Αναλυτικά όσα δήλωσε η Λυδία Χατήρα:
Για τις εντυπώσεις της απ’ τη φετινή πρώτη της χρονιά στις ΗΠΑ: «Μόνο θετικές εντυπώσεις έχω απ’ τη φετινή χρονιά, μου άρεσε πάρα πολύ. Δε χρειάστηκα πολύ χρόνο να προσαρμοστώ. Με “αγκάλιασαν” όλοι οι προπονητές μου, οι συμπαίκτριές μου. Πέρα απ’ το θέμα του μπάσκετ, ο κόσμος ήταν πάρα πολύ κοινωνικός, ήθελε να σε γνωρίσει και να κάνει φιλίες μαζί σου. Όπως και να ‘χει, πανεπιστήμιο είναι, τις δυσκολίες του τις έχει στο θέμα μαθημάτων».
Για το πόσο εύκολο ήταν αν συνδυάσει τις ακαδημαϊκές υποχρεώσεις με τις μπασκετικές: «Δεν είναι καθόλου εύκολο. Ήμουν στο γήπεδο πάρα πολλές ώρες την ημέρα. Δεν είναι μόνο η προπόνηση, είναι πρώτα το βίντεο, μετά τα βάρη και τέλος η προπόνηση. Ειδικά στην αρχή της χρονιάς, πριν ξεκινήσουν οι αγώνες, η προπόνηση πήγαινε 2.5-3 ώρες την ημέρα. Δε μας… λυπόντουσαν. Ήταν και τα μαθήματα το πρωί, που κάποιες φορές είχα τρίωρα back-to-back, μετά πήγαινα στο γήπεδο και ύστερα έπρεπε να γυρίσω πίσω για να διαβάσω. Είναι κουραστικό, είναι δύσκολο, αλλά όταν το κάνεις με ανθρώπους που περνούν τα ίδια με εσένα, το περνάτε πιο εύκολα. Κατέληξε να βγαίνει, δηλαδή, καλύτερα απ’ ό,τι το περίμενα».
Για το πώς το είχε στο μυαλό της πριν πάει και πώς το αντιμετωπίζει σήμερα: «Φοβόμουν λίγο, γιατί ήταν μια πολύ μεγάλη αλλαγή. Θα ήμουν μόνη μου, θα άφηνα την οικογένειά μου πίσω. Ανησυχούσα περισσότερο γι’ αυτό, γιατί είμαι πολύ κοντά με τους γονείς μου και τον αδερφό μου και πάντα τους είχα καθημερινά μαζί μου εδώ. Έκανα φίλους πολύ γρήγορα. Μου άρεσε πάρα πολύ το πόσο αγαπούν εκεί το μπάσκετ γενικά στις ΗΠΑ. Μου άρεσε και μου ταίριαξε πάρα πολύ. Κάποια στιγμή δεν ήθελα να γυρίσω πίσω. Είχα φτάσει σε σημείο να λέω ότι θα μου λείψουν τόσο πολύ οι φίλοι μου και η ζωή μου στις ΗΠΑ, που δεν ήθελα να γυρίσω πίσω. Και ήταν μόνο η πρώτη χρονιά».
Για τη φετινή χρονιά του Χάρβαρντ: «Ξεκίνησε πάρα πολύ καλά η χρονιά. Είχαμε πάρα πολύ καλή σεζόν σαν ομάδα, η καλύτερη του Χάρβαρντ εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της δουλειάς. Πριν ξεκινήσουμε τα ματς, κάναμε στίβο, ήμασταν φουλ στα βάρη, οι προπονήσεις ήταν πολύ δυναμικές, με πολύ τρέξιμο. Δεν έχω ξανακάνει τέτοια προπόνηση στη ζωή μου. Στην αρχή ήταν ένα μικρό σοκ, αλλά σαν αθλητής το συνηθίζεις. Ήταν πραγματικά αποτέλεσμα του πώς δουλέψαμε φέτος. Το ήθελαν πολύ οι προπονητές, εμείς σαν ομάδα. Ταιριάξαμε πολύ μεταξύ μας. Το κλίμα ήταν απίστευτο, δεν υπήρχαν θέματα. “Δέσαμε” πάρα πολύ και ήταν ένας παράγοντας ο οποίος μας βοήθησε να κάνουμε τέτοια χρονιά».
Για το αν υπήρχαν στόχοι στο Χάρβαρντ: «Υπήρχαν στόχοι. Μας είχαν φέρει έναν mental coach και είχαμε γράψει ένα χαρτί με τους στόχους μας. Ο πιο βασικός στόχος ήταν να πάρουμε το πρωτάθλημα της λίγκας μας και μετά είχαμε άλλους μικρούς στόχους που μας βοήθησαν πάρα πολύ να καταλήξουμε σε αυτό. Είχαμε πίστη να φτάσουμε στο March Madness. Το είχαμε τα κορίτσια σαν ομάδα μόνες μας στο μυαλό μας συνέχεια. Μετά από μια πολύ μεγάλη και κουραστική προπόνηση λέγαμε ότι το κάνουμε γι’ αυτόν τον λόγο. Μόλις πήραμε το πρωτάθλημα, πέρα απ’ τη χαρά, είχαμε και την ανακούφιση ότι πετύχαμε τον στόχο μας».
Για τους προσωπικούς της στόχους: «Όσον αφορά το μπάσκετ, θέλω να είμαι ολοκληρωμένη μετά την Αμερική. Το πιο βασικό είναι να μάθω τον εαυτό μου. Με τα όσα κατάλαβα απ’ την πρώτη μου χρονιά, το να φεύγεις για τις ΗΠΑ σε “αναγκάζει” να ωριμάσεις πιο γρήγορα και σου αφήνει χώρο να μάθεις τον εαυτό σου καλύτερα. Αυτό είναι το νούμερο ένα για ‘μένα».
Για το αν θέλει να βελτιώσει κάτι στο παιχνίδι της: «Προσωπικά πάντα πίστευα ότι υπάρχει χώρος για βελτίωση και σαν άνθρωπος και σαν αθλήτρια. Είναι πολύ σημαντικό ότι οι προπονητές στο πανεπιστήμιο με βοήθησαν να δω και να κατανοήσω τι πρέπει να δουλέψω προσωπικά. Προηγείται να ξεπεράσω τον τραυματισμό που έχω. Δεν έχω ξαναπάθει τραυματισμό που να με έχει αφήσει τόσον καιρό έξω».
@Photo Credits: BASKET.GR