Η ιστορία του είναι γεμάτη επιμονή, πάθος και χαρά για αγωνιστική συμμετοχή. Και φυσικά δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο συμβολικό μέρος για να φτάσει αυτό το ορόσημο από την Αθήνα, τη γενέτειρα του Μαραθωνίου.
Με αυτή την αφορμή, λοιπόν, μας μίλησε για την προσωπική του διαδρομή, τα κίνητρά και την αγάπη του για το τρέξιμο, όπως φυσικά και για το πόσο ξεχωριστή είναι η Αυθεντική διαδρομή της Αθήνας, στην οποία θα ολοκληρώσει το ξεχωριστό αυτό επίτευγμα.
Πόσο μεγάλη είναι η προσμονή πριν από αυτό το απίστευτο ορόσημο των 100 ολοκληρωμένων Μαραθωνίων;
Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος. Πάντα ήθελα να έχω αυτή την ιστορική Αυθεντική διαδρομή στις εμπειρίες της ζωής μου. Είμαι λίγο αγχωμένος, αλλά με θετικό τρόπο, και νιώθω περήφανος για αυτό το επίτευγμα.
Τι σε παρακίνησε αρχικά να ξεκινήσεις να τρέχεις Μαραθώνιους και τι θυμάσαι από τον πρώτο που έτρεξες;
Φτάνοντας στη μέση ηλικία ήθελα να είμαι πιο υγιής και σε καλύτερη φόρμα, οπότε γράφτηκα σε έναν τοπικό δρομικό σύλλογο στη Βόρεια Ιρλανδία, τους Eglinton Road Runners. Πριν από 12 χρόνια, η πόλη μου διοργάνωσε έναν Μαραθώνιο κι αυτό αποτέλεσε μια μεγάλη προσωπική πρόκληση. Έκανα σπουδαίους φίλους μέσα από την προπόνηση και θυμάμαι ένα μείγμα συναισθημάτων καθώς έτρεχα το τελευταίο μίλι.
Έχεις κάποια αγαπημένη Μαραθώνια διαδρομή;
Απολαμβάνω ιδιαίτερα το Μαραθώνιο του Δουβλίνου, τον οποίο έχω τρέξει δέκα φορές – έχει απίθανους υποστηρικτές. Όμως, η αγαπημένη μου διοργάνωση είναι το Quadrathon: τέσσερις Μαραθώνιοι σε τέσσερις μέρες στην ύπαιθρο του Donegal στην Ιρλανδία.
Είχες ποτέ τραυματισμούς ή δυσκολίες και πώς τους αντιμετώπισες;
Η δρομική μου πορεία ξεκίνησε ύστερα από ένα ατύχημα με μηχανή. Είχα τραυματίσει σοβαρά το πόδι και τον ώμο μου. Το περπάτημα και το τρέξιμο έγιναν μέρος της αποκατάστασής μου και με βοήθησαν όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά. Η επιστροφή στις μεγάλες αποστάσεις μετά την πανδημία ήταν επίσης μια αρκετά μεγάλη πρόκληση.
Πώς προετοιμάζεσαι ψυχικά και σωματικά για κάθε μαραθώνιο; Υπάρχει κάτι διαφορετικό εν όψει του Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας;
Περίμενα τη στιγμή της συμπλήρωσης 100 Μαραθωνίων εδώ και χρόνια και αυτό με κράτησε συγκεντρωμένο και προσηλωμένο στο στόχο. Συνεχίζω να κάνω αγώνες αντοχής και τακτικά φυσιοθεραπεία και μασάζ. Δεν έχω αλλάξει πολλά για τον αγώνα της Αθήνας. Η ζέστη ίσως να είναι η μεγαλύτερη πρόκληση, αλλά είναι δύσκολο να προπονηθείς για αυτές τις συνθήκες όταν ζεις στην Ιρλανδία.
Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι και οι προσδοκίες σου για αυτόν τον αγώνα;
Περιμένω να είναι ένας δύσκολος αγώνας. Πέρυσι δυσκολεύτηκα με τη ζέστη στο Μαραθώνιο του Lanzarote στα Κανάρια Νησιά της Ισπανίας, αλλά αυτή τη φορά θα τρέχω με καλούς φίλους από το σύλλογό μου. Συμφωνήσαμε να έχουμε έναν σταθερό ρυθμό. Θέλω απλώς να το απολαύσω, να δω ότι μπορώ και να ενθαρρύνω τους υπόλοιπους.
Τι συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να τρέξει τον πρώτο του Μαραθώνιο στην Αθήνα;
Όποιος τρέχει τον πρώτο του Μαραθώνιο έχει ήδη κάνει μεγάλες προπονήσεις. Η ημέρα του αγώνα είναι απλώς μια ακόμη μεγάλη διαδρομή, αυτή για την οποία προετοιμάστηκε τόσο καιρό. Θα έλεγα να μην αλλάξεις τίποτα και να μείνει σταθερός στα πρώτα χιλιόμετρα. Να απολαύσεις την υποστήριξη και τις μοναδικές εικόνες του αγώνα. Είναι ένα ξεχωριστό επίτευγμα.
Κλείνοντας, ποιος είναι ο επόμενος στόχος μετά τον 100ό Μαραθώνιο;
Πρώτα θα ξεκουραστώ λίγο, αλλά μετά θέλω να αρχίσω να τρέχω Μαραθώνιους σε διάφορες χώρες του κόσμου.
Πηγή: SEGAS.GR