Ο επιτυχημένος επιχειρηματίας Αριστείδης Αλαφούζος αποτέλεσε το στήριγμα του Ολυμπιακού, μετά την αποχώρηση του Νίκου Γουλανδρή από τη διοίκηση της ομάδας του Πειραιά.
Παρότι ο γεννημένος στην Οία της Σαντορίνης το 1924 Αριστείδης Αλαφούζος δε βρέθηκε ποτέ στη θέση του προέδρου των «ερυθρόλευκων», ήταν εκείνος που στήριξε οικονομικά πολλές φορές την αγαπημένη του ομάδα. Σε μία περίοδο που ο Ολυμπιακός μετά τη «χρυσή τριετία» 1973, 1974, 1975 είχε πολλά ζητήματα να λύσει, καθώς η διαδοχή του Γουλανδρή, μόνο εύκολη υπόθεση δεν ήταν.
Ο πατέρας του σημερινού μεγαλομετόχου του Παναθηναϊκού, είχε πάθος με τον Ολυμπιακό. Με σταθερή παρουσία στο στάδιο Καραϊσκάκη (από την εποχή του Ποδηλατοδρομίου) και με πολλές προσφορές πριμ, πριν και μετά από μεγάλα ντέρμπι. Κάτι που έκανε και την περίοδο που η ομάδα του Πειραιά απολάμβανε ακόμα το… μεγαλείο του Γουλανδρή. Ειδικά στο Πρωτάθλημα της σεζόν 1974-1975 οι… προσφορές του Αλαφούζου ήταν μεγάλες.
Τα προβλήματα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1975. Ο Ολυμπιακός αναζητούσε τον επόμενο μεγάλο διοικητικό ηγέτη του και όλοι συμφωνούσαν πως η ιδανική επιλογή ήταν ο Αριστείδης Αλαφούζος, που επιχειρηματικά είχε απογειωθεί από το 1956 έως το 1967 με την κατασκευή μεγάλων έργων (καζίνο Πάρνηθας, Αστέρας Βουλιαγμένης) και πλέον είχε στην κατοχή του και σημαντικό στόλο φορτηγών πλοίων (στη συνέχεια και πετρελαιοφόρων).
Ήταν μεγάλες οι πιέσεις που δέχθηκε για να αναλάβει επίσημο ρόλο στα διοικητικά της ομάδας. Προτίμησε όμως να δείξει την αγάπη του στον Ολυμπιακό χωρίς να έχει θέση στο Διοικητικό Συμβούλιο. Αρχικά στήριξε τη διοίκηση του Κώστα Θανόπουλου και μετά τον Περικλή Λαναρά και τον Ηρακλή Τσιτσαλή, προσφέροντας σε τακτά χρονικά διαστήματα σημαντικά ποσά. Οι ισορροπίες όμως στο ελληνικό ποδόσφαιρο είχαν αλλάξει, καθώς είχαμε μπει πλέον στην εποχή του Λουκά Μπάρλου και της ΑΕΚ…
Έως το καλοκαίρι του 1979 που ο Ολυμπιακός έγινε Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία στο ξεκίνημα του επαγγελματικού Πρωταθλήματος, ο Αλαφούζος βοηθούσε τους “ερυθρόλευκους”, συμβάλλοντας στην ολοκλήρωση αρκετών μεταγραφών. Μέχρι την εμφάνιση του Σταύρου Νταϊφά που ανέβασε επίπεδο τους Πειραιώτες, επαναφέροντάς τους στις επιτυχίες.
Ακόμη και το Φθινόπωρο του 1988 που ο Ολυμπιακός βρέθηκε σε αδιέξοδο με το σκάνδαλο Κοσκωτά, ο ισχυρός επιχειρηματίας (ήταν πλέον και εκδότης καθώς είχε αγοράσει την Καθημερινή) ήταν πρόθυμος να βοηθήσει, αποκλείοντας όμως το ενδεχόμενο να αναλάβει την προεδρία της ομάδας. «Δεν πρόκειται ποτέ να αγοράσω τον Ολυμπιακό» δήλωνε τότε. Λίγο πριν φτάσουν στον Πειραιά τα… διαμάντια του Αργύρη Σαλιαρέλη.//
