Αναλυτικά όσα είπε ο Στέφανος Γκαραλέας:
Για το αν ήταν μακροπρόθεσμος στόχος η κυριαρχία του Βελγίου: «Πρέπει να πάμε πολύ πίσω. Ξεκινήσαμε το 2010 με ένα πρόγραμμα στο οποίο που είχαμε νεάνιδες. Ήταν σε σωματεία του Βελγίου και δεν ήταν σε προχωρημένο στάδιο. Αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια ομάδα το 2010 που έπαιξε στο EuroCup Γυναικών. Εξηγήσαμε στη FIBA τα κίνητρα μας και τότε αγωνίστηκαν οι κορυφαίες μας παίκτριες. Τα αποτελέσματα δεν ήταν σημαντικά, αλλά ήταν μια γεύση για το πώς είναι να παίζεις σε διεθνές επίπεδο. Το 2015 πήγαμε στην Σλοβενία και είπαμε ότι θα συνεχίσουμε ένα πρόγραμμα στο οποίο στοχεύσαμε ψηλά. Οι νέες τότε ήταν σε καλύτερο επίπεδο. Συνδυάσαμε δύο γενεές και όταν έχεις δύο κορυφαία ταλέντα είναι τεράστια υπόθεση. Το 2017 ήταν ένα όραμα που άρχισε το 2010».
Για τις νέες παίκτριες της ομάδας: «Μέχρι το 2028 έχουμε το πρόγραμμα μας. Χρειάστηκε να ψάξουμε προπονητή και φέραμε τον Μάικ Τιμπό. Δε μπορούσαμε να κάνουμε βήματα προς τα πίσω, μόνο προς τα μπροστά. Είχαμε κάποιες επαφές και εκείνος ήθελε τετραετές πρόγραμμα. Οι στόχοι διαδραματίζονται τώρα και έχουμε στόχους κάθε χρόνο. Ο κόσμος αγαπάει την ομάδα και είναι δίπλα. Ο μεγάλος στόχος είναι στο Λος Άντζελες το 2028. Η 4η θέση στο Παρίσι μάς πείραξε, το ότι δεν πήραμε ένα μετάλλιο δηλαδή».
Για το μεγαλύτερο κέρδος της Ομοσπονδίας: «Έχουμε φτιάξει ένα DNA και μια κουλτούρα. Αυτό είναι το δυνατό μας σημείο. Οι παίκτριες έχουν μεγαλώσει μαζί, είναι φίλες και “χτίζουν” ένα οικογενειακό κλίμα. Οι παίκτριες που παίζουν στο WNBA σκέφτονται να έρθουν, αλλά δεν είναι σίγουρο λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων. Δεν ασκούμε καμία πίεση. Λέμε απλά πως η πόρτα είναι ανοικτή χωρίς να πιέζουμε καμία ομάδα ή αθλήτρια. Το DNA μας είναι ότι είμαστε κοντά στον κόσμο. Μια ώρα μετά τον αγώνα οι παίκτριες μιλούν με τον κόσμο. Είμαστε οικογενειακή ομάδα».
Για το αν συμβαδίζουν οι επιτυχίες του Βελγίου με την «άνθιση» του μπάσκετ γυναικών: «Όντως γίνεται. Τα μέλη από το 2017 είναι 90.000 και ανεβήκαμε στα 115.000. Από αυτούς ήταν 25.000 και ανεβήκαμε έως τα 35.000. Είναι μεγαλύτερη η ποσοστιαία άνοδος. Όλοι ξέρουν ποιες είναι οι “Belgian Cats”. Πέσαμε στην ύφεση του βέλγικου ποδοσφαίρου. Όπως στην Ελλάδα την αποκαλούμε “επίσημη αγαπημένη”, έτσι και στο Βέλγιο έχουμε τη δική μας ομάδα. Τώρα μάς δείχνουν ζωντανά στο πρώτο κανάλι. Είναι κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί. Χάρηκα πολύ λόγω καταγωγής, όταν είδα τον κόσμο στο ΣΕΦ. Στεναχωρηθήκαμε όταν αποκλείστηκε η Εθνική Ελλάδος. Τώρα βρέθηκε ο δρόμος για να δει και την Εθνική Γυναικών».
Για την πληθυσμιακή διαφορά του Βελγίου με τις υπόλοιπες χώρες της τελικής φάσης: «Μας βοηθάει όταν η χώρα είναι μικρότερη πληθυσμιακά, γιατί όπου παίζουμε, λόγω αποστάσεων, ο κόσμος θα μας ακολουθήσει. Προσπαθούμε σαν Ομοσπονδία να δώσουμε αγώνες σε μέρη που βλέπουν λιγότερο μπάσκετ. Επειδή είναι μικρή σε έκταση η χώρα μας, ο κόσμος στηρίζει».
Για την Έμα Μέσεμαν: «Δε μιλάει πολύ, είναι σεμνή. Θα εκφράσει την άποψη της όποτε χρειαστεί. Είδαμε μια συνέντευξη στην τηλεόραση και η Έμα ήταν ταπεινή. Είναι χαρακτηριστικό της το ότι βγαίνει μπροστά στα κρίσιμα. Όταν τελειώνει ο αγώνας θα μείνει ήρεμη και θα στοχεύσει στον επόμενο αγώνα. Είναι σπάνιο χαρακτηριστικό σε έναν αθλητή ή αθλήτρια αυτό».