Βραζιλία και Αργεντινή ρίχνονται στη μάχη του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όντας τα δύο πρώτα φαβορί για την κατάκτηση, μετά από τέσσερις ευρωπαϊκές επικρατήσεις στο θεσμό.
Οι ευρωπαϊκές χώρες βρίσκονται εδώ και αρκετά χρόνια σε ποδοσφαιρική άνοδο, με το άθλημα γενικότερα να έχει κάνει τρομερά άλματα στη “Γηραιά Ήπειρο” τα τελευταία 32 χρόνια, φτάνοντας, αισίως, στην κατάκτηση έξι Παγκοσμίων Κυπέλλων από το 1990 μέχρι το 2018.
Ήδη μετράμε τέσσερα συνεχόμενα Μουντιάλ, όπου έχουν κατακτηθεί από ευρωπαϊκές χώρες, με την Ιταλία να κάνει την αρχή το 2006 επί της Γαλλίας, την Ισπανία να ακολουθεί το 2010 επί της Ολλανδίας, την Γερμανία να επικρατεί στην παράταση το 2014 της Αργεντινής και τη Γαλλία να επανέρχεται στις κατακτήσεις μετά από είκοσι χρόνια, στο τελικό του 2018 κόντρα στην Κροατία.
Οι κατακτήσεις των χωρών της Ευρώπης επεκτείνονται, αν ψάξουμε τα Παγκόσμια Κύπελλα από το 1990 και μετά, όπου μόνο η Βραζιλία, δύο φορές, έχει βάλει φρένο στις ορέξεις των ευρωπαίων δυνάμεων. Η “σελεσάο” το 1994 κατέκτησε το τρόπαιο στα πέναλτι κόντρα στην Ιταλία, με τη τελευταία χαμένη εκτέλεση του Ρομπέρτο Μπάτζιο, ενώ το 2002 επιβεβαίωσε το τίτλο του απόλυτου φαβορί, στο τελικό της Γιοκοχάμα με την Γερμανία, μετά το σόου του Ρονάλντο.
Μετράμε λοιπόν οκτώ Παγκόσμια Κύπελλα, όπου τα έξι έχουν κατακτήσει χώρες της “Γηραιάς Ηπείρου” και μόλις δύο η χώρα του καφέ, σε οκτώ τελικούς, στους οποίους, μάλιστα, πέντε εξ’ αυτών δεν υπάρχει εκπροσώπηση στο τελικό, εκτός Ευρώπης. Το “ντεμαράζ” αυτό έχει φέρει μπροστά σε κατακτήσεις του βαρύτιμου τροπαίου τις ευρωπαϊκές χώρες, με 12 έναντι 9 των χωρών της Λατινικής Αμερικής. Παράλληλα το σερί των τεσσάρων συνεχόμενων Παγκόσμιων Κυπέλλων σε ευρωπαϊκές χώρες, είναι το μεγαλύτερο στην ιστορία, με τα αμέσως προηγούμενα σερί, να μην ξεπερνούν τις δύο συνεχόμενες.
Ομολογουμένως, αυτό μπορεί να αλλάξει στο Κατάρ. Βραζιλία και Αργεντινή παρουσιάζονται πιο έτοιμες από ποτέ τις τελευταίες δυο δεκαετίες, για το μεγάλο βήμα. Αν οι δύο τους τερματίσουν πρώτες στον όμιλο και προχωρήσουν και από τα πρώτα νοκ-άουτ στη διοργάνωση, θα συναντηθούν στα ημιτελικά, χαρίζοντας ένα ποδοσφαιρικό υπερθέαμα.
Η “αλμπισελέστε”, με τον Λιονέλ Μέσι πιο ώριμο και έτοιμο από ποτέ, πηγαίνει στο Μουντιάλ με τρομερή “κάψα” για την κατάκτηση, καθώς θα είναι το τελευταίο του Αργεντινού θρύλου και ένας τρόπος να μεγαλώσει τον ποδοσφαιρικό του μύθο, καθώς η αξία του είναι δεδομένη, με ή χωρίς Παγκόσμιο Κύπελλο.
Η “σελεσάο” ταξίδεψε στα γήπεδα του Κατάρ, με τον Τίτε να έχει ίσως το πληρέστερο και ποιοτικότερο ρόστερ, από το 2002 και τη τελευταία κατάκτηση, στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας. Η Βραζιλία, του πάντα μεταμορφωμένου Νεϊμάρ με τα χρώματα της εθνικής, έχει διαθέσιμες εννέα επιλογές στις θέσεις της επίθεσης, με παίκτες όπως ο σταρ της Παρί Σεν Ζερμέν, οι φορμαρισμένοι Βινίσιους, Ζεσούς και Μαρτινέλι, καθώς και οι Άντονι και Πέδρο, με το νεαρό επιθετικό της Φλαμένγκο, να είναι “απαίτηση” του λαού της χώρας.
Τα πολλά αγωνιστικά προβλήματα των ευρωπαϊκών χωρών, το “last dance” του Μέσι, η διαφορετική “alegria”, που δίνουν οι Βραζιλιάνοι, για τους οποίους το Μουντιάλ είναι η ύψιστη καταξίωση, συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα. Το πρώτο χειμερινό Παγκόσμιο Κύπελλο, ίσως είναι αυτό, που θα φέρει την αλλαγή σκυτάλης ανάμεσα σε δύο ποδοσφαιρικούς κόσμους, ανάμεσα σε δυνάμεις, που κάνουν τον κύκλο τους στην “ηγεσία” του ποδοσφαίρου, προσφέροντας συναισθήματα, που ίσως δεν έχουμε ζήσει ξανά όμοιά τους.//