Αναλυτικά η δήλωσή της Κατερίνας Παυλίδου:
«Ονομάζομαι Κατερίνα Παυλίδου και θα ήθελα να γράψω την δική μου εμπειρία ως συνοδός της αθλήτριας Χρυσής Μόρφη Μέτζου στο άθλημα Boccia, κατηγορία BC4 της Ελληνικής αποστολής με την Παραολυμπιακή Ομάδα στο Παρίσι 2024.
Εδώ και χρόνια είμαι η συνοδός της Πρωταθλήτριας ΑμεΑ στους αγώνες της, προσφέροντας τον χρόνο και την εργασία μου εθελοντικά και χωρίς κανένα οικονομικό όφελος.
Είμαι ιδιωτική υπάλληλος σε εταιρεία και προκειμένου να βρίσκομαι δίπλα στην Ελληνίδα πρωταθλήτρια όταν αγωνίζεται, χρησιμοποιώ όλη την προσωπική μου άδεια! Να σημειωθεί ότι δεν έχω ούτε συγγένεια, ούτε ανήκω στο οικογενειακό περιβάλλον της αθλήτριας.
Το να είμαι συνοδός μιας αθλήτριας με βαριά κινητική αναπηρία σημαίνει ότι πρακτικά είμαι τα χέρια και τα πόδια της, ότι είμαι πάντα δίπλα της σε κάθε στιγμή και πρόκληση της καθημερινότητας της!
Όταν προκρίθηκε η αθλήτρια που συνοδεύω στην μεγαλύτερη αθλητική οργάνωση του πλανήτη, τους Παραολυμπιακούς Αγώνες 2024, δεν περίμενα να αντιμετωπίσω τόση ανευθυνότητα, απαξίωση και αδιαφορία από κάποιους υπεύθυνους της Ελληνικής αποστολής.
Να σημειωθεί ότι ήταν η «χειρότερη» εμπειρία της ζωής μου, από όλες τις αποστολές που έχω βρεθεί ως συνοδός της.
Στον εθελοντισμό με οδήγησε η επιθυμία της προσφοράς στον άνθρωπο και στην κοινωνία. Αλλά τέτοιες καταστάσεις σε αναγκάζουν να ξεχνάς την εθελοντική προσφορά στον συνάνθρωπο και να αποστασιοποιείσαι.
Σχεδόν τελευταία στιγμή μάθαμε ότι ο Ομοσπονδιακός προπονητής της αθλήτριας Γιώργος Τζίμας, δεν ήταν μέλος της αποστολής (σε αντίθεση με τους συναθλητές της που είχαν τον δικό τους προπονητή).
· Η παρουσία του Ομοσπονδιακού προπονητή, σε ένα τόσο μοναδικό γεγονός είναι πολύ σημαντική, δίνοντας τις σωστές οδηγίες, κατευθύνσεις για τους αγώνες και εξατομικευμένες τεχνικές, που έχει τόσο ανάγκη ο αθλητής.
· Είναι παρών στην Τελετή Έναρξης των Παραολυμπιακών, συνοδεύοντας τους αθλητές. Στις προπονήσεις, στους αγώνες και στον έλεγχο του εξοπλισμού, με την επίσημη εμφάνιση της ομάδας.
Σαν να μην έφτανε αυτή η σοβαρή διάκριση, διαπίστωσα με λύπη μου, ότι ο επίσημος ρουχισμός της Παραολυμπιακής Ομάδας που μου δόθηκε είχε μεγάλες ελλείψεις.
Απαράδεκτο, έπρεπε να είχα παραλάβει «εγώ» τον ρουχισμό του Ομοσπονδιακού Προπονητή, αφού τελικά εκτελούσα το έργο του.
· Δεν είχα την απαραίτητη παραολυμπιακή στολή για να συνοδεύσω την αθλήτρια μου στην Τελετή Έναρξης των Π.Α.2024.
Συνεπώς χωρίς την παρουσία μου και φροντίδα μου, αναγκαστικά η αθλήτρια μου (που έχει σοβαρή κινητική βλάβη) ΔΕΝ θα λάμβανε μέρος στην παρέλαση.
· Δεν είχα ούτε τις 2 επίσημες αθλητικές εμφανίσεις για να βρίσκομαι στον χώρο των προπονήσεων, στον έλεγχο του εξοπλισμού και των επίσημων αγώνων!
Οι αθλητικές εμφανίσεις των Ελλήνων αθλητών των συνοδών τους & των Ομοσπονδιακών Προπονητών αποτελούν ένα οπτικό σύμβολο της εθνικής ταυτότητας. Επίσης, αποτελούν σημαντικό εμπορικό προϊόν, που λόγω χορηγικών συμβάσεων, είμαστε ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να φοράμε αθλητικό ρουχισμό του επίσημου χορηγού και όχι ανταγωνιστών.
Φανταστείτε λοιπόν την δυσάρεστη έκπληξη μου όταν διαπίστωσα τελευταία στιγμή ότι δεν θα μπορώ να συνοδεύσω με ευπρέπεια και ομοιομορφία την αθλήτρια μου.
Δεν επιτρεπόταν να φοράω τα προσωπικά μου ρούχα στον αγωνιστικό χώρο, αφού υπάρχουν οι κανόνες και περιορισμοί που ανέφερα.
Πρόκειται για αντιμετώπιση αντίθετη στη κοινή λογική και υποτίμηση, όχι μόνο του ρόλου μου ως αθλητικής συνοδού αλλά και της ίδιας της Ελληνίδας Πρωταθλήτριας, την οποία οι διοργανωτές της Ελληνικής αποστολής δεν θεώρησαν άξια να έχει τα πιο απλά και αυτονόητα της συμμετοχής της!
Ως εκ θαύματος, οι Έλληνες διοργανωτές και η κουστωδία τους είχαν πλήρεις εμφανίσεις, ακόμα και αν μερικοί δεν είχαν λόγο ύπαρξης μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Παρατηρούσα στους Παραολυμπιακούς τους ξένους αθλητές και συνοδούς, ήταν όλοι ντυμένοι ομοιόμορφα, δίνοντας ένα αίσθημα ομαδικότητας, συνοχής και σεβασμού που έχουν από τις χώρες τους.
Εμείς πάλι…
Έφτασα στο σημείο να παρακαλώ τους δικούς μας αρμόδιους για μια ζακέτα της ομάδας, έτρεχα μόνη μου από το πρωί ως το βράδυ σε προπονήσεις, αγώνες, «non stop» μέσα στα γήπεδα, ακούραστη για να προπονώ την αθλήτρια (εκτελώντας εκτός των άλλων και χρέη «άτυπου» προπονητή αφού δεν είχε τον δικό της όπως προανέφερα) αλλά και σε κάθε στιγμή της ημέρας ήμουν σε ετοιμότητα δίπλα της.
Με λύπη μου διαπίστωσα ότι η αξία μου σαν αθλητική συνοδός (λέξεις που περικλείουν ευθύνες, αφοσίωση και προσφορά) υποτιμήθηκε εξ αρχής από την ελληνική διοργάνωση, στα απολύτως βασικά πράγματα.
Τουλάχιστον έχω την ευγνωμοσύνη και εκτίμηση της ίδιας της Παραολυμπιονίκη και του Προπονητή της και αυτό είναι υπέρ αρκετό.
Με εκτίμηση
Παυλίδου Αικατερίνη
Εθελόντρια
Αθλητική Συνοδός Π.Α. 2024».//Α.