(AP Photo/Andrew Medichini)
Για τον αυριανό τελικό απέναντι στην Φέγενορντ μίλησε ο έμπειρος Πορτογάλος τεχνικός.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην επίσημη ιστοσελίδα της ΟΥΕΦΑ, ο «Special One» της Ρόμα, Ζοσέ Μουρίνιο, μιλώντας για τον αυριανό μεγάλο τελικό (25/05, 22:00) του Κόφερενς Λιγκ, ανέφερε πως οι παίκτες του πρέπει να αντιμετωπίσουν το παιχνίδι σαν ένα ξεχωριστό.
Μεταξύ άλλων, ο Πορτογάλος προπονητής, που φτάνει σε ακόμη έναν τελικό στην καριέρα του, τόνισε πως για το σύλλογο της Ρόμα ο τίτλος του Κόφερενς αντιστοιχεί σε έναν του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ δήλωσε παράλληλα πως έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στους παίκτες του.
Αναλυτικά όσα δήλωσε στην ιστοσελίδα της ΟΥΕΦΑ ο Ζοσέ Μουρίνιο:
«Οι τελικοί είναι 50-50, αλλά θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να κάνουμε το 51-49. Αυτό πρέπει να γίνει κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όχι πριν. Η εργασία που οδηγεί στον τελικό για αρκετούς μήνες είναι η βάση για αυτά τα 90 ή 120 λεπτά. Είναι η μέρα των παικτών. Είμαστε εκεί για να δώσουμε μια μικρή βοήθεια. Ήμουν τυχερός μέχρι στιγμής που κέρδισα όλους τους ευρωπαϊκούς τελικούς μου. Οι παίκτες μου ήταν παρόντες στους τελικούς που έχω φτάσει. Στη στιγμή της αλήθειας ήταν πάντα εκεί. Είμαι προπονητής με ιστορία και η Ρόμα είναι μεγάλος σύλλογος. Ένιωσα λίγη ευθύνη να προσπαθήσω σε αυτή την πρώτη έκδοση του τουρνουά, μίας σπουδαίας διοργάνωσης. Έτσι, σιγά σιγά, προχωρήσαμε στην επίτευξη της φιλοδοξίας μας να πάμε όσο το δυνατόν πιο μακριά. Στη συνέχεια, με πολύ περηφάνια είδαμε ότι οι δύο ημιτελικοί παίχτηκαν σε κατάμεστα γήπεδα, με συνολικά 170.000. Το Conference League είναι το Champions League μας. Πρέπει όμως να ξεχάσουμε το γεγονός ότι μπορούσαμε να κερδίσουμε το πρώτο μας τρόπαιο UEFA. Για μένα, πρέπει να αντιμετωπίζεις έναν τελικό ως ένα ξεχωριστό παιχνίδι που φέρνει τη δική του πίεση, ένταση και αίσθημα ευθύνης. Απλώς πρέπει να σκεφτούμε τον τελικό και την αντίπαλο που έχουμε και θα ξεχάσουμε την ιστορία της Ρόμα, πόσο υπέροχο θα ήταν για την πόλη, τον σύλλογο και όλους εμάς αν κερδίζαμε το παιχνίδι».
«Αν και έχω κερδίσει τέσσερις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη, που ήταν το Κύπελλο Κυπελλούχων 1996/97 ως βοηθός προπονητή του αείμνηστου και σπουδαίου Μπόμπι Ρόμπσον στη Μπαρτσελόνα. Κάθε φορά που καθόμουν δίπλα του, ένιωθα πολύ περήφανος. Κάθε νέο επίτευγμα σημαίνει περισσότερα από το προηγούμενο; Το να κερδίσεις το πρώτο μπορεί να προκύψει αν βρεθείς στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Η νίκη τη δεύτερη φορά είναι πιο δύσκολη από την πρώτη φορά και η νίκη την τρίτη φορά είναι πιο δύσκολη από τη δεύτερη φορά. Άλλο είναι να πετυχαίνεις και να κερδίζεις σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, άλλο να πετυχαίνεις και να κερδίζεις συνεχώς σε όλη την καριέρα σου. Ήταν ένα παιχνίδι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εναντίον Ρεάλ Μαδρίτης, στον γύρο των «16» του Champions League 2012/13 και, πριν από το παιχνίδι, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον με κάλεσε στο γραφείο του, το οποίο αργότερα έγινε δικό μου γραφείο, και τον ρώτησα: “Πώς είναι, αφεντικό; Αλλάζει; Αλλάζει με τα χρόνια;” Είπε: “Ξέχνα το. Τίποτα δεν αλλάζει. Το ίδιο είναι μέχρι την τελευταία μέρα.” Γι’ αυτό λέω συνέχεια ότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι είμαι 59 ετών. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχω μια καριέρα 21 ή 22 ετών ως προπονητής. Δεν μπορώ να σας πω πότε θα σταματήσω γιατί δεν μπορώ να το φανταστώ. Το πάθος δεν αλλάζει».