(INTIME)
Διαβάστε αναλυτικά τα λεγόμενα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου:
Και συνέχισε: «Ο πατέρας μου πάντα μου έλεγε “Δημήτρη όταν είσαι στην κορυφή”, πιο πολύ μιλούσε για τη φαρμακευτική, αλλά αυτό ταιριάζει και στον αθλητισμό, “είναι δύσκολο να έχεις ανταγωνισμό, ο μόνος ανταγωνισμός είναι ο καθρέφτης. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να κοιτάξεις καλύτερα τον καθρέφτη μεταφορικά”. Οπότε πάντα ο εαυτός μας είναι ο ανταγωνισμός, το να προσπαθούμε να γινόμαστε κάθε φορά καλύτεροι χωρίς να κοιτάμε τι κάνουν οι άλλοι».
«Θα ήταν χαζό να λέμε ότι δεν κάνουμε λάθη. Υπάρχουν κι αποτυχίες κι αυτές είναι που σε διαμορφώνουν και σε προετοιμάζουν για την επιτυχία. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα πάντως κάθε χρόνο είμαστε και καλύτεροι».
Για τα θέλω του Εργκίν Αταμάν όταν ήρθε στον Παναθηναϊκό: «Ο Παναθηναϊκός ήταν σε πολύ κακή θέση όταν ήρθε στην ομάδα ο Εργκίν Αταμάν. Το μπάτζετ ήταν πολύ χαμηλότερο και συνήθως τα συμβόλαια των παικτών αντικατοπτρίζουν και την ικανότητα της ομάδας. Αφού λοιπόν άλλαξαν τα νούμερα τόσο πολύ, ήταν απόλυτα λογικό να αλλάξει και το ρόστερ. Ήταν απόλυτα λογικό όταν μου είπε πως πρέπει να αλλάξει όλη η ομάδα. Δεν ξέρω μπάσκετ μόνος μου, μπορώ να παίξω, όχι καλά, αλλά λιγότερο το καταλαβαίνω, οπότε πρέπει να εμπιστευτώ τους ανθρώπους. Εμπιστεύτηκα τον προπονητή κι εκείνος τους παίκτες. Είναι αλυσιδωτό».
Για το αν πίστευε πως στο ξεκίνημα της σεζόν θα κέρδιζε τον τίτλο της EuroLeague: «Ήμουν σίγουρος. Τα τρία χρόνια που έλειπα τα είχα προγραμματίσει όλα και ο Θεός ήταν με το μέρος μου και όλα όσα είχα προγραμματίσει έγιναν ακριβώς όπως ήταν γραμμένα στο χαρτί, οπότε…».
Για το αν πίστευε πως υπήρξε κάποια στιγμή στόχος: «Η Ευρωλίγκα είναι ένα παράξενο ας πούμε… πλάσμα. Υπάρχουν ιδιοκτήτες που ξοδεύουν τα δικά τους λεφτά, κάποιοι άλλοι που είναι μέρος ενός μεγαλύτερου γκρουπ, όπως οι ισπανικές ομάδες, άλλες που δεν έχουν κάποιον επενδυτή, οπότε όταν ο Παναθηναϊκός άρχιζε να αναρωτιέται και να ασκεί πίεση στον κύριο Μπερτομέου σχετικά με το που πηγαίνουν όλα τα λεφτά ή γιατί δεν εξερευνούμε όλους τους τρόπους για να εξελιχθεί η EuroLeague, ήταν κάτι που δεν του άρεσε και κατέληξε να είναι προσωπικό ζήτημα. Ξυπνούσα κάθε φορά στις 6 το πρωί όπως ο πατέρας μου, δούλευα 12-14 ώρες τη μέρα και όταν επενδύω κάπου τα λεφτά μου θέλω να είναι όλα δίκαια, να υπάρχει υγιής ανταγωνισμός. Δυστυχώς εξαιτίας των λόγων που προανέφερα αντιμετωπίσαμε άδικο ανταγωνισμό».
«Όλα άλλαξαν από την κριτική που άσκησα κι επίσης από το γεγονός ότι, αν πιστεύω πως δεν μου συμπεριφέρονται δίκαια, αντιδρώ. Δεν είμαι ένας άνθρωπος που θα κάτσω και θα δέχομαι χαστούκια και στα δύο μάγουλα. Αν κάποιος με χαστουκίσει θα χαστουκίσω κι εγώ. Δε μ’ αρέσει να “χαστουκίζω”. Είμαι ο πρώτος άνθρωπος που δεν θέλω να πατάω ούτε μυρμήγκι, όμως αν κάποιος πετάξει μια μικρή πέτρα πάνω σου πρέπει να πάρεις έναν μεγάλο βράχο και να τον καταστρέψεις».
Ποιο θεωρείς ότι είναι το δυσκολότερο κομμάτι ώστε να χτίσεις μία επιτυχημένη ομάδα;
«Το να βρεις ανθρώπους που μπορείς να εμπιστευτείς. Νομίζω ότι είναι το ίδιο σε κάθε επιχείρηση. Η κάθε επιχείρηση, η κάθε επιτυχία είναι άνθρωποι. Οπότε αν έχεις ανθρώπους που μπορείς να εμπιστευτείς γύρω σου, αν δουλεύεις σκληρά, αν βάζεις τις ώρες, την ενέργεια, την ώρα, η επιτυχία θα έρθει».
Οι οπαδοί είναι πολύ κοντά στις ομάδες στην Ελλάδα. Όταν αποφάσισες να φύγεις από την ομάδα υπήρξαν νευριασμένοι φίλαθλοι. Έτσι δεν είναι;
«Αυτό είναι αλήθεια. Καταλαβαίνω απόλυτα τους φιλάθλους. Οι φίλαθλοι όπως όλοι, δεν κοιτούν πίσω, θέλουν το σήμερα και έχοντας μία οικογένεια που έχει φέρει επιτυχίες στην ομάδα, θα προτιμούσαν να μην φύγω».
Πιστεύεις ότι το να έχεις φιλάθλους τόσο κοντά στην ομάδα είναι καλό ή κακό; Το κάνει ευκολότερο ή δυσκολότερο;
«Εξαρτάται, αν είναι καλή ημέρα το κάνει ευκολότερο, αν είναι άσχημη το κάνει δυσκολότερο. Οι φίλαθλοι στην Ελλάδα είναι πολύ ενθουσιώδεις, βάζουν όλη τους την ενέργεια που πιστεύω ότι είναι κάτι το πολύ ωραίο σε όλα τα ελληνικά γήπεδα, όπως και στη Σερβία. Είναι δύσκολο να την ξεπεράσεις, άξια αναφοράς και είναι ωραία ατμόσφαιρα, όταν δεν υπάρχουν hooligans. Όταν ο ανταγωνισμός είναι πίσω από τις κόκκινες γραμμές όλοι είναι χαρούμενοι. Όταν τις ξεπερνάει είναι τελείως διαφορετική ιστορία».//ΔΜ