EUROKINISSI
Το 41ο Ευρωμπάσκετ τελείωσε. Η Ελλάδα έχασε ιστορική ευκαιρία για να επιστρέψει στα μετάλλια, παρότι αυτή τη φορά όλα ήταν υπέρ της (ρόστερ, σπουδαίος προπονητής, κάθε παροχή από πλευράς ΕΟΚ, καλές διασταυρώσεις, αποκλεισμός των άλλων φαβορί).
Η ανάλυση των λεπτομερειών της ήττας στο κομβικό παιχνίδι με τη Γερμανία θα γίνει εν ευθέτω χρόνω και με απολύτως καθαρό μυαλό. Για την ώρα, ας σταθούμε στη μεγάλη εικόνα, η οποία κυριαρχεί – έπειτα από την κατάκτηση του χρυσού από την Ισπανία- και η οποία μεγάλη εικόνα οδηγεί σε μια (διπλή) συζήτηση, που πρέπει να γίνει.
Ποια είναι η μεγάλη εικόνα; Ότι σ αυτού του είδους τα τουρνουά των 20 ημερών, πρωτεύοντα ρόλο για την επιτυχία παίζουν δυο πράγματα: Το αγωνιστικό DNA κάθε ομάδας/χώρας και η σκοπιμότητα της ενίσχυσης του ρόστερ με κάποιον σούπερ «νατουραλιζέ» παίκτη. Η Ισπανία έπαιξε σε εννέα τελικούς αυτό το καλοκαίρι (σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες των εθνικών ομάδων). Αυτό ήταν αποτέλεσμα του σοβαρού προγράμματος που εδώ και χρόνια έχει εκπονηθεί στην Ιβηρική. Το Ευρωμπάσκετ, βέβαια, το κέρδισε επειδή την κατάλληλη στιγμή πρόσθεσε στο ρόστερ της τον Λορέντζο Μπράουν, που ήταν στην πραγματικότητα ο πολυτιμότερος (με διαφορά από τον δεύτερο) παίκτης της…
Για να μην μακρηγορούμε, λοιπόν, η κουβέντα πρέπει να γίνει με ηρεμία , καθαρό μυαλό και επιχειρήματα, για τα εξής:
*Πρώτον , τι μπάσκετ θέλουμε να παίξουμε;
* Δεύτερον, εάν πρέπει να ενισχυθεί για τις επόμενες μεγάλες προκλήσεις η εθνική με κάποιον σούπερ «νατουραλιζέ» στη θέση του Ντόρσει.
Και στα δυο πρέπει να απαντήσει η διοίκηση της Ομοσπονδίας, αφού πρώτα λάβει τις εισηγήσεις από τους ειδικούς-προπονητές και τους υπευθύνους του αναπτυξιακού προγράμματος και των εθνικών ομάδων. Αυτό το καλοκαίρι, βλέπετε, η Ελλάδα δεν απέτυχε μόνο στο μεγάλο στόχο της ανδρών, στο Ευρωμπάσκετ. Αυτό το καλοκαίρι, απέτυχαν και όλες οι υπόλοιπες – πλην της παίδων- εθνικές ομάδες. Κι αυτό είναι ακόμη πιο σοβαρό ενόψει του μέλλοντος…
Εάν, μάλιστα, αποδεχόμαστε ότι το ισπανικό μοντέλο είναι το καλύτερο και το πιο αποτελεσματικό, τότε πρέπει να σκεφτούμε ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για το επόμενο πενταετές, ή δεκαετές ελληνικό πρόγραμμα. Και δεν αναφερόμαστε στον προπονητή της εθνικής ανδρών. Εκεί υπάρχει προπονητής, είναι ο πιο πετυχημένος Έλληνας, ο Δημήτρης Ιτούδης και ο ορίζοντάς του είναι τουλάχιστον μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024…