(GBL)
Οι δηλώσεις του Φάνη Κουμπούρα:
Για τη μετάβαση στη θέση του team manager και τη σύγκριση ανάμεσα σε παίκτη και παράγοντα: “Ήταν μια μετάβαση που έπρεπε να γίνει, γιατί, εντάξει… μεγάλωσα, έπρεπε να βγάλω το σορτσάκι (γέλια). Επιτέλους! Να φορέσω κάτι άλλο. Πάντα το αγωνιστικό κομμάτι είναι το πιο ωραίο. Το παιχνίδι είναι οι παίκτες, αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές. Και το να παίζεις είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει”.
Για το πόσο χρόνο χρειάστηκε για να συνηθίσει αυτή την αλλαγή έπειτα από μια μακρά διαδρομή στα παρκέ: “Η μετάβαση ήταν πάρα πολύ εύκολη για μένα. Ήμουν απολύτως συνειδητοποιημένος ότι έπρεπε να σταματήσω. Το πήρα απόφαση και σταμάτησα. Μπορώ να σου πω ότι δεν μου έχει λείψει κιόλας, γιατί παραμένω μέσα στον χώρο. Το ζω καθημερινά και δεν μου λείπει το αγωνιστικό κομμάτι”.
Για την περσινή του εμπειρία ως team manager στην ΑΕΚ και το γεγονός ότι μπήκε απευθείας στα βαθιά: “Νομίζω πιο βαθιά… δεν γίνεται! Αλλά πραγματικά, η ΑΕΚ ήταν μια τρομερή εμπειρία. Πέρασα φανταστικά και, το σημαντικότερο, έμαθα τη δουλειά. Ήταν το καλύτερο σχολείο που θα μπορούσα να έχω, με βάση τις απαιτήσεις και τις συνθήκες. Με έβαλε κατευθείαν στον ρόλο και με βοήθησε να καταλάβω τι σημαίνει να λειτουργείς καθημερινά σε αυτό το επίπεδο”.
Για την περσινή πορεία της ΑΕΚ σε Ελλάδα και Ευρώπη: “Αν το καλοσκεφτείς, για ένα και μόνο δεκάλεπτο, εκείνο απέναντι στη Μάλαγα στον ημιτελικό του BCL, θα μπορούσαμε να έχουμε πετύχει κάτι ακόμα μεγαλύτερο. Αλλά όταν μια χρονιά κρίνεται μόνο από δέκα λεπτά, τότε δεν μπορείς να πεις τίποτα αρνητικό. Η σεζόν ήταν εξαιρετική σε όλα τα επίπεδα. Με εξαίρεση εκείνο το δεκάλεπτο, ήταν πραγματικά μια τέλεια χρονιά”
Για την επιστροφή του στο Μαρούσι ως team manager και τις συγκρίσεις με το παρελθόν: “Δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να συγκρίνεις εκείνες τις καταστάσεις. Πήγα στο Μαρούσι πριν από σχεδόν 20 χρόνια, το 2008. Το άθλημα έχει αλλάξει, είναι διαφορετικά πλέον, υπάρχουν πολλοί Αμερικανοί, το παιχνίδι είναι πιο αθλητικό. Είναι άλλο άθλημα”.
Για τα χρόνια του στο Μαρούσι ως παίκτης: “Μετά τα μέσα της πρώτης χρονιάς, ξεκίνησαν τα οικονομικά προβλήματα. Αγωνιστικά, και οι δύο χρονιές ήταν σούπερ. Ήταν ένα πρότζεκτ που ξεκίνησε τότε ο Σούλης Μαρκόπουλος και μετά ήρθε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, με αρκετούς Έλληνες και νέους παίκτες. Θυμάμαι πως την πρώτη χρονιά είχαμε δέκα Έλληνες και δύο Αμερικανούς, τον Μπίλι Κις και τον Στίβενσον! Και τις δύο χρονιές βγήκαμε τρίτοι, ενώ τη δεύτερη χρονιά παίξαμε και Ευρωλίγκα. Αγωνιστικά ήταν τρομερό, αλλά το εξωαγωνιστικό ήταν καταστροφικό και πολύ δύσκολο”.
Επιμέλεια: Γιάννης Ροζής