(Eurokinissi)
Το παιχνίδι κόντρα στην Τσεχία εξελίχθηκε όπως ακριβώς το περιμέναμε. «Κλειστό» για τρεις περιόδους και πολύ ανταγωνιστικό. Ένα κλασικό παιχνίδι «υπομονής», που κρίνεται πάντα στην τελευταία περίοδο.
Η Εθνική πήρε τη νίκη, επειδή έχει μάθει να παίζει τέτοια ματς. Έχει σφυρηλατήσει χαρακτήρα και το μέταλλό της είναι πολύ σκληρό. Όπως και με την Ουκρανία, έτσι και με την Τσεχία αντέξαμε σε όλους τους κραδασμούς. Βέβαια οι Τσέχοι είχαν καλύτερη τακτική και περισσότερες λύσεις σε σχέση με τους Ουκρανούς. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Ελλάδα έπεσε στη «φωτιά» και νίκησε. Και μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος που νικήσαμε, διότι έτσι μεγαλώνει μια ομάδα. Έτσι πλησιάζει στο να γίνει αυτό που λέει ο Δημήτρης Ιτούδης: Μια hustle ομάδα , μια ομάδα που θα παλεύει από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Για κάθε διεκδικούμενη μπάλα, για κάθε διεκδικούμενο ριμπάουντ, για κάθε άμυνα, για κάθε επίθεση!
Η Ελλάδα είναι στους «8» του Ευρωμπάσκετ και, πλέον, έχει μια ιστορική ευκαιρία να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής και να πάρει το χρυσό μετάλλιο. Με τη Σερβία εκτός , μόνο η Σλοβενία (άντε και η Γαλλία) δείχνει ικανή να μας αντιμετωπίσει, αλλά – εάν με το καλό προχωρήσουμε – την παρέα του Ντόντσιτς (ή του Γκομπέρ) θα τη συναντήσουμε μόνο στον τελικό!
Ας αφήσουμε, όμως, τη συζήτηση για τον τελικό αργότερα. Τώρα μπροστά μας είναι η Γερμανία. Κι εκεί πρέπει όλοι να εστιάσουμε. Σίγουρα το κάνουν οι παίκτες και οι προπονητές της εθνικής. Γνωρίζουν πολύ καλά τι τους περιμένει το βράδυ της Τρίτης (13/9, 21.30, ΕΡΤ1/ΕΡΑ ΣΠΟΡ) στη “Mercedes Benz Arena”.
H “επίσημη αγαπημένη” θα παίξει κόντρα στους οικοδεσπότες, αλλά θα’χει και περίπου πέντε χιλιάδες Έλληνες στο πλευρό της. Μεγάλη υπόθεση. Ωστόσο, το μεγαλύτερο όπλο της είναι η σιγουριά και η ενέργεια που βγάζει στο παρκέ. Η σιγουριά που έρχεται από τον πάγκο, όπως στο παιχνίδι με την σκληροτράχηλη Τσεχία, όταν ο Δημήτρης Ιτούδης έκανε «ματ» στον Ρόνεν Γκίνζμπουργκ με το περίφημο “small ball” (o Γιάννης στο “5”, Παπαπέτρου – Παπανικολάου στο “3” και “4”, Λαρεντζάκης και Σλούκας ή Καλάθης στα γκαρντ), που άλλαξε το momentum και έγειρα την πλάστιγγα της νίκης υπέρ της Ελλάδας.
Και η ενέργεια, αυτή η ατελείωτη ενέργεια του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος διάβασε πολύ καλά το τείχος των Τσέχων στο δεύτερο ημίχρονο και τελικά το… έριξε με το (θεωρητικά) μειονέκτημά του: Το σουτ τριών πόντων!
Ο “Greek Freak” ήταν φανταστικός στο δεύτερο ημίχρονο του “πρώτου τελικού”, αλλά η Ελλάδα δεν θα ήταν στους 8 εάν δεν έβγαιναν μπροστά τόσο ο Ιωάννης Παπαπέτρου, όσο και ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης. Αυτοί οι δυο συμπαραστάθηκαν την κρίσιμη ώρα στον Γιάννη για τη μεγάλη ανατροπή. Στο πρώτο μισό είχαν κρατήσει όρθια την ομάδα μας ο Καλάθης, ο Σλούκας, ο Παπαγιάννης και ο μεγάλος αρχηγός, Κώστας Παπανικολάου.
Σε μια βραδιά που ο Τάιλερ Ντόρσεϊ ήταν εκτός αγώνα, ήταν πολύ σημαντικό ότι είχαμε νέους πρωταγωνιστές. Κι αυτό είναι το μεγάλο… μυστικό της ελληνικής ομάδας. Οι αντίπαλοι (εν προκειμένω οι Γερμανοί) είναι πολύ δύσκολο να ετοιμάσουν αμυντικό πλάνο. Το πιο πιθανό είναι να ακολουθήσουν το ίδιο πλάνο με τους Τσέχους. Να φτιάξουν τείχος απέναντι στον Γιάννη. Ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου, όμως, έχει μάθει να γκρεμίζει τα τείχη. Αφήστε που – ειδικά στο Βερολίνο- το τείχος έχει γκρεμιστεί προ πολλού…