Η Δανάη Παπαδοπούλου αγωνίζεται στο κολεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ και συγκεκριμένα στις Κάνσας Τζέιχοκς και μίλησε στο EOK Web Radio για τις μέχρι τώρα εμπειρίες της στο εξωτερικό.
Για την εμπειρία τού WNCAA Tournament: «Είναι μεγάλη τιμή να παίξει κάποιος στο WNCAA Tournament, γιατί έχει τόσες πολλές ομάδες που προσπαθούν να περάσουν. Όλη σου η σεζόν είναι σαν να “χτίζεις” τις βάσεις για να καταφέρεις να περάσεις στο πρωτάθλημα. Εμείς είχαμε ένα δύσκολο ξεκίνημα στη σεζόν μας, αλλά το πρόγραμμα που είχαμε ήταν πολύ δύσκολο και αυτό μάς βοήθησε στο τέλος να έχουμε μια καλύτερη θέση και καλύτερη ελπίδα να περάσουμε στο πρωτάθλημα. Είχαμε και πέρυσι την εμπειρία που δεν καταφέραμε να περάσουμε κι εγώ μπόρεσα όντως να καταλάβω πόσο δύσκολο είναι μια ομάδα να φτάσει σε αυτό το σημείο».
Για τη δημοτικότητα του WNCAA Tournament: «Είναι σοκαριστικό, γιατί το βλέπεις αυτό παίζοντας και στην κανονική σεζόν, ο κόσμος έρχεται στους αγώνες μπάσκετ γυναικών. Έχω παίξει σε αγώνα με 9-10 χιλιάδες άτομα, στο δικό μας γήπεδο έρχονται 3-4 χιλιάδες άτομα κατά μέσο όρο. Μετά μπαίνεις και στο πρωτάθλημα και το νιώθεις ακόμη περισσότερο αυτό. Η δημοσιότητα είναι μεγάλη, ο κόσμος μιλάει συνεχώς γι’ αυτό, βγάζουν άρθρα. Είχαμε κι εμείς την ευκαιρία να παίξουμε με κάποια απ’ τα κορίτσια που έχουν τα μεγάλα ονόματα και το νιώθεις πριν και μετά τους αγώνες. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις ότι τα νούμερα είναι μεγαλύτερα ακόμη κι απ’ το κολεγιακό πρωτάθλημα των ανδρών. Περισσότερος κόσμος βλέπει τα γυναικεία παιχνίδια από τα ανδρικά και επιτέλους καταλαβαίνει την αξία που έχει το μπάσκετ γυναικών».
Για το τι κερδίζει αντιμετωπίζοντας καλύτερες παίκτριες: «Στην αρχή της σεζόν ίσως αγχωνόμουν. Πάντα υπάρχει άγχος, αλλά ήταν ένα κακό άγχος εκείνο, γιατί σκεφτόμουν ότι θα μπω και θα πρέπει να μην κάνω λάθη, σκεφτόμουν πώς θα παίξω εναντίον αυτής της παίκτριας, πώς θα τη σταματήσω. Μετά όμως σιγά-σιγά έμπαινα στη διαδικασία να ετοιμάζομαι ψυχολογικά μέσω του scouting, μέσω της προπόνησης, να σκέφτομαι πώς παίζει η άλλη παίκτρια και μερικές φορές ήθελα να παίξω εναντίον της. Όταν παίξαμε με το K-State παίξαμε με την Αγιόκα Λι, που είχε “σπάσει” το ρεκόρ πόντων σε ανδρικό και γυναικείο κολεγιακό, η οποία είναι ψηλότερη, δυνατότερη και πιο έμπειρη από εμένα. Σκεφτόμουν, όμως, από μέσα μου ότι ήθελα να παίξω εναντίον της για να τεστάρω τον εαυτό μου. Είναι ένα διαφορετικό συναίσθημα όταν τα καταφέρνεις απέναντι σε τέτοιες παίκτριες».
Για το πού βλέπει τον εαυτό της το 2025: «Εγώ θα ήθελα σίγουρα να συνεχίσω να παίζω μπάσκετ και μετά το κολεγιακό, ίσως κάπου στην Ευρώπη, γιατί με ενδιαφέρει αυτό το κομμάτι. Πιστεύω ότι θα ήταν και καλή εμπειρία και θα ήταν ένα καλό timing για ‘μένα αμέσως μετά το κολεγιακό. Προσπαθώ να κρατάω τις πόρτες μου ανοιχτές, γιατί δουλεύω και προς το πτυχίο μου και παράλληλα προσπαθώ να συνεχίζω το μπάσκετ στο ίδιο επίπεδο. Παίζοντας με την Εθνική είναι πάντοτε μεγάλη τιμή και είναι πάντα μεγάλη μου ευχαρίστηση».// ΔΜ