(AP Photo/Antonio Calanni)
Πήρε ακόμη ένα πρωτάθλημα στην πλούσια καριέρα του. Καθησύχασε τους συμπαίκτες του στα αποδυτήρια, ότι δεν σταματά και θα συνεχίσει για τουλάχιστον ένα χρόνο.
Παρακάτω, ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς, παραθέτει τη ζωή του. Ή πιο σωστά «τη ζωή του», καθώς οποιαδήποτε ομοιότητα με πράγματα και καταστάσεις, ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Ή μήπως έχει;
«Γεννήθηκα στις 3 Οκτωβρίου του 1981. Μόλις έκανα την τιμή στη μητέρα μου να με γεννήσει και τους οδήγησα πίσω στο σπίτι από το νοσοκομείο, ο πατέρας μου πήγε στο ληξιαρχείο κι άλλαξε το όνομά του σε Zlatan senior. Κι όταν έφυγα στα 16 μου για να παίξω ποδόσφαιρο, του είπα ότι εσύ είσαι πλέον ο άντρας της οικογένειας. Στο σχολείο ήμουν καλός μαθητής. Απλά οι επτά μέρες ήταν πολλές και για δύο μέρες είπα να μην πάω. Από τότε, το λένε Σαββατοκύριακο νομίζω. Και όταν δεν τα είχα πάει καλά σε ένα τεστ, κάλεσα τους γονείς του διευθυντή μου στο γραφείο του. Με τους καθηγητές είχα άριστη σχέση. Εκτός από αυτούς που δε σήκωναν το χέρι τους στην τάξη για να παραδώσουν μάθημα. Σε μένα, που όταν ο Γκρέιαμ Μπελ ανακάλυψε το τηλέφωνο, είχε ήδη τρεις αναπάντητες από τον Ζλάταν. Αλλά τέλος πάντων, δε μου αρέσει να μιλάω για μένα. Δεν τους κρατάω κακία. Γιατί μια φορά που άργησα να πάω σε μάθημα, ευτυχώς τιμώρησαν όλους τους άλλους μαθητές επειδή είχαν πάει νωρίς.
Γενικά μου αρέσουν τα καινούρια ξεκινήματα, οι καινούριες αρχές. Κι όταν το έκανα για πρώτη φορά, το είπαν Πρωτοχρονιά αν δεν κάνω λάθος. Γι’ αυτό και μια μέρα που έβρεχε, δεν είχα προπόνηση και γενικά βαριόμουν, αποφάσισα να την ακυρώσω. Ήταν 30 Φεβρουαρίου. Ήξερα από μικρός ότι θα απασχολώ τον κόσμο με τον εαυτό μου. Έτσι προσέλαβα σωματοφύλακες για να τους προστατεύω. Με το Ίντερνετ ασχολούμαι, αλλά όχι πάρα πολύ. Μπαίνω ίσα ίσα για να αποδεχθεί η Microsoft, τα terms and conditions μου. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά θα μου ζητήσουν συγνώμη κάποια στιγμή, που θα πάει. Άλλωστε, ρωτήστε τον καθρέπτη μου. Ο οποίος όταν πάω μπροστά του, δείχνει κενό, γιατί δεν μπορεί να υπάρχουν δύο Ζλάταν. Όπως τότε που ακούμπησα μια μπάλα με το πόδι μου κι από τότε το λένε ποδόσφαιρο.
Έβρεξε πολύ λέει σήμερα. Το ξέρω, επειδή έκανα πολύ δυνατή προπόνηση και ίδρωσα παραπάνω από άλλες φορές. Έχω να πάω να αγοράσω αυτοκίνητο. Μπαίνω μέσα και βαριέμαι να οδηγήσω. Πλέον λέει, το λένε Τέσλα auto – pilot. Κάπως έτσι, δε θυμάμαι. Σημασία έχει ότι θα το πάρω, να πάω μια βόλτα στα Παρθένα Νησιά. Για να λέγονται μετά σκέτο Νησιά. Αν δεν πάει το αυτοκίνητο μέχρι εκεί, θα πάω με αεροπλάνο. Αρκεί οι υπάλληλοι στο αεροδρόμιο να μου δείξουν τα διαβατήριά τους και τα αεροπλάνα να περάσουν από έλεγχο ασφαλείας. Είμαι παλιότερος από αυτούς όλους. Ρωτήστε τον Χριστόφορο Κολόμβο, που όταν ανακάλυπτε την Αμερική, εγώ μόλις έφευγα. Είναι γνωστό ότι μια φορά έκανα αγώνα με τον χρόνο κι ο χρόνος ακόμα τρέχει…
Η μητρική μου γλώσσα, δεν είναι τα αγγλικά. Γι΄ αυτό κι αν κάνω κανένα λάθος, τα λεξικά κάνουν ανανεώσεις. Η τελευταία αλλαγή, είναι σε μια ταινία. Που από mission impossible, την έκαναν mission possible. Γιατί δεν ξέρω τι αξία έχει αυτό το im. Είναι στο Imbra άλλωστε. Τέλος πάντων. Σας αφήνω για την ώρα. Πρέπει να πάω γυμναστήριο πάλι, να δυναμώσω λίγο τα όργανα γυμναστικής. Μόλις έφαγα και πρέπει να κάψω ότι έφαγα. Α! Και προφανώς ο σεφ, μου έδωσε συγχαρητήρια. Τα λέμε σύντομα…
Πέτρος Μαυρογιαννίδης