(AP Photo/Antonio Calanni)
Ο Ιμπραϊμοβιτς μίλησε για το ενδεχόμενο απόσυρσής του, αλλά και τη φετινή πορεία της Μίλαν.
Παρά τα δημοσιεύματα που τον θέλουν να αποσύρεται, ο Ζλάταν δηλώνει πως δεν είναι έτοιμος να σταματήσει καθώς είναι δύσκολο να βρει ξανά την αδρεναλίνη που έχει στο γήπεδο.
Η φετινή σεζόν δεν πήγε όπως ονειρευόταν. Οι συνεχείς τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν τη συμμετοχή του σε πολλούς αγώνες, έχοντας παίξει σε μόλις 25. Το καλοκαίρι μένει ελεύθερος, αφού το συμβόλαιό του με τη Μίλαν λήγει και δεν υπάρχει διάθεση για ανανέωση.
Μιλώντας στο ESPN o αστέρας της Μίλαν, δήλωσε πως η απόσυρση περνάει από το μυαλό του, όμως ακόμη και η σκέψη τον… τρομάζει.
Αναλυτικά η συνέντευξή του:
«Η ομάδα δουλεύει σκληρά και έχει μεγάλη θέληση. Κάναμε μεγάλες θυσίες για να πετύχουμε τον στόχο που έχουμε αυτή τη σεζόν. Πάμε πολύ καλά μέχρι στιγμής. Είχαμε κάποιες αποτυχίες, αλλά η ομάδα είναι ακόμα νέα, μεγαλώνει, παίρνει όλο και περισσότερες εμπειρίες και είμαστε στην κορυφή του πίνακα αυτή τη στιγμή. Πρέπει απλώς να συγκεντρωθούμε, να συνεχίσουμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό. Πλησιάζω στη γραμμή του τέρματος. Με τρομάζει το να σταματήσω, τι θα κάνω; Ποιο θα ήταν το επόμενο κεφάλαιο; Ξέρω τις δυνατότητές μου, θα μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα, αλλά την αδρεναλίνη που έχω στο γήπεδο δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τη βρω αλλού. Προσπαθώ να καθυστερήσω το τέλος, παίζοντας και βάζοντας γκολ. Προφανώς για να συνεχίσω να παίζω πρέπει να είμαι σωματικά καλά, πρέπει να μπορώ να το κάνω, πρέπει να μπορώ να διασκεδάζω παίζοντας. Δεν έχει νόημα να παίζεις αν υποφέρεις. Καλύτερα να είσαι ρεαλιστής και να πεις στον εαυτό σου: “Φτάνει” και να ξεκινήσεις ένα νέο κεφάλαιο. Αλλά αν είστε συγκεντρωμένοι σε αυτό, δεν είστε επικεντρωμένοι στα υπόλοιπα. Δεν σκέφτομαι να αποσυρθώ. Αν το έκανα δεν θα μπορούσα να βοηθήσω τους συμπαίκτες μου και τον εαυτό μου για να κάνω αυτό που θέλω. Οι ποδοσφαιριστές ακολουθούν καθημερινά το ίδιο πρόγραμμα. Και το κάνω εδώ και 25 χρόνια. Είσαι σαν στρατιώτης. Είμαι απογοητευμένος γιατί θα ήθελα να παίζω σε κάθε παιχνίδι. Μου αρέσει να παίζω, η αδρεναλίνη που παίρνω όταν βγαίνω στο γήπεδο είναι απίστευτη. Αν δεν μπορώ να παίξω, προσπαθώ να βοηθήσω την ομάδα με άλλο τρόπο, στηρίζοντας τους συμπαίκτες μου. Το πιο σημαντικό είναι η ομάδα»