(EUROKINISSI)
Ποιος άραγε το περίμενε όταν πριν από τρεις μήνες οι “ερυθρόλευκοι” άλλαζαν πάλι προπονητή, δίνοντας τα ηνία στον Χοσέ Λουίς Μεντλίμπαρ; Μάλλον κανείς, αλλά στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, πρέπει πάντα να κυνηγάς τα όνειρα σου, να μην τα παρατάς ποτέ. Σήμερα, που μπορεί κανείς να κάνει τον απολογισμό, θα σταθεί σε πολλούς παράγοντες. Ωστόσο, επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο και τίποτε δε χαρίζεται, είναι κάποιες αποφάσεις που αποδεικνύονται καθοριστικές.
Ο Ολυμπιακός την τελευταία δεκαετία έβαλε στόχο κάποια στιγμή να βρεθεί σε έναν ευρωπαϊκό τελικό και δεν το έκρυψε. Το «συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε» δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ, ακόμη και σε δύσκολες βραδιές στην Ευρώπη, μετά από πικρούς αποκλεισμούς. Ο Κριστιάν Καρεμπέ, που έχει κατακτήσει Τσάμπιονς Λιγκ με την Ρεάλ και Παγκόσμιο Κύπελλο με την Γαλλία το έλεγε και το ξανάλεγε κι ας γελούσαν κάποιοι μαζί του, όπως ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξη του. Στόχος ήταν αυτή η νοοτροπία να περάσει πια και στα αποδυτήρια. Ο στόχος κάποια στιγμή ο Ολυμπιακός να φτάσει σε έναν τελικό. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ποια θα είναι αυτή η στιγμή, αλλά υπήρχε η πίστη ότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν.
Γιατί λοιπόν ήρθε φέτος, σε μία χρονιά, που όλα έμοιαζαν χαμένα αρχές Φλεβάρη και κανείς δεν πίστευε σ’ αυτήν την ομάδα; Γιατί μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες έγιναν πράγματα που μάλλον κανείς δεν περίμενε. Πρώτα με τις μεταγραφές. Ήταν πολλές, αλλά αποκτήθηκαν παίκτες που έκαναν τη διαφορά και έχουν βοηθήσει πολύ τους “ερυθρόλευκους”. Σε μία δύσκολη μεταγραφική περίοδο, όπως αυτή του Ιανουαρίου, αλλά με αναγκαίες προσθήκες, αρκεί να είσαι αποφασισμένος να μην τα παρατήσεις, να προσπαθείς μέχρι την τελευταία στιγμή να αλλάξεις μία χρονιά, που δείχνει χαμένη. Και η καθοριστική κίνηση ήταν η πρόσληψη του Μεντιλίμπαρ. Στις 11 Φεβρουαρίου ο Βαγγέλης Μαρινάκης πήρε τη σωστή απόφαση, που μόνον εύκολη δεν ήταν. Ο Ολυμπιακός είχε αλλάξει πάλι προπονητή και συνήθως οι πολλές αλλαγές δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Ήταν όμως η σωστή απόφαση, γιατί έβλεπε ότι με τον Κάρλος Καρβαλιάλ, που στο μεταξύ είχε αντικαταστήσει τον Ντιέγκο Μαρτίνεθ, η ομάδα του Πειραιά όχι μόνον δε βελτιωνόταν, αλλά γινόταν και χειρότερη.
Ο Βάσκος προπονητής που είναι μαθημένος σε τέτοιες αποστολές (μία τέτοια ανέλαβε μόλις πέρσι στην Σεβίλλη και την οδήγησε στην κατάκτηση του Europa League) δε φοβήθηκε να πάρει μία ομάδα σε πολύ δύσκολη κατάσταση κι ενώ μέσα σε λίγες ημέρες είχε ευρωπαϊκό ματς (με την Φερεντσβάρος) και εκτός έδρας ντέρμπι (με τον ΠΑΟΚ). Τα αποτελέσματα είναι γνωστά, όπως και το τι ακολούθησε. Ο Ολυμπιακός απέδειξε σε όλους ότι ακόμη και μία χρονιά που στα μέσα της δείχνει χαμένη μπορεί να εξελιχθεί σε απόλυτα επιτυχημένη, να ανατρέπει σκορ όπως αυτό με την Μακάμπι και ο Μεντιλίμπαρ έδειξε σε όλους ότι ένας προπονητής μπορεί να τα αλλάξει όλα χωρίς να έχει κάνει μία μεταγραφή, χωρίς προετοιμασία, με συνεχόμενους αγώνες κι όλα αυτά μέσα σε λιγότερο από τρεις μήνες. Διότι, πολύ απλά κατάλαβε γρήγορα τι παίκτες είχε στη διάθεση του, πως θα τους κάνει να πιστέψουν στους εαυτούς τους και τι τακτική χρειάζεται σε κάθε παιχνίδι, ώστε να φτάσει να παίζει δύο φορές με την τέταρτη ομάδα της Αγγλίας, να την κερδίζει και στα δύο ματς με δύο γκολ διαφορά και ο Ουνάι Έμερι με τόσους ευρωπαϊκούς τίτλους να ψάχνει ακόμη να βρει τι άλλο μπορούσε να κάνει για να αντιμετωπίσει αυτόν τον Ολυμπιακό.
Ο Μεντιλίμπαρ ποτέ δε ζήτησε πίστωση χρόνου, αντίθετα από την πρώτη στιγμή ήξερε τι πρέπει να κάνει. Είναι όπως αποδεικνύεται ένας έξυπνος άνθρωπος. Βλέποντας για πρώτη φορά τη νέα ομάδα του στον αγώνα με τον ΟΦΗ, ζήτησε να μιλήσει με τον υπηρεσιακό προπονητή Σωτήρη Συλαϊδόπουλο. Μετά τη συζήτηση τους, απλά του ζήτησε να μείνει δίπλα του ως άμεσος συνεργάτης. Δεν αρκέστηκε στο δικό του τιμ, που έφερε μαζί του. Κατάλαβε αμέσως ότι ο Έλληνας προπονητής θα ήταν μία πολύτιμη βοήθεια και δεν την άφησε να περάσει ανεκμετάλλευτη.
Έτσι, άρχισε να κερδίζει τα κρίσιμα παιχνίδια, να αλλάζει τον Ολυμπιακό, να “ζεσταίνει” ξανά τον κόσμο, να πείθει τους παίκτες του ότι μπορούν. Κι όταν ήρθαν και τα άσχημα αποτελέσματα, ήξερε πως να τα διαχειριστεί. Στο χειρότερο από αυτά, στο 1-4 από την Μακάμπι, ο Μαρινάκης έκανε μία ακόμη αποφασιστική κίνηση. Το ίδιο βράδυ συμφώνησε με τον Βάσκο για να μείνει και την επόμενη περίοδο. Ναι, σε μία τέτοια βραδιά δεν άλλαξε αυτό που είχε δει ως μεγάλη εικόνα, είχε βρει τον προπονητή που αναζητούσε.
Έτσι, ο Μεντιλίμπαρ οδήγησε τον Ολυμπιακό μέχρι τον ιστορικό ημιτελικό με την Άστον Βίλα, βλέποντας πια όλους τους παίκτες του να δίνουν ό,τι είχαν και δεν είχαν. Να γίνεται ο Κώστας Φορτούνης μπακ ακόμη και στο 80’, να τρέχουν όλοι παντού, σαν να μην υπάρχει αύριο. Τον Παναγιώτη Ρέτσο να κάνει ένα καταπληκτικό παιχνίδι, γιατί όταν είχε κάνει λάθος και ήταν στο επίκεντρο της κριτικής, για κείνον παρέμενε ένας εξαιρετικός αμυντικός και ήταν αδιαπραγμάτευτη η θέση του στην ενδεκάδα. Γιατί ήξερε πολύ καλά ότι ο Βιθέντε Ιμπόρα παραμένει ένας σπουδαίος μέσος. Γιατί, δεν ήταν κανένα ρίσκο να εμπιστευτεί τον Κωσταντή Τζολάκη στη θέση του βασικού γκολκίπερ, ούτε να βάλει τον νεαρό Τόλη Αποστολόπουλο από την ομάδα Β’, όταν δεν είχε άλλο αριστερό μπακ.
Το όνειρο λοιπόν έγινε πραγματικότητα και ο Ολυμπιακός θα πάει στον τελικό για να τελειώσει όλη τη δουλειά. Με μία ενδεκάδα που θα έχει τουλάχιστον τρεις παίκτες που έχουν περάσει από την ακαδημία του συλλόγου, κάποιους ακόμη στον πάγκο, δίνοντας και το μήνυμα στους νεότερους ότι μπορούν κι αυτοί να ονειρεύονται…//