(INTIME Sports)
Για πολλούς θα ήταν… τρελή απόφαση, κάποιοι άλλοι θα έδιναν ότι έχουν και δεν έχουν για την αντίστροφη διαδρομή!
Όχι όμως για τον Βαγγέλη Κουτσοκέρα, πρωταθλητή Ευρώπης με τον Ολυμπιακό το 2012, όντας συνεργάτης του Γιώργου Μπαρτζώκα στους «ερυθρόλευκους», χρονιά στην οποία κατέκτησε και το διηπειρωτικό κύπελλο.
Μέλος στο προπονητικό επιτελείο του Γιάννη Σφαιρόπουλου κατέκτησε και δύο πρωταθλήματα με την ομάδα του Πειραιά, το 2015 και το 2016, ενώ δύο φορές ακόμη ήταν φιναλίστ της Ευρωλίγκας.
Από τον Ολυμπιακό στον Πανιώνιο και στην συνέχεια η απόφαση του, βάζοντας το καλό της οικογένειας πάνω απ’ όλα. Για έναν χρόνο περίπου στην ΚΑΕ Λάρισα και κάπως έτσι ο ίδιος «κλείνει» τον κύκλο -προς το παρόν τουλάχιστον- με τον πρωταθλητισμό και τις ομάδες υψηλών στόχων.
-Πως και γιατί αποφάσισες να αφήσεις τα …σαλόνια για να ασχοληθείς με τις ακαδημίες;
«Αφού επιστρέψαμε οικογενειακώς στην Λάρισα από την Αθήνα και με δεδομένη την δουλειά μου στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αρχικά, δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με τις ακαδημίες. Στο μυαλό μου ήταν πως στην ευρύτερη περιοχή θα υπάρξουν κάποιες ομάδες, όπως έγινε με την Λάρισα, ώστε να συνεχίσω να ασχολούμαι στο υψηλό επίπεδο. Για κάποιους λόγους έφυγα και σιγά- σιγά ωρίμασε στο μυαλό μου η ενασχόληση με τις ακαδημίες, καθώς είναι κάτι που είχα κάνει και στο παρελθόν. Δέχθηκα κάποιες προτάσεις και προσπάθησα να αξιολογήσω ποια ήταν αυτή που μου επέτρεπε να δουλέψω καλύτερα»
-Και κάπως έτσι ήρθε η συνεργασία με τον Κούρτοβιτς;
«Αποφάσισα να συνεργαστώ μ’ έναν άνθρωπο που τον ήξερα από την θητεία του στην Ολύμπια Λάρισας, ήταν παίκτης μου στην περίοδο που ήμουν συνεργάτης του Γιώργου Μπαρτζώκα. Με τον Μίρσα Κούρτοβιτς μιλήσαμε, βρήκαμε κοινό πεδίο καθώς είναι ένας άνθρωπος του μπάσκετ. Ήταν μια απόφαση που χαίρομαι που την πήρα. Βάλαμε το πλάνο μας για το πώς θα βοηθήσουμε τα παιδιά»
– Ήταν εύκολη η προσαρμογή στο επίπεδο αυτό;
«Αρχικά το δυσκολότερο είναι να προσαρμοστείς στις συνθήκες, όπως για παράδειγμα το γηπεδικό. Λόγω της ιδιότητάς μου του καθηγητή Φυσικής Αγωγής με τα παιδιά έχω άλλη σχέση, δεν μου ήταν κάτι ξένο. Το ζήτημα είναι όλα τα εκτός του μπάσκετ και των παιδιών.
Η αλήθεια είναι πως η μετάβαση στην αρχή ήταν λίγο, αλλά πλέον βρισκόμαστε στον τρίτο χρόνο και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι που βλέπουμε κάποια παιδιά να προοδεύουν πολύ. Είναι μέλη στα κλιμάκια της ένωσης και στον προθάλαμο της εθνικής ομάδας παίδων, ενώ είχαμε την χαρά ένα παίκτης μας, τον Κώστα Πηλίτση, να τον επιλέξει η ΚΑΕ Καρδίτσα για να ενταχθεί στο δυναμικό της, παρότι είναι ακόμη μικρός, μόλις 17 ετών».
-Σου λείπει η «γκλαμουριά» της Basket League και της Euroleague;
«Όταν έχεις δουλέψει σε μια πολύ μεγάλη ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, δεν μπορεί όλο αυτό να σε αφήνει ασυγκίνητο. Έχει την μαγεία του, τις δυσκολίες, την κούρασή του, την αναγνώριση, την επιτυχία και πάρα πολλές δύσκολες καταστάσεις, με τις οποίες χτίζεις τον χαρακτήρα σου».
-Μιας και «πιάσαμε» τον Ολυμπιακό, πόσο εύκολα ή δύσκολα, καλύπτονται τα κενά των Βενζέκοφ, Σλούκα;
«Και οι δύο αυτοί παίκτες έχουν αφήσει το στίγμα τους. Στην περιφέρεια ο Ολυμπιακός έχει παίκτες που μπορούν να καλύψουν το κενό του Σλούκα, με τρόπο διαφορετικό βέβαια, αλλά για τον Βενζέκοφ θα προσπαθήσουν αθροιστικά να καλύψουν το κενό του. Είναι πολύ δυνατός στο «5» και σίγουρα βοηθάει το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έχει συνοχή και η φιλοσοφία του.
Θα πρέπει ωστόσο να πάνε όλα ιδανικά για να κάνει ανάλογη πορεία με αυτή των δύο τελευταίων ετών. Να μην έχει τραυματισμούς και ατυχίες. Το θεωρώ δύσκολο να πάνε όλα τέλεια. Αν όμως πάνε, τότε ναι θα είναι από τις ομάδες που θα πρωταγωνιστήσουν και πάλι στην Ευρωλίγκα, σ’ ένα πρωτάθλημα που θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, καθώς βλέπουμε πως πολλές ομάδες έχουν ενισχυθεί σημαντικά»
-Ο Παναθηναϊκός δυνάμωσε φέτος…
«Πλέον το πρωτάθλημα αποκτά άλλο ενδιαφέρον. Ο Παναθηναϊκός ψάχνει την χημεία του και για μένα είναι πολύ δύσκολο να το πετύχει πολύ γρήγορα γιατί τα ματς «τρέχουν», υπάρχουν και οι τραυματισμοί, οι απουσίες και αυτό το καθιστά ακόμη πιο δύσκολο. Όπως βλέπω το ρόστερ είναι μια ομάδα επιθετική και όταν αποκτήσει την χημεία της τότε θα μπορεί να κάνει πολλά πράγματα»
Για να γυρίσουμε στις ακαδημίες. Γίνεται πολύ μεγάλη συζήτηση για την μη παραγωγή παικτών στην χώρα μας.
«Αυτό δεν είναι κάτι που άρχισε πριν 3-4 χρόνια. Είναι στο πρόσφατο παρελθόν, σε βάθος όμως 15-20 ετών.
Η ενασχόληση των παιδιών δεν είναι τόσο σοβαρή και αφοσιωμένη στο μπάσκετ πλέον. Ταυτόχρονα υπάρχει και το γεγονός ότι μεγάλοι σε ηλικία παίκτες παραμένουν στα χαμηλότερα πρωταθλήματα και αυτό είναι αποτρεπτικό, καθώς τα νέα παιδιά δεν παίρνουν ευκαιρίες. Επίσης, η πίεση που υπάρχει για την ακαδημαϊκή τους μόρφωση είναι αποτρεπτική ως προς τον αθλητισμό. Οι γονείς εστιάζουν στο πανεπιστήμιο, οπότε το «ταβάνι» που μπορεί να ασχοληθεί κάποιος μικρός είναι η Β΄ Λυκείου, στην ηλικία δηλαδή που πρέπει να αρχίσουν να δουλεύουν πιο σοβαρά και επαγγελματικά, σταματάνε. Αν προσθέσουμε και τους πολλούς ξένους που έρχονται στην Ελλάδα, οι οποίοι είναι πιο ολοκληρωμένοι αθλητές –ιδιαίτερα οι Αμερικάνοι που περνούν την διαδικασία του κολεγίου- τότε το ζήτημα μεγαλώνει ακόμη περισσότερο. Ίσως θα έπρεπε ως χώρα να επενδύσουμε περισσότερο στον ανύπαρκτο αυτή τη στιγμή, πανεπιστημιακό αθλητισμό. Θα πρέπει να αλλάξει τελείως η δομή, αλλά δεν βλέπω άλλο τρόπο.
Τα παιδιά πλέον δεν έχουν χρόνο, είναι απίστευτα πιεστικό το πρόγραμμά τους»
Αποστόλης Τριανταφύλλου