Φράιμπουργκ και Λειψία διεκδικούν απόψε τον παρθενικό τίτλο της ιστορίας τους στον τελικό του κυπέλλου Γερμανίας, ο οποίος όπως κάθε χρόνο διεξάγεται στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου (21/5, 21:00).
Για τη Λειψία ο φετινός τελικός είναι ο τρίτος την τελευταία τετραετία. Στους προηγούμενους δύο έχασε από Μπάγερν και Ντόρτμουντ. Αντίθετα, η Φράιμπουργκ φτάνει πρώτη φορά στην ιστορία της σε έναν τελικό Κυπέλλου.
Και οι δύο ομάδες έχουν εξασφαλίσει την ευρωπαϊκή τους έξοδο από το πρωτάθλημα. Η Λειψία τερμάτισε τέταρτη και θα παίξει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης σεζόν. Η Φράιμπουργκ ολοκλήρωσε την Μπουντεσλίγκα στην έκτη θέση, συνεπώς επιστρέφει στο Γιουρόπα Λιγκ έπειτα από πέντε χρόνια.
Στον Κύπελλο, οι «ταύροι» ήταν πολύ σοβαροί και έφτασαν ως στο Βερολίνο, έχοντας δεχθεί μόλις ένα γκολ. Αυτό, από την Ουνιόν στον ημιτελικό, όπου η ομάδα του Τεντέσκο κέρδισε 2-1 με ανατροπή, χάρη σε τέρμα του Εμίλ Φόρσμπεργκ στο 90′.
Από την άλλη, η Φράιμπουργκ πραγματοποίησε φέτος μία από τις καλύτερες σεζόν της ιστορίας της, η οποία μάλιστα συνδυάστηκε με την μετακόμισή της σε νέο ολοκαίνουριο γήπεδο. Μιλάμε για μία ομάδα με 118 χρόνια ιστορίας, που έχει αποτυπωθεί στις συνειδήσεις των φιλάθλων ως ένα μικρομεσαίο μέγεθος, και ένας τίτλος θα τη βοηθήσει να αλλάξει στάτους.
Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Φράιμπουργκ, είναι ότι δεν έχει κάποιον σταρ στην 11αδα της. Είναι ομάδα συνόλου και το μεγάλο όνομα είναι ο προπονητής της. Ο Κρίστιαν Στράιχ είναι μία αξιοσέβαστη προσωπικότητα, η δράση του οποίου δεν περιορίζεται μόνο στα στενά πλαίσια του αθλητισμού. Καθοδηγεί τη Φράιμπουργκ εδώ και 11 χρόνια και φυσικά αξίζει να ανταμειφθεί με έναν τίτλο για το σπουδαίο έργο που πραγματοποιεί.
Η Λειψία βέβαια, είναι ένα σύνολο με υψηλότερο ταβάνι. Διαθέτει παίκτες με μεγαλύτερη ατομική ποιότητα, όπως ο Ενκουνκού, ο Ολμο, ο Αντρέ Σίλβα και ο Φόρσμπεργκ και ψάχνει διακαώς έναν τίτλο, με τον οποίο θα απαντήσει στους επικριτές της. Βλέπετε, η Λειψία είναι το κατασκεύασμα της Ρεντ Μπουλ, δεν έχει ισχυρή οπαδική βάση, καθώς πρόκειται για ένα δημιούργημα 12 ετών και για το οπαδικό κίνημα στη χώρα αποτελεί «κόκκινο» πανί, όπου κι αν αγωνίζεται.