(AP Photo)
Ο Ακίλε Πολονάρα διαγνώστηκε με λευχαιμία πριν από λίγους μήνες. Ο 33χρονος αποκάλυψε πως έχει μεταβεί στη Βαλένθια για να ακολουθήσει μια εξειδικευμένη θεραπεία, ελπίζοντας να αφήσει σύντομα πίσω του τη συγκεκριμένη δύσκολη στιγμή. Παράλληλα, ανέφερε τις σκέψεις που έκανε όταν έμαθε τη διάγνωση, αλλά και την έως τώρα πορεία της θεραπείας.
Αναλυτικά όσα είπε:
«Ένιωσα απογοήτευση. Μετά από δύο χρόνια μάχης με τον καρκίνο, ο κόσμος μου κατέρρευσε όταν ανακάλυψα ότι είχα μια ακόμη πιο σοβαρή ασθένεια. Άρχισα να σκέφτομαι: “Γιατί εγώ; Τι έχω κάνει λάθος;” Σε σύγκριση με αυτή την ασθένεια, αυτό που είχα πριν είναι ασύγκριτο. Όταν άκουσα τη λέξη λευχαιμία, τη συνέδεσα με τον θάνατο. Είναι τρομακτικό.
Μετά την Μπολόνια πήγα στη Βαλένθια επειδή κανείς στην Ιταλία δεν προσφέρει αυτό το είδος θεραπείας. Ολοκλήρωσα έναν γύρο χημειοθεραπείας την περασμένη Τετάρτη και θα ξεκινήσω έναν δεύτερο σε λίγες μέρες. Αυτές τις μέρες που έχω άδεια, παίρνω κάποια χάπια που θα πρέπει να μειώσουν τον κίνδυνο υποτροπής στο μέλλον. Αυτή η πρακτική δεν είναι διαθέσιμη στη χώρα μας. Τις πρώτες μέρες δεν ήμουν πολύ καλά είχα ναυτία και πόνο στο στομάχι και με τάισαν μέσω ενδοφλέβιας ένεσης.
Ο δεύτερος κύκλος θα είναι ευκολότερος, αλλά μετά θα πρέπει να κάνω μεταμόσχευση μυελού των οστών. Οπότε θα πρέπει να αξιολογήσουμε πώς θα αντιδράσω. Το κάνουμε μέρα με τη μέρα και περιμένουμε να δούμε αν θα μπορέσω να φύγω από το νοσοκομείο για λίγες μέρες στα τέλη Ιουλίου. Δεν μπορώ λοιπόν να πω πότε θα μπορέσω να επιστρέψω στην Ιταλία. Είμαι τυχερός, όμως, γιατί η οικογένειά μου είναι εδώ μαζί μου. Το να είμαστε όλοι εδώ είναι ένα υπέροχο συναίσθημα, ένα κίνητρο για να αγωνιστούμε.
Άρχισα να έχω πυρετό τον Μάιο κατά τη διάρκεια της σειράς των προημιτελικών των πλέι οφ εναντίον της Βενέτσια. Ο πυρετός δεν έπεφτε, ήμουν αδύναμος, κουρασμένος, αλλά νόμιζα ότι οφειλόταν στην αγχωτική στιγμή της σεζόν. Από την παραμονή του 3ου αγώνα εναντίον του Μιλάνου, όλα άλλαξαν. Εκείνη την ημέρα έκανα τις εξετάσεις και μια αξονική τομογραφία για έλεγχο μετά τον όγκο. Είναι μια διαδικασία που επαναλαμβάνω κάθε έξι μήνες. Και όλα ήταν φυσιολογικά. Αλλά εκείνο το βράδυ στο ξενοδοχείο, ο πυρετός μου δεν είχε πέσει. Ήταν 38,1.
Έτσι αποφάσισα να καλέσω τον γιατρό της ομάδας, ο οποίος ήρθε στο δωμάτιό μου. Σε εκείνο το σημείο, παραδέχτηκε ότι ένα από τα αποτελέσματα των εξετάσεων ήταν λίγο χαμηλό. Αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στην Μπολόνια για εξετάσεις, οπότε το επόμενο πρωί έφυγα και μπήκα στο νοσοκομείο. Αρχικά, μου φαινόταν σαν μονοπυρήνωση, αλλά μετά πήρα τη διάγνωση που όλοι γνωρίζετε».
Επιμέλεια: Βασίλης Αγριτάκης