(EUROKINISSI)
Για να πω την αμαρτία μου, ήθελα από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην ολοκληρωμένη “OPAP Arena” την Αγιά Σοφιά εκείνο το απόγευμα της 30ης Σεπτεμβρίου να βάλω τις σκέψεις μου στο χαρτί και να γράψω γι’ αυτό το γήπεδο.
Είπα να το αφήσω όταν θα έχει περάσει ο ενθουσιασμός της οπτικής απόλαυσης που είχα μπροστά μου και θα έβλεπα λίγο πιο ρεαλιστικά αυτή τη νέα πραγματικότητα που υψώθηκε σε μια επί 15 χρόνια αλάνα, επιτρέψτε μου τον χαρακτηρισμό, που υπήρχε μετά το γκρέμισμα του “Νίκος Γκούμας”.
Ξανά, όμως, πιάνω τον εαυτό μου να βγάζει μια διαφορετική αίσθηση γι’ αυτό το γήπεδο που η αλήθεια είναι σε ταξιδεύει σε μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και σε σπουδαία ποδοσφαιρικά κλαμπ με ανάλογες έδρες.
Κι από εκεί που η ποδοσφαιρική Κυριακή ήταν σχεδόν αδιάφορη πλέον έχει αποκτήσει μια διαφορετική πινελιά. Δε θα πως ότι είναι εξωπραγματικό , διαστημικό και διάφορα τέτοια υπερβολικά, γιατί όπως είπα και παραπάνω τέτοια γήπεδα υπάρχουν αρκετά στη Γηραιά Ήπειρο.
Θα πω όμως ότι είναι το γήπεδο που έλλειπε από το ελληνικό ποδόσφαιρο , που τάραξε τα λιμνάζοντα νερά από το μακρινό 2004 και μετά όταν η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή παραχώρησε το ολοκαίνουργιο Καραϊσκάκη προς χρήση στον Ολυμπιακό.
Το είπαν όλοι είναι περιττό να το πω κι εγώ ότι η “Αγιά Σοφιά” θα ψιλώσει την ιδιοκτήτριά του ΑΕΚ και κατ’ επέκταση το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν η χρήση του γίνει με βάση τις Ευρωπαϊκές προδιαγραφές, αν ο κόσμος το σεβαστεί και το προσέξει τότε η υπεραξία που θα δώσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο θα είναι τεράστια.
Το νέο γήπεδο της ΑΕΚ κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να γίνει πυξίδα για τον μελλοντικό προσανατολισμό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η ρότα του Παναθηναϊκού όπου οδηγεί στο Βοτανικό , του ΠΑΟΚ που σχεδιάζει τη νέα Τούμπα και γιατί όχι του Ολυμπιακού που θέλει να ανακαινίσει το Καραϊσκάκης είναι η σωστή.
Οι κατέχοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου ας αφήσουν τις “εχθροπραξίες” κι ας φτιάξουν γήπεδα. Και τότε θα δούμε άλλο ποδόσφαιρο