάτια της προπόνησης μόνη μου, χωρίς να έχω κάποιον να με τραβάει».
Η αθλήτρια ελπίζει – έστω και δύσκολα – σε συμμετοχή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και πολύ περισσότερο σε καλές παρουσίες στις διοργανώσεις του 2026.
«Όλα δείχνουν πως το Τόκιο είναι δύσκολο. Εμείς συνεχίζουμε με περισσότερο πείσμα για τις διοργανώσεις της επόμενης χρονιάς. Στόχος αρχικά οι αγώνες του κλειστού κι έπειτα το Ευρωπαϊκό του ανοιχτού. Όσο έχω όρεξη και θέληση, δεν φοβάμαι τίποτα».