Με αφορμή τους τελικούς των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, το ertsports.gr πραγματοποιεί μία ιστορική αναδρομή και παρουσιάζει τις ομάδες που… άγγιξαν την κορυφή και κατά τη σύγχρονη εποχή απέχουν από την αίγλη του παρελθόντος.
Το νέο αθλητικό σάιτ της ΕΡΤ «ταξίδεψε» στον χρόνο και κατέγραψε τις ευρωπαϊκές ομάδες που έφτασαν ή «άγγιξαν» την κορυφή και πλέον δεν πρωταγωνιστούν ούτε στις εγχώριες διοργανώσεις των χωρών τους. Το δεύτερο μέρος του εξειδικευμένου θέματος ανατρέχει στη δεκαετία του 1980 και καταχωρεί ομάδες από Αγγλία, Γερμανία, Ισπανία, Σκωτία και Βέλγιο, που «έσβησαν» στο χάρτη της Ευρώπης και «ξεθώριασαν» στον αντίστοιχο χάρτη εντός συνόρων.
Ίπσουιτς Τάουν: Οι «τρακτεράδες» που… όργωσαν το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ
Τη σεζόν 1980-1981, με τον Μπόμπι Ρόμσον στο τιμόνι, η Ίπσουις Τάουν πρόσθεσε το όνομα της δίπλα στις αγγλικές ομάδες που έχουν κατακτήσει ευρωπαϊκό τρόπαιο. Τρία χρόνια νωρίτερα (1977-1978), οι «τρακτεράδες» είχαν φτάσει στην κατάκτηση του FA Cup, επικρατώντας της Άρσεναλ με 1-0 και οι κύριοι στόχοι τους τις επόμενες σεζόν ήταν τόσο η επιστροφή στην κορυφή του πρωταθλήματος (στην οποία βρέθηκαν το 1961-1962), όσο και μία πορεία σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Οι «γαλάζιοι» τερμάτισαν στην 3η θέση του πρωταθλήματος τη σεζόν 1979-1980 και εξασφάλισαν τη συμμετοχή τους στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ της επόμενης σεζόν. Η ομάδα το Μπόμπι Ρόμσον απέκλεισε πρωτίστως τον Άρη στον 1ο γύρο και εν συνεχεία τις Μποέμιανς, Βίντζεφ Λοτζ, Σεντ Ετιέν και Κολωνία για να βρεθούν στον τελικό κόντρα στην Άλκμααρ. Εκεί, η Ίπσουιτς επικράτησε με 3-0 στον πρώτο εντός έδρας αγώνα και ηττήθηκαν με 4-2 στον επαναληπτικό στην Ολλανδία, σκαρφαλώνοντας στην κορυφή της Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Την ίδια σεζόν, στο πρωτάθλημα, οι «τρακτεράδες» κατέλαβαν τη δεύτερη θέση, πίσω από την Άστον Βίλα και την επόμενη σεζόν επαναλήφθηκε η ιστορία με τη Λίβερπουλ αυτή τη φορά πρωταθλήτρια.
Η τελευταία φορά που αγωνίστηκαν στην Πρέμιερ Λιγκ ήταν η σεζόν 2001-2002, όταν και υποβιβάστηκαν μαζί με τις Ντέρμπι Κάουντι και Λέστερ Σίτι. Έκτοτε, η Ίπσουιτς αγωνιζόταν στην Τσάμπιονσιπ έως τη σεζόν 2018-19, όταν και υποβιβάστηκε στην τρίτη κατηγορία της Αγγλίας και «αναπνέει» στη μέση της βαθμολογίας μέχρι και σήμερα.
Καρλ Τσάις Ιένα: Από τη Θουριγγία στον τελικό του Ντίσελντορφ
Σε μία εποχή διαφορετική συγκριτικά με την τωρινή, οι εκπλήξεις ήταν ολοένα και περισσότερες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Τη σεζόν 1980-1981 ήταν η σειρά της Καρλ Τσάις Ιένα να βάλει το… λιθαράκι της στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η ομάδα από τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Θουριγγίας (ομόσπονδο κρατίδιο Γερμανίας) έλαβε μέρος στο Κύπελλο Κυπελλούχων έπειτα από την κατάκτηση του Κυπέλλου της Ανατολικής Γερμανίας την προηγούμενη σεζόν.
Η πορεία της ξεκίνησε με την πρόκρισή της επί της Ρόμα και συνεχίστηκε αφήνοντας έξω τις Βαλένθια, Νιούπορτ Κάουντι και Μπενφίκα. Στον τελικό του Ντίσελντορφ αντιμετώπισε τη Ντιναμό Τιφλίδας που αποτέλεσε ακόμη μία έκπληξη εκείνη τη σεζόν. Η ιστορική ομάδα από τη Γεωργία κατέκτησε τον τίτλο, επικρατώντας με 2-1 και αμφότερες χάραξαν τα ονόματά τους στην ιστορία με έναν σπάνιο τελικό.
Από την πλευρά της, η Καρλ Τσάις Ιένα αγωνίζεται πλέον στην 4η κατηγορία της Γερμανίας και βρέθηκε μία «ανάσα» από τα πλέι οφ ανόδου, καθώς τερμάτισε στην 2η θέση του πρωταθλήματος, πίσω από τη Δυναμό Μπέρλινερ. Αντίθετα, η Ντιναμό Τιφλίδας ανήκει σε μία διαφορετική κατηγορία ομάδων στις μέρες μας 2022, αφού πρωταγωνιστεί στη χώρα της έως και σήμερα.
Αμβούργο: Το ρολόι που εν τέλει μηδένισε…
Το Αμβούργο αποτελεί μία εκ των πιο ιστορικών ομάδων της Γερμανίας και έχει γράψει τη δική του ιστορία εντός κι εκτός συνόρων. Το 1967-1968 ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου Κυπελλούχων, γνωρίζοντας την ήττα στον τελικό από τη Μίλαν με 2-0, ενώ τη σεζόν 1976-1977 κατέκτησε το εν λόγω τρόπαιο υποτάσσοντας την Άντερλεχτ με 2-0. Την ίδια σεζόν αρκέστηκε σε ρόλο φιναλίστ στο Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ κόντρα στην τότε Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Λίβερπουλ.
Με τον Φράνκο Ζέμπετς στο τιμόνι του, ο «Δεινόσαυρος της Μπουντεσλίγκα» έφτασε στον τελικό του Κυπέλλο Πρωταθλητριών τη σεζόν 1979-1980, αποκλείοντας στα ημιτελικά τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το Αμβούργο είχε ηττηθεί στον πρώτο εκτός έδρας αγώνα με 2-0, ωστόσο στον επαναληπτικό κυριάρχησε των Μαδριλένων με το συντριπτικό 5-1. Η πρόκριση επί της Ρεάλ είχε τεράστια αξία, καθώς ο τελικός πραγματοποιήθηκε στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Παρ’ όλα αυτά, η αρμάδα του Σέρβου προπονητή με τους Μάγκατ, Καλτ, Χρούμπες, Κίγκαν στο ρόστερ λύγισε μπροστά στη Νότιγχαμ Φόρεστ. Το Αμβούργο δέχθηκε πολλάκις τον ρόλο του φιναλίστ, ωστόσο έψαχνε διακαώς το κάτι παραπάνω για να προσθέσει στο παλμαρέ του. Το 1982-1983, δύο χρόνια μετά την έλευση του Ερνστ Χάπελ, έφτασε ξανά στην… πηγή του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Έχοντας αποκλείσει κατά σειρά τις Ντιναμό Βερολίνου, Ολυμπιακό, Ντιναμό Κιέβου και Ρεάλ Σοσιεδάδ, κλήθηκε να ξεπεράσει και το τελευταίο «εμπόδιο» της Γιουβέντους. Στον τελικό που πραγματοποιήθηκε στο ΟΑΚΑ, η ομάδα του Αυστριακού προπονητή επικράτησε με 1-0 και «ξεδίψασε» όντας επιτέλους πρωταθλήτρια της Ευρώπης. Την ίδια σεζόν, βέβαια, το Αμβούργο έχασε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ από την Αμπερντίν, αλλά ο μεγάλος στόχος είχε επιτευχθεί.
Το Αμβούργο διατηρούσε από το 1919 ένα απίθανο ρεκόρ. Αποτελούσε την ομάδα που αγωνιζόταν πάντα στην 1η κατηγορία της Γερμανίας. Από το 1963, την ημέρα που έγινε ιδρυτικό μέλος του νεοσύστατου πρωταθλήματος Γερμανίας, το πιο διάσημο… ρολόι του ποδοσφαίρου μέτρησε 19.985 ημέρες στην Μπουντεσλίγκα. Στις 12 Μαΐου 2018, όμως, το ρολόι μηδένισε για πρώτη φορά και έπαψε να μετρά τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά, τις ώρες, τις ημέρες και τα χρόνια που οι «δεινόσαυροι» βρίσκονταν στην πρώτη κατηγορία. Έκτοτε, αγωνίζονται στη 2η κατηγορία της Γερμανίας και οι φίλαθλοι της ομάδας ζουν για τη στιγμή που το ρολόι θα επανεκκινήσει και δεν θα πάψει ξανά να μετρά. Φέτος, το Αμβούργο αγωνίστηκε στα μπαράζ ανόδου κόντρα στη Χέρτα Βερολίνου, αλλά δεν κατάφερε να πάρει το εισιτήριο ανόδου.
Αμπερντίν: Ο πρώτος ευρωπαϊκό τίτλος του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον
Ήταν 11 Μαΐου του 1983 όταν η Αμπερντίν του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον εξέπληξε τους πάντες και έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Η σκωτσέζικη ομάδα είχε προειδοποιήσει τις ομάδες του θεσμού, μετά την πρόκριση της έναντι της Μπάγερν Μονάχου στα προημιτελικά. Το σύνολο του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον ήταν αποφασισμένο να φτάσει μέχρι τέλους στη διοργάνωση, όπου θα αντιμετώπιζε τη Ρεάλ Μαδρίτης. Η Αμπερντίν προηγήθηκε στο ματς, ισοφαρίστηκε εν συνεχεία και το ματς οδηγήθηκε στην παράταση. Ο Τζον Χιούιτ έδωσε εκ νέου προβάδισμα στην ομάδα του στο 112′ και χάρισε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στην Αμπερντίν και τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Την ίδια σεζόν κατέκτησε και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, νικώντας το Αμβούργο με 2-0.
Στις μέρες μας, η Αμπερντίν απέχει από τις σπουδαίες στιγμές και διακρίσεις. Κατέχει μεν τέσσερα πρωταθλήματα Σκωτίας, αλλά το τελευταίο της ήταν το μακρινό 1984-1985. Φέτος απέφυγε με δυσκολία τον υποβιβασμό και δεν θυμίζει σε τίποτε την πειθαρχημένη ομάδα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.
Λοκομοτίβ Λειψίας: Η πρώτη «βασίλισσα» της περιοχής
Στο άκουσμα της λέξεως «Λειψία» το μυαλό όλων σκέφτεται την ομάδα της «Red Bull» που αποτελεί πρωταγωνίστρια ομάδα της Γερμανίας τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, πριν από μερικές δεκαετίες, η… νοικοκυρά του σπιτιού θεωρείτο η Λοκομοτίβ Λειψίας.
Η τροπαιοθήκη της απαρτίζεται από τρία πρωταθλήματα Γερμανίας και ένα κύπελλο, αλλά το αξιομνημόνευτο είναι η ευρωπαϊκή της πορεία τη σεζόν 1986-1987. Η Λοκομοτίβ έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων που διεξήχθη στο ΟΑΚΑ με αντίπαλό της τον Άγιαξ. Ο Αίαντας κατέκτησε το τρόπαιο χάρη σε γκολ του Φαν Μπάστεν και η ομάδα της Λειψίας έχασε τεράστια ευκαιρία να δώσει στους ανατολικογερμανούς το δεύτερο ευρωπαϊκό τρόπαιο μετά απ’ το προ ετών επίτευγμα του Μαγδεμβούργου. Όπως και οι υπόλοιπες γερμανικές ομάδες που έγραψαν ιστορία εκείνη την εποχή, η Λοκομοτίβ αγωνίζεται τα τελευταία χρόνια στην 4η κατηγορία της Γερμανίας.
Εσπανιόλ: Οι υποτιμημένοι «περικίτος»
Σε κάποιες ομάδες, το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο «χρωστούσε» κάποιο τρόπαιο και με το πέρασμα του χρόνου τις «ξεπλήρωσε». Η Εσπανιόλ ανήκει σε μία διαφορετική κατηγορία, καθώς το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ δεν την… εξόφλησε ποτέ. όπΟι «περικίτος» (όπερ μεθερμηνευόμενον εστί παπαγάλοι) αποτελούν ομάδα μίας εκ των παλαιότερων περιοχών της Βαρκελώνης και συγκεκριμένα της γειτονιάς Σαριά.
Η Εσπανιόλ έχει κατακτήσει τέσσερις φορές το Κόπα Ντελ Ρέι, αλλά δεν κατάφερε ούτε μία φορά στην ιστορία της να σκαρφαλώσει στην κορυφή του πρωταθλήματος Ισπανίας. Τη σεζόν 1987-1988, οι «περικίτος» του Λοσάντα και του Ερνέστο του Βαλβέρδε είχαν την ευκαιρία να απαλύνουν τον πόνο τους με την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου.
Έχοντας αποκλείσει κατά σειρά τις Γκλάντμπαχ, Μίλαν, Ίντερ, Καρβινά και Κλαμπ Μπριζ, η ισπανική ομάδα έφτασε στον τελικό, όπου θα αντιμετώπιζε την Μπάγερ Λεβερκούζεν. Ο πρώτος αγώνας στην Ισπανία συνοδεύτηκε με θρίαμβο της Εσπανιόλ, επικρατώντας με 3-0. Το σκορ, αλλά και η πορεία της έως τον τελικό έδειχναν πως θα της χάριζαν ένα βαρύτιμο τρόπαιο, ωστόσο οι Γερμανοί έφεραν τη σειρά στα ίσα, επικρατώντας με 3-0 στο «Μπάι Αρένα». Η ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι έκρινε τον νικητή με 3-2 και η Εσπανιόλ έχασε μέσα απ’ τα χέρια της μία τεράστια ευκαιρία για διάκριση.
Τη σεζόν 2006-2007, οι «περικίτος» έφτασαν ξανά στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, έχοντας στον πάγκο τους τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο Ισπανός τεχνικός είχε βιώσει ξανά στο πετσί του αντίστοιχο τελικό, αλλά ούτε τότε δεν κατάφερε να οδηγήσει την Εσπανιόλ στην κατάκτηση. Η πολυνίκης, σήμερα, Σεβίλλη στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, επικρατώντας σε μονό παιχνίδι 3-1 στα πέναλτι (1-1 η κανονική διάρκεια, 2-2 μετά από παράταση).
Το 2019-2020, η Εσπανιόλ υποβιβάστηκε για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια στη 2η κατηγορία της Ισπανίας. Την επόμενη σεζόν στέφθηκε πρωταθλήτρια και εξασφάλισε την άνοδο της, ενώ φέτος απέφυγε με σχετική ευκολία τη μάχη για τον υποβιβασμό.
Μαλίν: Η… μικρούλα ομάδα με δύο ευρωπαϊκά
Μπορεί να μην έχει κατακτήσει ποσοτικά τους τίτλους της Κλαμπ Μπριζ ή της Άντερλεχτ στο Βέλγιο, αλλά η παρουσία της δεν κρίνεται καθόλου αμελητέα ποσότητα. Η Μαλίν έχει αναδειχθεί τέσσερις φορές πρωταθλήτρια Βελγίου και δύο φορές κυπελλούχος, αλλά τα σπουδαιότερα κατορθώματα τα πέτυχε τη σεζόν 1987-1988 στην Ευρώπη.
Αρχικά, η βελγική ομάδα κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων κόντρα στον κάτοχο του τίτλου, Άγιαξ και μερικούς μήνες αργότερα υπέταξε ακόμη μία ολλανδική ομάδα (Αϊντχόφεν) στον τελικό του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ. Η ομάδα από την επαρχία της Αμβέρσας, σήμερα, νοσταλγεί το παρελθόν της, αφού αποτελεί μικρομεσαία ομάδα του πρωταθλήματος Βελγίου και έχει πέσει πολλάκις στη 2η κατηγορία.
Στουτγκάρδη: Οι «Σουηβοί» κόντρα σε… άλλο ένα «χέρι του Θεού»!
Τη χρονιά 1988-1989, η Στουτγκάρδη του Άρι Χάαν και των πέντε πρωταθλημάτων Γερμανίας σήμερα, έφτασε πολύ κοντά στο να στεφθεί πρωταθλήτρια του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ για πρώτη φορά στην ιστορία της. Σε διπλούς αγώνες τελικού, οι «Σουηβοί» κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τη σπουδαία Νάπολι του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα και στον πρώτο αγώνα στην Ιταλία κατέβηκαν δίχως τον μεγάλο τους αστέρα, Γιούργκεν Κλίνσμαν. Οι φιλοξενούμενοι, πάντως, προηγήθηκαν στην αναμέτρηση, αλλά ακόμη ένα «χέρι του Θεού» είχε διαφορετική άποψη για την έκβαση του παιχνιδιού. Ο «Ντιεγκίτο» κατέβασε την μπάλα με το χέρι μέσα στη μεγάλη περιοχή, ο Έλληνας διαιτητής, Μάκης Γερμανάκος, δεν το είδε και στη συνέχεια σφύριξε πέναλτι υπέρ του. Ο Μαραντόνα ανέλαβε την εκτέλεση και ισοφάρισε, ενώ λίγο αργότερα ο τρομερός Καρέκα έκανε την ανατροπή.
Στη ρεβάνς, παρόντος του Γιούργκεν Κλίνσμαν, οι δύο ομάδες ήρθαν ισόπαλες (3-3) και ο Ντιέγκο Μαραντόνα με την παρέα του κατέκτησαν το τρόπαιο για τους Ναπολιτάνους.
Εννέα χρόνια αργότερα (1997-1998), η Στουτγκάρδη αναδείχθηκε ξανά φιναλίστ σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Εκείνη τη φορά, έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων και γνώρισε την ήττα από την Τσέλσι με 1-0. Δεν κατέκτησε κάποια απ’ τα κορυφαία ευρωπαϊκά τρόπαια, αλλά οι πορείες της έμειναν στην ιστορία και αποτελούν δόξες του παρελθόντος.
Πλέον, η Στουτγκάρδη αγωνίζεται μεν στη Μπουντεσλίγκα, μετά την άνοδό της τη σεζόν 2019-2020, αλλά έδωσε «μάχη» έως το φινάλε του πρωταθλήματος για την αποφυγή του υποβιβασμού. Το τελευταίο της πρωτάθλημα το κατέκτησε τη σεζόν 2006-2007, αλλά από τότε έπαψε ουσιαστικά να πρωταγωνιστεί.
Διαβάστε το πρώτο μέρος του θέματος «Ομάδες που θάμπωσαν στον χρόνο».