Twitter
Η Ισπανία, η σταθερά δεύτερη δύναμη του μπάσκετ παγκοσμίως πίσω από τις ΗΠΑ και πρώτη στην Ευρώπη, με βάση το ranking της FIBA, ετοιμάζεται να δώσει διαβατήριο στον 31χρονο γκαρντ Λορέντζο Μπράουν (Ούνικς Καζάν) με την προοπτική να την ενισχύσει στο άμεσο μέλλον. Δηλαδή στο Eurobasket του Σεπτεμβρίου.
Ο τραυματισμός του Ρίκι Ρούμπιο και η απόσυρση του Σέρχιο Ροντρίγκεθ, έχουν αποδυναμώσει την περιφέρεια και προφανώς ο Ομοσπονδιακός τεχνικός, Σέρτζιο Σκαριόλο κρίνει ότι η ομάδα του χρειάζεται ενίσχυση εκ των έξω για να καλύψει το κενό στην περιφέρεια, ώστε να μείνει σταθερή κι αμετακίνητη στη ζώνη των μεταλλίων.
Ανεξάρτητα αν η σκέψη αυτή υλοποιηθεί και μόνο που εκφράστηκε, αποτελεί την πρώτη μεγάλη ήττα ενός οικοδομήματος το οποίος τα τελευταία 25 χρόνια προκαλεί τον θαυμασμό και την αναγνώριση της μπασκετικής κοινότητας με τα επιτεύγματά του σε όλες τις ηλικίες.
Σημαίνει ότι μια χώρα που κυριαρχεί, που διαθέτει μακράν το ποιοτικότερο πρωτάθλημα στην Ευρώπη, έχει στείλει τόσους παίκτες στο ΝΒΑ και πολλοί την επικαλούνται ως πρότυπο παραγωγής και ανάπτυξης του αθλήματος, ομολογεί την αδυναμία της να παράξει ή να επιλέξει έναν γηγενή Ισπανό για να καλύψει την νευραλγική αυτή θέση.
Προσοχή, μιλάμε για την Παγκόσμια πρωταθλήτρια (Κίνα, 2019) και όχι μια από τις πολλές μικρομεσαίες ομάδες-χώρες, που δίνουν διαβατήριο σε Αμερικανούς για να τις ενισχύσουν να πετύχουν τους minimum στόχους τους.
Η Τουρκία για παράδειγμα, που ξεφεύγει προς τα πάνω από τον μέσο όρο, έχει δώσει διαβατήριο κατά σειρά στον Μπόμπι Ντίξον, τον Σκότι Γουίλμπεκιν και τον Σέιν Λάρκιν για να καλύψει την ανυπαρξία γηγενών παικτών. Η Εθνική Σλοβενίας στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2017 εχοντας δίπλα στον Γκόραν Ντράγκιτς και τον Λούκα Ντόντσιτς τον Αμερικανό Άντονι Ράντολφ, ο οποίος προφανώς δεν ήξερε καν που βρίσκεται η νέα του (μπασκετική) πατρίδα. Ήταν γι αυτόν ένα καλό deal που του ανέβαζε το κασέ στην αγορά.
Η σχετική λίστα των τελευταίων χρόνων είναι πολύ μακριά και δεν έχει νόημα να την αραδιάσουμε, γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι αν η κορυφαία δύναμη της Ευρώπης συμπεριφέρεται ως μια κοινή ομάδα ενός πρωταθλήματος που ψάχνει έναν παίκτη να βάζει 40 πόντους για να μείνει στην κατηγορία τότε ίσως να μην αξίζει να την θαυμάζουμε περισσότερο απ’ όσο το δικαιούται. Και ξεκαθαρίζουμε ότι δεν μιλάμε για περιπτώσεις ομογενών, ή παικτών που απέκτησαν το διαβατήριο γιατί είχαν θεμελιώσει αυτό το δικαίωμα (βλέπε Αντετοκούνμπο), αλλά για μια ψυχρή εμπορική πράξη, η οποία δεν προσθέτει, τουναντίον αφαιρεί, από την περηφάνια που εξ ορισμού συμβολίζει η κάθε εθνική ομάδα για την χώρα της.
Κι αν η απάντηση είναι ότι «όλοι το κάνουν» τότε δεν δικαιούται η Ισπανία και η κάθε Ισπανία να θεωρείται διαφορετική. Γιατί μόνη της μπαίνει στην διαδικασία εξομοίωσης με το …σωρό.
Παρεμπιπτόντως, ο Λορέντζο Μπράουν όχι απλά δεν έχει σχέση με την Ισπανία, αλλά δεν έχει παίξει καν σε ισπανική ομάδα.