(ΜΑΡΚΟΣ ΧΟΥΖΟΥΡΗΣ / EUROKINISSI)
Αναμφίβολα, ο άνθρωπος που άλλαξε σημαντικά την αγωνιστική κατάσταση του Ατρόμητου και αποτέλεσε τον πρωτεργάτη προκειμένου να εξασφαλιστεί έγκαιρα η παραμονή στην κατηγορία είναι ο Ουαλός προπονητής. Το ertsports.gr εστιάζει στο πρόσωπο της χρονιάς στα δυτικά προάστια και αναλύει το προφίλ ενός τεχνικού που θα βρίσκεται στο πάγκο και τη νέα αγωνιστική περίοδο.
Πριν λίγους μήνες ανέλαβε ένα δύσκολο έργο, προσπαθώντας να κρατήσει στη Σούπερ Λιγκ μια ομάδα που «χτίστηκε» με μεγάλες βλέψεις. Το έργο του στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και, πλέον, ετοιμάζεται για νέες προκλήσεις με τον Ατρόμητο. Ο λόγος για τον Κρις Κόλμαν.
Ο Ουαλός προπονητής έγινε γνωστός στη χώρα μας πριν δώδεκα χρόνια, όταν κάθισε για λίγους μήνες στον πάγκο της Λάρισας. Η φήμη του εκτοξεύτηκε όταν οδήγησε την εθνική Ουαλίας στα ημιτελικά του Euro 2016. Όμως, ο 51χρονος έχει πολλά σπουδαία επιτεύγματα και πολύ πριν απ’ όλα αυτά. Ως προπονητής, αλλά και ως ποδοσφαιριστής.
Η καριέρα του στο χορτάρι
Μετά από αρκετά χρόνια, τίτλους και επιτυχίες με τις φανέλες της Σουόνσι και της Κρίσταλ Πάλας, πήρε μεταγραφή στην πρωταθλήτρια Αγγλίας Μπλάκμπερν. Το πέρασμά του από το «Ίγουντ Παρκ» δεν ήταν ιδιαίτερα πετυχημένο. Για αυτό και το 1997 πήρε μια ασυνήθιστη απόφαση. Παρ’ ότι θεωρούνταν πολύ καλός για το επίπεδο της Πρέμιερ Λιγκ, αποδέχθηκε πρόταση από ομάδα της τρίτης κατηγορίας. Η Φούλαμ σπατάλησε περισσότερα από 2,3 εκατομμύρια ευρώ για να τον φέρει στο «Κρέιβεν Κότατζ». Το εν λόγω ποσό αποτέλεσε ρεκόρ εκείνη την εποχή για μεταγραφή ομάδα από τη Λιγκ 1.
Πολύ γρήγορα έγινε ο ηγέτης και αρχηγός των «χωριατών». Μόλις δεκαπέντε μήνες αργότερα, ήρθε η άνοδος στη δεύτερη κατηγορία. Τη σεζόν 2000-2001, η πολυπόθητη επιστροφή στα «σαλόνια» ήταν πλέον γεγονός. Ο Κόλμαν, όμως, ήταν ο μεγάλος άτυχος εκείνης της περιόδου. Στις 2 Ιανουαρίου του 2001, έσπασε το πόδι του σε ένα τροχαίο ατύχημα. Ο τραυματισμός ήταν πολύ σοβαρός και κάπως έτσι, λίγους μήνες αργότερα, ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση. Μόλις στα 32 του, κλήθηκε να αλλάξει καριέρα.
Το ξεκίνημα στην προπονητική και η μεγάλη ευκαιρία
Όντας ένας «football junkie», δεν θα μπορούσε να μείνει μακριά από το αγαπημένο του άθλημα. Τον Οκτώβρη του 2002 μπήκε στο τιμ του Ζαν Τιγκανά στη Φούλαμ. Επτά μήνες αργότερα ανέλαβε ως υπηρεσιακός προπονητής. Όπως έγινε πρόσφατα στον Ατρόμητο, έτσι και τότε κλήθηκε να κρατήσει την ομάδα στην κατηγορία. Η ευθύνη ήταν τεράστια, αλλά εν τέλει τα κατάφερε, κερδίζοντας και τη μόνιμη θέση στην τεχνική ηγεσία του Λονδρέζικου κλαμπ. Μάλιστα έγινε ο νεότερος προπονητής στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ σε ηλικία 32 ετών, 7 μηνών και 22 ημερών. Έμεινε στο «Κρέιβεν Κότατζ» έως τον Απρίλη του 2007, όταν και απολήθηκε μετά από ένα αρνητικό σερί αγώνων.
Η πρώτη εμπειρία στην Ελλάδα
Στη συνέχεια πέρασε από Ρεάλ Σοσιεδάδ και Κόβεντρι Σίτι, πριν καταλήξει στην ΑΕΛ το 2011. Οι «βυσσινί» τότε αγωνίζονταν στην τωρινή Σούπερ Λιγκ 2, όμως, ο Κόλμαν πείστηκε από το πλάνο που του παρουσίασαν και είπε το «ναι». Παρ’ όλα αυτά, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως ακριβώς θα ήθελε. Τα οικονομικά προβλήματα, αλλά και μερικές άλλες περίεργες καταστάσεις τον οδήγησαν στην παραίτηση. Στο αγωνιστικό κομμάτι πάντως, το πρόσιμό του στην επαρχιακή ομάδα ήταν κάτι παραπάνω από θετικό. Αργότερα δήλωσε ότι «αν γράψω ένα βιβλίο για την ζωή μου, θα έχει ένα κεφάλαιο περίπου οκτώ σελίδες για όσα έζησα πριν τη Λάρισα και το υπόλοιπο για τους τέσσερις μήνες στη Λάρισα».
Η Ουαλία και η μυθική πορεία στο Euro 2016
Έπειτα, ανέλαβε την εθνική ομάδα της χώρας του. Αν η θητεία του στον πάγκο της Ουαλίας χαρακτιριστεί «θετική», θα πρόκειται για υποτίμηση όσων πέτυχε εκεί. Η αρχή ήταν δύσκολη, με τα πρώτα πέντε ματς να συνοδεύονται από ισάριθμες ήττες. Με τον καιρό, όμως, η κατάσταση βελτιώθηκε. Ώσπου στα τέλη του 2015, οι Ουαλοί προκρίθηκαν σε τουρνουά για πρώτη φορά μετά το 1958. Ο λόγος φυσικά για το Euro 2016.
Δύο νίκες κόντρα σε Σλοβακία και Ρωσία ήταν αρκετές για την εξασφάλιση της πρώτης θέσης σε έναν όμιλο που υπήρχε επίσης και η Αγγλία. Στη «φάση των 16» απέκλεισαν τη Βόρεια Ιρλανδία με 1-0. Στα προημιτελικά, έκαναν μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στη διοργάνωση, επικρατώντας του Βελγίου με 3-1. Πρόκειται για τη σπουδαιότερη αναμέτρηση στην ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας. Πέντε χρόνια αργότερα, σε σχετικό αφιέρωμα που έγινε, ο Κόλμαν ανέλυσε την τακτική του εν λόγω αγώνα. Παράλληλα, αποκάλυψε και κάποιες άγνωστες λεπτομέρειες.
Το όνειρο τελείωσε στα ημιτελικά. Εκεί οι Ουαλοί συνάντησαν την, μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, Πορτογαλία. Η παρέα του Κριστιάνο Ρονάλντο μπορεί να δυσκολεύτηκε αρκετά, αλλά εξασφάλισε την πρόκριση στον μεγάλο τελικό. Η πορεία έως τους «4» της Ευρώπης, όμως, ήταν από μόνη της ένα ανεπανάληπτο επίτευγμα. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως στο ρόστερ δεν υπήρχαν παίκτες παγκόσμιας κλάσης, με εξαίρεση τον Γκάρεθ Μπέιλ. Στο τέλος της χρονιάς, ο Κόλμαν μπήκε στη λίστα της ΦΙΦΑ με τους δέκα κορυφαίους προπονητές στον κόσμο για το 2016. Το Νοέμβρη του 2017 αποχώρησε από την εθνική ομάδα.
Η επόμενη μέρα και το λάθος (;) με τη Σάντερλαντ
Μετά από μια γεμάτη πενταετία στην πατρίδα του, θέλησε να επιστρέψει στο συλλογικό ποδόσφαιρο. Οι αναλυτές τότε θεωρούσαν πως θα μπορούσε να «κεφαλαιοποιήσει» την επιτυχία του Euro 2016, αναλαμβάνοντας ένα καλό πρότζεκτ. Τελικά υπέγραψε στη Σάντερλαντ. Οι «μαυρόγατες» είχαν υποβιβαστεί στην Τσάμπιονσιπ την προηγούμενη σεζόν και παρότι είχαν στόχο να επιστρέψουν στην Πρέμιερ, βρέθηκαν να παλεύουν για την παραμονή.
Ο Ουαλός προπονητής δεν είχε καμία απολύτως βοήθεια από τη διοίκηση της ομάδας. Ο τότε ιδιοκτήτης, Έλις Σορτ, αποφάσισε να αποχωρήσει και «τράβηξε την πρίζα» παρατώντας το κλαμπ στο «έλεος του θεού». Η προσπάθεια για παραμονή ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Η Σάντερλαντ γνώρισε δεύτερο σερί υποβιβασμό και «έπεσε» στη Λιγκ 1. Η ιστορία εκείνης της σεζόν έγινε γνωστή από το ντοκιμαντέρ «Sunderland ’til i die» του Νέτφλιξ. Ο Κόλμαν αποχώρησε όταν όλα είχαν κριθεί μαθηματικά. Πρόσφατα δήλωσε ότι «ήταν απλά η λάθος στιγμή (όταν υπέγραψα στη Σάντερλαντ), ήμουν εκεί μόνο τέσσερις μήνες, με λάθος ανθρώπους ως επικεφαλής του συλλόγου». Στη συνέχεια είχε ένα πέρασμα από την Χεμπέι Τσάινα Φόρτσουν.
Η επιστροφή στην Ελλάδα για τον Ατρόμητο
Στις 7 Ιανουαρίου του 2022, σε μια κίνηση-έκπληξη, ο Ατρόμητος ανακοίνωσε την συμφωνία του με τον 51χρονο προπονητή. Ο άνθρωπος που οδήγησε την Ουαλία στα ημιτελικά του Euro 2016, ανέλαβε «σώσει» την ιστορική ομάδα σε μια σεζόν που δεν εξελίχθηκε όπως αναμενόταν. Πριν το ντεμπούτο του στα Γιάννινα, οι Περιστεριώτες «κάθονταν» στην προτελευταία θέση της βαθμολογίας με μόλις εννέα βαθμούς. Η Λαμία και ο Ιωνικός βρίσκονταν από πάνω, αμφότερες στο +5, έχοντας δεκατέσσερις βαθμούς.
Ενώ στις πρώτες δεκαπέντε αγωνιστικές η ομάδα είχε δύο νίκες και τρεις ισοπαλίες, στα τελευταία έντεκα ματς της κανονικής περιόδου η εικόνα άλλαξε πλήρως. Τέσσερα τρίποντα, δύο «Χ» και συνολικά δεκατέσσερις βαθμοί. Πλέον, η εικόνα στην κατάταξη, αλλά κυρίως στο χορτάρι, ήταν πολύ διαφορετική. Ο Κόλμαν κατάφερε σε πρώτη φάση να πάρει το 100% από τους πάικτες του. Όσο περνούσε ο καιρός, η αγωνιστική εικόνα της ομάδας βελτιωνόταν, η διάθεση του κόσμου άλλαζε και τα αποτελέσματα έρχονταν πολύ πιο εύκολα.
Όμως, η δουλειά δεν είχε τελειώσει. Οι Περιστεριώτες χρειάζονταν βαθμούς και στα πλέι άουτ για να μην «μπλέξουν» εκ νέου. Η παραμονή τελικά εξασφαλίστηκε γρήγορα μιας και ο Ατρόμητος ήταν πλέον «άλλη ομάδα». Συνολικά, με τον Ουαλό στον πάγκο του, ο Ατρόμητος μάζεψε 24 βαθμούς σε δεκαοχτώ αγώνες. Με τον Άνχελ Λόπεθ και τον Γιώργο Παράσχο πήρε συνολικά 9 βαθμούς σε δεκαπέντε αγώνες. Η διαφορά στους αριθμούς είναι τεράστια.
Αφότου ο βασικός στόχος επετεύχθη, ξεκίνησε άμεσα ο προγραμματισμός ενόψει της επόμενης σεζόν. Η πρώτη προτεραιότητα για τη διοίκηση του «αστεριού» ήταν φυσικά η ανανέωση του συμβολαίου του προπονητή. Οι δύο πλευρές «τα βρήκαν» σχετικά γρήγορα και στις 4 Μαΐου ανακοίνωσαν νέα συμφωνία μονοετούς διάρκειας.
Πλέον, ο Κόλμαν στοχεύει στο να φτιάξει μια «διαφορετική, αλλά πετυχημένη ομάδα». Δεν θα αλλάξει όλο το ρόστερ, όμως, θα προσπαθήσει να «χτίσει» με «πυλώνες» συγκεκριμένους ποιοτικούς παίκτες. Τη σεζόν 2022-2023 ο στόχος δεν θα είναι απλώς η παραμονή, αλλά η επιστροφή του Ατρόμητου σε ρόλο πρωταγωνιστή. Αυτό δηλαδή που έχει συνηθίσει να κάνει εδώ και 10-12 χρόνια.