ERTSPORTS.GR graphic
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ στο άκουσμά του δημιουργεί δεκάδες σκέψεις σε ανθρώπους. Από τα εντυπωσιακά γήπεδα, την διεξαγωγή του κατά τη διάρκεια του χειμώνα έως την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν υπάρχει όμως ένα… πρόσωπο της διοργάνωσης – πριν καν αυτή αρχίσει – είναι ο Λιονέλ Μέσι.
Από τον Οκτώβριο του 2004, όταν και έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο, ο “Pulga” είχε όλο το βάρος του κόσμου στους ώμους του. Οι απαιτήσεις, η πίεση, το “πρέπει” ήταν πολύ μεγαλύτερα απ’ ότι είχε συναντήσει κάποιος αθλητής έως τότε. Στις μέρες μας, μόνο η περίπτωση του ΛεΜπρόν Τζέιμς στο NBA μπορεί να μπει στην ίδια ζυγαριά. Εκεί που άλλοι θα είχαν “λυγίσει” οι δύο συγκεκριμένοι αθλητές ανταπεξήλθαν και εν τέλει ξεχώρισαν.
Ο Αργεντινός σούπερ σταρ κατέκτησε πολύ γρήγορα του πρώτους του τίτλους σε συλλογικό επίπεδο. Έως το 2006 είχε ανέβει στην κορυφή της Ισπανίας αλλά και της Ευρώπης με την Μπαρτσελόνα. Στη συνέχεια της καριέρας του τα πέτυχε όλα άλλες 3-4 φορές… τουλάχιστον, όντας ο απόλυτος πρωταγωνιστής.
Πάντοτε, όμως, στην περίπτωση του Μέσι υπήρχε ένα “ψεγάδι”. Ένα στοιχείο που έδινε… θάρρος στους επικριτές του. Ο λόγος για το γεγονός ότι δεν είχε κατακτήσει ένα Μουντιάλ ή έστω ένα Copa America με την Εθνική Αργεντινής. Έως το 2019 μετρούσε μόλις δύο τίτλους με την “αλμπισελέστε“. Ο πρώτος ήταν το Παγκόσμιο Κύπελλο Κ20 του 2005 και ο δεύτερος, σε επίπεδο ανδρών πια, το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο του 2008.
Από εκεί και πέρα… τίποτα. Πέντε Copa America και τέσσερα Μουντιάλ χωρίς επιτυχία. Τέσσερις (3+1) χαμένοι τελικοί, οι τρεις εκ των οποίων σε συνεχόμενα έτη (2014, 2015, 2016). Τα ερωτήματα… αμέτρητα. “Μπορεί ο Μέσι να ηγηθεί μιας ομάδας μακριά από τη Βαρκελώνη;”, “Νιώθει περισσότερο Αργεντινός ή Καταλανός;”, “Μήπως τελικά δεν μπορεί χωρίς τους Τσάβι και Ινιέστα πίσω του;”.
Το γεγονός ότι ήταν αναμφίβολα ο κορυφαίος της ομάδας του, αλλά και ολόκληρων των τουρνουά, κάθε καλοκαίρι δεν έπαιζε σημαντικό ρόλο. Λογικό, θα πει κανείς. Άλλωστε, αυτό που μετράει στο τέλος της ημέρας είναι το αποτέλεσμα.
Η παρουσία του Λιονέλ Σκαλόνι στον πάγκο της Αργεντινής έδειξε να επαναφέρει κάποια πράγματα σε ρυθμό κανονικότητας. Το Copa America του 2019 στη Βραζιλία έφερε μια τρίτη θέση με φωνές διαμαρτυρίας για άδικη αντιμετώπιση. Η “αλμπισελέστε” έμοιαζε να βελτιώνεται, όμως η ώρα του τίτλου δεν είχε έρθει ακόμα. Αυτό συνέβη δύο χρόνια μετά, όταν – ξανά μέσα στη Βραζιλία – επετεύχθη ο μεγάλος στόχος. Μετά από 28 ολόκληρα έτη, η Αργεντινή κατακτούσε έναν τίτλο.
Με αυτόν τον τρόπο ο Μέσι εκπλήρωσε την… προφητεία, οδηγώντας την πατρίδα του σε μία κορυφή. Ίσως στο πιο μεστό τουρνουά της σπουδαίας του καριέρας, αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του, όντας πρώτος σε γκολ και σε ασίστ. Απέδειξε ότι είναι ηγέτης, απέδειξε ότι νιώθει Αργεντινός, απέδειξε ότι μπορεί όποιον κι αν έχει δίπλα του.
Μιλώντας για… ηγέτες, δείτε την “ιστορική” ομιλία του πριν τον μεγάλο τελικό, μέσα στο Μαρακανά, κόντρα στη Βραζιλία:
🎥 Lionel Messi’s speech before the Copa America final against Brazil (with English subtitles) pic.twitter.com/oYhi4NudAA
— All About Argentina 🛎🇦🇷 (@AlbicelesteTalk) November 2, 2022
Πλέον, με το Μουντιάλ του 2022 να μην έχει καν αρχίσει, είναι ήδη το πρόσωπο της διοργάνωσης. Άπαντες ασχολούνται μαζί του, αντιλαμβανόμενοι την ιστορικότητα της στιγμής. Το μομέντουμ λέει Αργεντινή. Άλλωστε, λίγους μήνες νωρίτερα κατέκτησε τον δεύτερο τίτλο συνεχόμενο – και τέταρτο συνολικά – τίτλο του με την “αλμπισελέστε“. Ο λόγος για το “Φιναλίσιμα” κόντρα στην Ιταλία στο Γουέμπλεϊ.
Το αήττητο σερί της Αργεντινής βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους 36 αγώνες. Μόλις έναν λιγότερο από το παγκόσμιο ρεκόρ που κατέχει η Ιταλία του Ρομπέρτο Μαντσίνι και “έσπασε” πριν λίγους μήνες. Φυσικά, η ομάδα του μεσοεπιθετικού της Παρί Σεν Ζερμέν δεν είναι μέσα στα μεγάλα φαβορί. Βραζιλία, Γαλλία και Πορτογαλία βρίσκονται σε αυτή τη συζήτηση, χωρίς βέβαια να έχει παιχτεί ακόμα ποδόσφαιρο στο Κατάρ. Ωστόσο, όταν μια ομάδα έχει τον Μέσι στο ρόστερ της, μπορεί να ελπίζει.
Τον επόμενο μήνα θα κυνηγήσει το απόλυτο όνειρο. Δηλαδή το να ανεβάσει τη χώρα του στην κορυφή του ποδοσφαιρικού πλανήτη. Για να το καταφέρει αυτό θα πρέπει να “σπάσει” μερικά ακόμα ρεκόρ. Αν το να βάλει 10 γκολ και να γίνει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της διοργάνωσης μοιάζει απίθανο – άλλωστε έχει συμβεί μόλις τρεις φορές – υπάρχουν άλλα σενάρια που είναι αρκετά ρεαλιστικά.
Για παράδειγμα, με τρεις ασίστ θα φτάσει τις οκτώ ισοφαρίζοντας τον Ντιέγκο Μαραντόνα για τις περισσότερες στην ιστορία του θεσμού. Αν φτάσει έως τα ημιτελικά, τότε θα έχει συμπληρώσει συνολικά 25 συμμετοχές στη διοργάνωση, “πιάνοντας” έτσι τον Λόταρ Ματέους που είναι πρώτος. Συμμετοχή στην “4αδα” θα σημαίνει υποψηφιότητα για το βραβείο του MVP της διοργάνωσης, το οποίο αν κατακτήσει θα είναι ο μοναδικός που το κάνει για δεύτερη φορά (2014). Τέλος, αν φτάσει έως τον τελικό – αγωνιζόμενος σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια – τότε θα πρόκειται για το 1000ο ματς της επαγγελματικής του καριέρας. Αν αναλογιστεί κανείς ότι ίσως πρόκειται για την τελευταία φορά που φοράει το εθνόσημο στο στήθος, τότε το φινάλε ίσως αποδειχθεί… παραμυθένιο.
Η αλήθεια είναι πως ο Μέσι δεν έχει να αποδείξει κάτι. Πλέον αγωνίζεται επειδή το θέλει και επειδή αναζητά την εκπλήρωση ενός παιδικού ονείρου. Το ίδιο ισχύει και για τους συμπαίκτες του, με τη διαφορά ότι εκείνοι μπορούν να το κάνουν δίπλα στον “ήρωά” τους. Το “ίνδαλμά” τους, αν προτιμάτε.
Θα καταφέρει άραγε ο “Βασιλιάς” του ποδοσφαίρου να βάλει στη συλλογή του το μοναδικό “δαχτυλίδι” που του λείπει; Η απάντηση προσεχώς, στα γήπεδα του Κατάρ…//
