Κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια τόσο αθόρυβα και ταπεινά όπως πορεύθηκε για μια 20ετία ως ποδοσφαιριστής σε διάφορες ομάδες απ ‘ όλες τις κατηγορίες. Απέφευγε τους προβολείς και δεν μιλούσε πολύ. Αποσύρθηκε οριστικά και αμετάκλητα με την ιδιότητα του παίκτη για να ξεκινήσει νέα καριέρα ως αθλητικός διευθυντής.
Ο Λεωνίδας Κυβελίδης, θα μπορούσε άνετα να παίξει ακόμα ένα χρόνο μπάλα σε ανταγωνιστικό επίπεδο με την ομάδα της Παναχαϊκής, αλλά προτίμησε να σταματήσει σ’ ένα χρονικό σημείο όπου η τελευταία σεζόν θα είχε συνοδευτεί με την άνοδο της αγαπημένης του Παναχαϊκής.
«Είμαι πολύ ευχαριστημένος που θα συνεχίσω στην ομάδα από άλλο πόστο παρότι αγωνιστικά μπορούσα να προσφέρω. Πιστεύω ότι σαν αθλητικός διευθυντής μπορώ να προσφέρω ακόμα περισσότερα, ήμουν ενήμερος για τις ανανεώσεις και σύμφωνος σε όλα με τον πρόεδρο και τον προπονητή. Θα δουλέψω σκληρά για να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του νέου μου ρόλο, μαζί με όλο το επιτελείο συνεργατών. Δε θέλω να πω πολλά λόγια πρέπει να δουλέψουμε για να πάει η ομάδα εκεί που πρέπει και εκεί που ανήκει».
– Πως είναι οι πρώτες μέρες της υπόλοιπης ζωής σου χωρίς ποδόσφαιρο;
«Είμαι ακόμα στο στάδιο της προσαρμογής, αλλά τα νέα μου καθήκοντα δε μου επιτρέπουν να το σκέφτομαι διαρκώς. Είναι η ζωή μου όλη, το ποδόσφαιρο. Έτσι είναι ζωή. Τίποτα δεν είναι για πάντα και όλα τα πράγματα κάνουν τον κύκλο τους. Ένας έκλεισε, ένας νέος άνοιξε για εμένα στην Παναχαϊκή».
– Ποια στιγμή ξεχωρίζεις ως την καλύτερη και τη χειρότερη που δε θα ξεχάσεις ποτέ;
«Για να είμαι ειλικρινής, είχα περισσότερες καλές από άσχημες στιγμές. Δεν είναι εύκολο να χωρέσω όλες τις όμορφες σε μια απάντηση, αλλά θέλω να σταθώ σε δύο ξεχωριστά γκολ και με ειδική σημασία που είχαν. Το πρώτο ήταν με τη φανέλα του Πανθρακικού εναντίον του Ολυμπιακού και το άλλο ένα γκολ με τη φανέλα της Δόξας απέναντι στην ΑΕΚ. Από τις άσχημες, θα κρατούσε μόνο έναν τραυματισμό που είχα όταν έπαιζα στη Γκρενόμπλ. Ήμουν 17 ετών και είχα πάθει κάταγμα περόνης. Δύσκολος τραυματισμός και σε νεαρή ηλικία, οπότε καταλαβαίνεις πως ήθελε χρόνο για να το διαχειριστώ».
Σε μια 20ετή πορεία κρύβονται πάντα σπάνιες ιστορίες και ανομολόγητοι φόβοι, μικρές και μεγάλες ανησυχίες. Θα ξεχώριζες ορισμένες από αυτές;
«Φόβοι μόνο για σοβαρούς τραυματισμούς. Γενικότερα, θα έλεγα πως οι ανησυχίες ήταν μικρές όταν πήγαινα σε μια νέα ομάδα. Όμως όλα αυτά έφευγαν μετά από λίγο καιρό όταν γνώριζα τα υπόλοιπα άτομα και γινόμασταν παρέα. Βέβαια, τώρα που το ξανασκέφτομαι, υπήρχε ανησυχία σε μερικές περιπτώσεις μήπως δεν πληρωθώ, αλλά όλα καλά…»
– Αμυντικοί που σου έκαναν τη… ζωή δύσκολη;
«Αρκετοί με δυσκόλεψαν και όσο πιο χαμηλές είναι οι κατηγορίες, τόσο πιο σκληροί είναι οι αμυντικοί. Εκείνον, όμως, που θυμάμαι έντονα, είναι τον Χαβιέ Τόμας του Λεβαδειακού. Μου έκανε τη ζωή δύσκολη» (γέλια).
«Λυτρωτής ο Κυβελίδης», «Με γκολ του Κυβελίδη στο τέλος», «Κυβε…γκολ και τρίποντο», «Χρυσή αλλαγή ο Κυβελίδης», «Με πρωταγωνιστή τον Κυβελίδη» και άλλους παρόμοιους τίτλους να αποτελούν… προίκα ενός ποδοσφαιριστή που ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όποια ομάδα και αν αγωνίστηκε.
«Κάθε γκολ είναι σημαντικό, αλλά είναι απίστευτη η αίσθηση να σκοράρεις στο 90′ και να δίνεις τη νίκη στην ομάδα σου. Σίγουρα υπάρχουν γκολ που ξεχωρίζω αλλά δεν είναι μόνο ο βαθμός δυσκολίας τους όσο κυρίως η σπουδαιότητα που κρύβει κάθε τέρμα. Φυσικά και είναι ιδιαίτερο να σκοράρει μπροστά στο κοινό της ομάδας σου, αλλά είναι εξίσου ξεχωριστό συναίσθημα όταν πετυχαίνεις κρίσιμο γκολ εκτός έδρας».
Από μια διαφορετική θέση πλέον, ο Κυβελίδης οραματίζεται πως θα ήθελε να λειτουργεί η Παναχαϊκή: «Είναι μια ομάδα με όνομα βαρύ σαν ιστορία και θα πρέπει να φανούμε άξιοι συνεχιστές. Θεωρώ ότι από τα βασικά στοιχεία που πρέπει να προσέξουμε είναι οι ακαδημίες, πράγμα αναγκαίο για ομάδες μικρότερων κατηγοριών, έτσι ώστε στο άμεσο μέλλον να βγουν παιδιά από εκεί ώστε να βοηθήσουν την πρώτη ομάδα και να μη χρειάζεται συνέχεια να ξοδεύονται χρήματα για μεταγραφές. Η νοοτροπία της ομάδας είναι να υπάρχει καλή οργάνωση σε όλα τα θέματα έτσι ώστε να έρχονται οι οικογένειες στο γήπεδο χωρίς να ανησυχούν μήπως συμβούν επεισόδια αλλά να βλέπουν το γήπεδο ως χώρο διασκέδασης. Και ειδικά στην Πάτρα όπου οι φίλαθλοι “διψούν” για μπάλα».
-Είσαι έτοιμος για μια τόσο υπεύθυνη θέση και μάλιστα χωρίς χρόνο προσαρμογής;
«Κοίτα, τίποτα δεν είναι εύκολο, αλλά και τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο στη ζωή. Αρκεί να το πιστεύεις και να το αγαπάς. Σίγουρα, είναι ένας τελείως διαφορετικός ρόλος για εμένα, δεν έχω άγχος αλλά πολλές προσδοκίες ώστε να πετύχω όσα οραματίζομαι, και πιστεύω ότι με την ίδια συνταγή που είχα ως παίκτης, έτσι και ως αθλητικός διευθυντής θα πορευτώ. Δηλαδή, αυτή της δουλειάς. Κάθε μέρα μαθαίνω, ακόμα και από τα λάθη μου. Όμως, δε θέλω να κάνω λάθη που έκαναν άλλοι όσο ήμουν ποδοσφαιριστής. Θα κάνω τα πάντα να είμαι δίκαιος και ειλικρινής».
Το βιογραφικό του Κυβε…γκολ
Ο Λεωνίδας Κυβελίδης γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1986 και ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην ΑΕ Ποντίων Κατερίνης σε ηλικία οκτώ ετών. Πριν την ενηλικίωση του και μόλις έκλεισε τα 15 πήρε μεταγραφή στη γαλλική Γκρενόμπλ όπου και παρέμεινε τρία χρόνια. Ακολούθησε ο Πιερικός στην 4η κατηγορία και μαζί με την άνοδο εκείνης της χρονιάς ήρθε και η μεταγραφή στην ομάδα του Αιγάλεω (Α’ Εθνική). Μετέπειτα, βρήκε ποδοσφαιρική στέγη σε Χαϊδάρι, Παναχαϊκή, Δόξα, Πανθρακικό, Κέρκυρα, ΠΑΣ Γιάννινα, Απόλλων Σμύρνης, Άρη, Απόλλων Πόντου, Άρτα και Καραϊσκάκη. Ήταν μέλος τόσο της Εθνικής ομάδας Παίδων και Ελπίδων. Με περισσότερες από 250 εμφανίσεις και 80 γκολ άφησε το στίγμα του όπου και αν αγωνίστηκε. Όμως παράλληλα με το ποδόσφαιρο συνέχισε τις σπουδές στο τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.