EUROKINISSI
Ο παλαίμαχος άσος και νυν προπονητής του Περιστερίου μίλησε σε ένα βίντεο-αφιέρωμα του Basketball Champions League, χρησιμοποιώντας ατάκες που δείχνουν τη νοοτροπία του στο χώρο του μπάσκετ.
Το Περιστέρι έχει ξεκινήσει νικηφόρα τη σεζόν, τόσο στην Basket League όσο και στο Basketball Champions League, υπό τις οδηγίες του Βασίλη Σπανούλη.
Ο Έλληνας τεχνικός και θρύλος του αθλήματος μίλησε σε ένα βίντεο-αφιέρωμα του BCL, όπου ερωτήθηκε για πολλά κομμάτια του μπάσκετ και του χαρακτήρα του.
Αναλυτικά ανέφερε:
«Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπάει παθολογικά το μπάσκετ, έτσι γεννήθηκα. Ο χαρακτήρας μου και ο τρόπος που αγαπώ το μπάσκετ, πιο πολύ μου ταιριάζει να είμαι μέσα στο γήπεδο παρά από κάποια κερκίδα ή από κάποιο άλλο πόστο. Μου αρέσει η πίεση, μου αρέσει η ευθύνη, μου αρέσει να βάζω νέους στόχους στη ζωή μου. Πιστεύω πως ο ρόλος του προπονητή ήταν όσο πιο κοντινό γινόταν σε αυτό που ήμουν και σαν παίκτης».
Για την απόφαση να γίνει προπονητής:
«Δεν πιστεύω ότι θα έκανα κάτι αν δεν ήμουν έτοιμος. Όλοι ξέρουν τον χαρακτήρα μου, όλοι ξέρουν πως αν κάνω κάτι, θα το κάνω καλά. Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπώ το μπάσκετ και θέλω να κάνω όσο καλύτερα μπορώ αυτό που έχω αναλάβει. Δεν μου αρέσει να ονειροβατώ. Πάω βήμα-βήμα. Έχω μικρούς στόχους. Στόχους που μπορούν να υλοποιηθούν. Θέλουμε να φτιάξουμε μια ομάδα με κεφαλαία γράμματα. Που ο κάθε φίλαθλος θα τη βλέπει με ευχαρίστηση. Και θα χαίρεται που βλέπει μια καλή ομάδα».
Για τα χαρακτηριστικά που θέλει να έχει η ομάδα του:
«Μου αρέσει η ομάδα μου να είναι δυναμική, να έχει χαρακτήρα, με ξεκάθαρους ρόλους και σωστό προσανατολισμό μέσα στο γήπεδο. Υπάρχει τεράστια όρεξη για δουλειά, υπάρχει όραμα και κίνητρο. Χωρίς αυτά θα μιλούσαμε διαφορετικά».
Για τα μεγάλα σουτ στο τέλος των αναμετρήσεων:
«Εκτιμώ τους παίκτες που έχουν χαρακτήρα και είναι νικητές. Το τελευταίο σουτ δεν μου δείχνει αν ένας παίκτης είναι νικητής ή όχι, γιατί υπάρχουν 39.5 λεπτά πριν! Είναι ο χαρακτήρας, η προπόνηση και πάντα χρειάζεται λίγη τύχη. Το θέμα είναι να μην φοβάσαι να πάρεις την ευθύνη.
Οι πιο πολλοί φοβούνται το κακό, ότι θα είναι μοιραίοι και δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος. Και είναι λογικό. Δεν είναι κακό να είσαι γεννημένος για να κάνεις έναν ρόλο. Όλοι έχουμε γεννηθεί για να κάνουμε έναν ρόλο. Όσο και να προσπαθούμε κάποιες φορές, δεν μπορούμε να αλλάξουμε την ιδιοσυγκρασία ενός παίκτη. Πολλές φορές εκεί υπάρχει μια δυσκολία στο να καταλάβει ο ένας τον άλλον».