Αυτές οι τρεις αλληλεπιδράσεις του Κόμπι που… έμειναν στον Κάρι!

Ο σούπερ σταρ των Γουόριορς δήλωσε πως έχει διαμορφώσει το στυλ του από τους Στιβ Νας και Ρέτζι Μίλερ, αλλά θυμήθηκε τρεις στιγμές του “Black Mamba”, τις οποίες ενέταξε στην κουλτούρα του!

Ο Στεφ Κάρι εμφανίστηκε στην εκπομπή των “Hot Ones”, στην οποία διάφοροι διάσημοι τρώνε φτερούγες κοτόπουλου με εξαιρετικά καυτερές σάλτσες, ενώ μιλούν για τη ζωή και την καριέρα τους.

Όταν του ζητήθηκε να ονομάσει τους παίκτες από τους οποίους πήρε ως πρότυπο το δικό του παιχνίδι, ο Κάρι ανέφερε δύο θρύλους του ΝΒΑ. Έκανε λόγο για την… περίεργη ρουτίνα του με τον αδερφό του και NBAer, Σεθ, αλλά και για το παρατσούκλι που του έδωσε ο Κόμπι Μπράιαντ. Το αξιοσημείωτο στις δηλώσεις του όμως, είναι που περιγράφει τις τρεις κορυφαίες του στιγμές με τον “Mamba”.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του:

«Το μοντέλο ήταν ο Στιβ Νας και ο Ρέτζι Μίλερ. Ο Ρέτζι επειδή ήταν “μάστορας” στο να δημιουργεί χώρο χωρίς τη μπάλα, να βρίσκει τρόπο να αποχωρίζεται και να βγαίνει έξω, να παίρνει πάσα και να απελευθερώνεται γρήγορα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να μιμηθώ τη φόρμα του. Προσπαθούσα να συνδυάσω αυτούς τους δύο τύπους μαζί.

Υπήρχε ένας τύπος, ο Αλόνζο Μόρνινγκ. Είχε αυτή την πραγματικά μεθοδική ρουτίνα των ελεύθερων βολών που εγώ και ο αδερφός μου μιμηθήκαμε πραγματικά και το κάναμε όταν παίζαμε στην AAU.

Είχε ένα βραχιολάκι και έκανε ένα μεθοδικό σκούπισμα του ιδρώτα. “Κλειδωνώταν” και έκανε άλλη μια αναπήδηση και μετά άλλη μια και το έκανε ξανά και έριχνε την ελεύθερη βολή. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μας άρεσε αυτή η εμβληματική ρουτίνα με τις ελεύθερες βολές, γιατί ήταν πολύ μεγαλόσωμο από μέρους του. Εμείς ήμασταν μικρά γκαρντ.

Το “Baby-Faced Assassin” που μπου έδωσε ως παρατσούκλι ο Κόμπι είναι μία από τις αγαπημένες μου αναμνήσεις και κομπλιμέντα που έχω πάρει ποτέ στη ζωή μου. Ήταν τρεις οι διαφορετικές αλληλεπιδράσεις μαζί του. Για τη μία δεν ήξερα μέχρι πολύ αργότερα.

Η πρώτη ήταν στην πρώτη μου χρονιά και παίζαμε με τους Λέικερς, στην έδρα μας και αυτός ήταν στον πάγκο. Νομίζω ότι είχαμε χάσει εκείνη την εποχή. Έρχομαι στο γήπεδο και κάνω αυτή τη μικρή “pump fake” κίνηση και χτυπάω σε ένα κομμάτι γυαλιού.

Καθώς κατεβαίνω στο γήπεδο, η κάμερα κλειδώνει πάνω στον Κόμπι για κάποιο λόγο και δείχνει να σκύβει προς τον τύπο που κάθεται δίπλα του (έναν από τους συμπαίκτες του) και λέει κάπως “Είναι ωραίος”. Αυτό είναι το πιο ωραίο πράγμα στον κόσμο. Ο Κόμπι να “επικυρώνει” το παιχνίδι σου, ενώ σε βλέπει να παίζεις για πρώτη φορά. Αυτό είναι απίστευτο.

Τη δεύτερη φορά, παίζαμε σε ένα παιχνίδι προετοιμασίας. Κάνει αυτό το “Mamba Mentality”. Γυρνάς για επίθεση και στέκεται εκεί. Κάνει αμυντικά slides, μένοντας μπροστά μου. “Τι συμβαίνει; Είναι ο φρικτός Κόμπι Μπράιαντ” σκέφτεσαι. Έτσι, μένει μαζί μου (σ.σ. κοντά του παίζοντας άμυνα) για τέσσερις ή πέντε κινήσεις και με “χτυπάει” και πέφτω εκτός ισορροπίας.

Στην πραγματικότητα ήμουν εξαντλημένος σε αυτό το σημείο και κουρασμένος. Προσπαθείς να μπεις σε φόρμα σε ένα παιχνίδι προετοιμασίας και εκείνος ασκεί όλη την αμυντική πίεση, είναι πολύ μεγαλύτερος και πιο δυνατός από μένα, και χτυπάει και κάνει όλα αυτά. Αφού έπεσα, δεν είχα άλλη επιλογή. Σούταρα την μπάλα από τα 30 πόδια (σ.σ. αμερικανικός τρόπος μέτρησης αποστάσεως) και τα κατάφερα και έκανα σαν να μη συνέβη τίποτα.

Ήταν η μεγαλύτερη στιγμή για το μάθημα “κράτα την ψυχραιμία σου”. Προσπαθείς να είσαι σούπερ χαλαρός σε αυτό και απλά έριξα από τα 30 πόδια πάνω του. Αφού με σήκωσε. Μου έδωσε ένα μικρό χτύπημα στα οπίσθια στην επιστροφή και ούτε αυτό μπορούσα να το αναγνωρίσω. Επέστρεψα αμέσως στο ημίχρονο και είπα “χρειάζομαι αυτό το κλιπ”.

Η τρίτη φορά είναι αυτό στο οποίο αναφέρεσαι όταν λες ότι του “έσπασε το ένστικτο του δολοφόνου”, ότι απλά το κρύβω πίσω από το χαμόγελο”. Υπάρχουν τύποι, όπως ήταν αυτός (σ.σ. ο Κόμπι Μπράιαντ), που έχουν το κατσούφιασμα και το πρόσωπο του παιχνιδιού και αυτή την νοοτροπία του δολοφόνου. Δεν χρειαζόταν να πει τίποτα, το έβλεπες.

Η χαρά με την οποία έπαιζα και το χαμόγελο που έχω, το βλέπεις μόνο από το “δολοφονικό ένστικτο” που έχω από κάτω και το ανταγωνιστικό πνεύμα που έχω. Το να σε “επικυρώνει” κάποιος με αυτόν τον τρόπο, ειδικά όταν δεν κάνει τέτοιες φιλοφρονήσεις, αυτό ήταν πραγματικά ξεχωριστό σίγουρα».//ΓΚ.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ