(AP Photo/Fernando Ricardo, File)
Με αφορμή τον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ στο Σάντσεθ Πιθχουάν, το ertsports.gr θυμάται τους προηγούμενους δύο τελικούς που έγιναν στην πόλη της Ανδαλουσίας και κάνει αναδρομή στα κυριότερα στοιχεία αυτών των αναμετρήσεων.
Ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι με δύο έπαθλα: Ένα το ευρωπαϊκό τρόπαιο και ένα το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης περιόδου.
Την Τετάρτη (18/5, 22:00), σε απευθείας μετάδοση από τη Σεβίλλη, οι φίλοι του ποδοσφαίρου θα παρακολουθήσουν από την ΕΡΤ1 τη διεκδίκηση του τροπαίου του Γιουρόπα Λιγκ. Αντίπαλες η γερμανική Άιντραχτ Φρανκφούρτης και η σκοτσέζικη Ρέιντζερς.
Ο δρόμος για τον τελικό
Η Άιντραχτ Φρανκφούρτης προκρίθηκε σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης μετά από 42 χρόνια, έπειτα από το μακρινό 1980, όπου είχαν κερδίσει το μοναδικό τους τρόπαιο απέναντι στην Γκλάντμπαχ σε διπλούς αγώνες. Είναι η πιο φορμαρισμένη ομάδα στον θεσμό. Πηγαίνει στον τελικό έχοντας αποκλείσει στα νοκ-άουτ Μπέτις, Μπαρτσελόνα και Γουέστ Χαμ. Πέρα από το πρεστίζ ενός ευρωπαϊκού τίτλου, η κατάκτηση του τροπαίου για τους «αετούς» αποτελεί μονόδρομο για να εξασφαλίσουν ευρωπαϊκή συμμετοχή ενόψει της νέα σεζόν. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η Άιντραχτ γίνεται η 3η ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης που φτάνει αήττητη στον τελικό (7 νίκες και 5 ισοπαλίες). Επίσης, οι «αετοί» επί Ισπανικού εδάφους δεν έχουν γνωρίσει την ήττα (4 νίκες και 1 ισοπαλία), ενώ είναι αήττητοι από ομάδες της Σκωτίας, με απολογισμό 3 νίκες και μία ισοπαλία.
Από την άλλη, η Ρέιντζερς προκρίθηκε σε ευρωπαϊκό τελικό μετά από 14 χρόνια, έπειτα από τον χαμένο τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ από την Ζενίτ το 2008. Ο φετινός τελικός θα είναι ο πέμπτος ευρωπαϊκός της ιστορίας τους. Έχουν παίξει τρεις φορές στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, κατακτώντας μία φορά το τρόπαιο το 1972 με 3-2 κόντρα στην Ντιναμό Μόσχας, και μία στον τελικό του ΟΥΕΦΑ, όπως προαναφέραμε. Οι «Τζερς», που στα νοκ-άουτ απέκλεισαν κατά σειρά Ντόρτμουντ, Ερυθρό Αστέρα, Μπράγκα και Λειψία, εάν κατακτήσουν το τρόπαιο θα γίνουν η πρώτη ομάδα στην ιστορία του θεσμού που το πετυχαίνουν, ενώ έχουν χάσει τα δύο πρώτα παιχνίδια του ομίλου. Επίσης, έχουν παίξει άλλη μία φόρα σε τελικό απέναντι σε Γερμανική ομάδα. Ήταν το 1967 κόντρα στη Νυρεμβέργη, όπου και ηττήθηκαν με 1-0 για το Κύπελλο Κυπελλούχων. Επί Ισπανικού εδάφους οι Σκοτσέζοι μετράνε μόλις μία νίκη.
Η Στεάουα, ο Ντουκαντάμ και το θαύμα της Σεβίλλης
Η Σεβίλλη και το «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν» φιλοξένησαν για πρώτη φορά έναν ευρωπαϊκό τελικό, αυτόν του Κυπέλλου Πρωταθλητριών τη σεζόν 1986(7/5). Φιναλίστ η Μπαρτσελόνα και η Στεάουα Βουκουρεστίου. Οι Καταλανοί είχαν αποκλείσει κατά σειρά τις Σπάρτα Πράγας, Πόρτο, Γιουβέντους και Γκέτεμποργκ. Οι Ρουμάνοι από τη μεριά τους, είχαν περάσει τις Βέιλε, Χόνβεντ, Λάχτι και Άντερλεχτ, φτάνοντας για πρώτη φορά στον τελικό του θεσμού, σε αντίθεση με τους «μπλαουγκράνα» που είχαν ήδη διεκδικήσει ένα τρόπαιο 25 χρόνια πριν, απέναντι στην Μπενφίκα όπου είχαν ηττηθεί με 3-2.
Πράγμα που σήμαινε ότι όποιος κέρδιζε, θα κατακτούσε το πρώτο Πρωταθλητριών της ιστορίας του.
Το παιχνίδι ξεκίνησε με την Μπαρτσελόνα να προσπαθεί να κυριαρχήσει, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Οι Ρουμάνοι είχαν κλειστεί στα καρέ τους και το ματς πήγε στην δύναμη, με τις δύο ομάδες να αρχίζουν τα σκληρά μαρκαρίσματα από πολύ γρήγορα. Ο Βοτρό, για να μην χάσει από νωρίς τον έλεγχο του παιχνιδιού, έδειξε πέντε κίτρινες κάρτες μέσα σε δέκα λεπτά. Από το 21′ μέχρι το 31′ κιτρίνισε τρεις παίκτες της Στεάουα και δυο της Μπάρτσα.
Βλέποντας τα πράγματα να ξεφεύγουν, ο Γάλλος διαιτητής διέκοψε το παιχνίδι και φώναξε κοντά του τους δυο αρχηγούς, Ιόβαν και Αλεσάνκο, κάνοντάς τους αυστηρές συστάσεις και προειδοποιώντας τους ότι αν και οι δυο ομάδες δεν αποφάσιζαν να παίξουν ποδόσφαιρο και όχι κατς, δεν θα δίσταζε να βγάλει την κόκκινη κάρτα από το τσεπάκι του.
Οι «απειλές» του Βοτρό έπιασαν τόπο, τα πνεύματα ηρέμησαν, όμως ποδόσφαιρο ποιότητας δεν παίχτηκε. Το αποτέλεσμα στο 90λεπτο ήταν 0-0, σκορ που δεν άλλαξε ούτε στην ημίωρη διάρκεια της παράτασης. Οι ποδοσφαιριστές είχαν στο μυαλό τους να μην δεχθούν γκολ και να μην κάνουν κάποιο λάθος, παρά να ρισκάρουν και να πετύχουν κάποιο γκολ.
Τα 120 λεπτά συμπληρώθηκαν χωρίς γκολ και οι δύο προπονητές άρχισαν να γράφουν στα χαρτάκια τους τις πεντάδες που θα εκτελούσαν τα πέναλτι. Ο Βοτρό έριξε το νόμισμα και η Στεάουα κλήθηκε να εκτελέσει πρώτη. Οι δυο ομάδες είχαν συμπληρώσει 4 συνολικά πέναλτι (από 2 για την κάθε ομάδα), αλλά ακόμα δεν είχε σημειωθεί γκολ καθώς Ουρούτι και Ντουκαντάμ απέκρουσαν τις δύο πρώτες εκτελέσεις. Η αγωνία στις εξέδρες είχε χτυπήσει κόκκινο. Οι Ρουμάνοι άνοιξαν το σκορ στη διαδικασία της «ρωσικής ρουλέτας» με τον Λάκατους και οι παίκτες της Μπαρτσελόνα άρχισαν να αγχώνονται, κάτι που φάνηκε στο χλιαρό πέναλτι του Πίτσι Αλόνσο, το οποίο μπλόκαρε σταθερά ο τερματοφύλακας των Ρουμάνων, για τρίτη συνεχόμενη φορά στην ίδια γωνία, την δεξιά της εστίας του. Τέταρτο πέναλτι για την Στεάουα, με τον Μπάλιντ να ξεγελάει τον Ουρούτι και να διαμορφώνει το 2-0. Στο γήπεδο επικρατεί σιγή, αμηχανία και απογοήτευση. Η Μπαρτσελόνα για να συνεχίζει να ελπίζει ήταν υποχρεωμένη να σκοράρει. Ο Μάρκος Αλόνσο πλασάρει άψυχα στην αντίθετη γωνία, αλλά ο Ντουκαντάμ ήταν ανίκητος, έπεσε σωστά και συμπλήρωσε το πιο ιστορικό “καρέ” αποκρούσεων στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Οι εξέδρες του «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν» θυμίζουν «νεκροταφείο» και οι μοναδικοί που είχαν σηκωθεί όρθιοι και πανηγύριζαν σαν τρελοί, ήταν ο Βαλεντίν Τσαουσέσκου, γιος του δικτάτορα Νικολάε και ο στρατάρχης Ίλιε Πέτρε. Η Στεάουα έγινε η πρώτη ρουμάνικη, βαλκανική και ανατολικο-ευρωπαϊκή ομάδα που κατακτούσε το τρόπαιο.
Ο Χέλμουτ Ντουκαντάμ έφτιαξε το δικό του ποδοσφαιρικό παραμύθι, βασισμένο σε εκείνον τον αλήστου μνήμης τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1986 στη Σεβίλλη. Έπιασε τέσσερα πέναλτι στις ισάριθμες εκτελέσεις των Αλεξάνκο, Πεδράθα, Πίτσι Αλόνσο και Μάρκος και υπέγραψε εκείνον τον τελικό. Το επίτευγμά του μνημονεύεται μέχρι και σήμερα, ο ίδιος έγινε γνωστός ως «Ο ήρωας της Σεβίλλης» και το όνομά του συνώνυμο με τις αποκρούσεις πέναλτι στη «ρωσική ρουλέτα».
Βίντεο: Οι καλύτερες στιγμές του τελικού, ολόκληρη η διαδικασία των πέναλτι, η απονομή και οι πανηγυρισμοί των παικτών της Στεάουα.
Στεάουα Βουκουρεστίου – Μπαρτσελόνα 0-0 (2-0 πεν.)
Στεάουα (Έμεριχ Γένεϊ): Ντουκαντάμ, Ιόβαν, Μπαρμπουλέσκου, Μπουμπέσκου, Μπάλαν (72′ Ιορντανέσκου), Μπελοντέντιτσι, Λάκατους, Μαγεάρου, Πιτσούρκα (111′ Ράντου), Μπάλιντ, Μπόλονι.
Μπαρτσελόνα (Τέρι Βέναμπλς): Ουρούτι, Χεράρδο, Μιγκέλι, Χούλιο Αλμπέρτο, Βίκτορ Μουνιόθ, Αλεσάνκο, Καράσκο, Σούστερ (85′ Μορατάγια), Πεδράθα, Άρτσιμπαλντ (100′ Πίτσι Αλόνσο), Μάρκος Αλόνσο.
Διαιτητής: Βισέλ Βοτρό(Γάλλος)
Special… one ευρωπαϊκός τίτλος για τον Μουρίνιο
21 Μαΐου του 2003, η Σεβίλλη φιλοξένησε για δεύτερη φορά τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης, αυτή τη φορά στο Ολυμπιακό Στάδιο γνωστό και ως Στάδιο δε Λα Καρτούχα. Σέλτικ εναντίον Πόρτο. Η ιστορία έφερε αντιμέτωπες μία ομάδα από την Σκωτία και μία από την Πορτογαλία, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί στο παρελθόν. Ο νικητής θα κατακτούσε για πρώτη φορά το συγκεκριμένο τρόπαιο.
Εκείνο το ματς στην Ανδαλουσία είχε κάτι το μοναδικό. «Γεννήθηκε» ο προπονητικός μύθος ενός πορτογάλου, του Ζοζέ Μουρίνιο, που σήμερα μετράει 25 κατακτήσεις τροπαίων. Ανάμεσά τους, δυο Τσάμπιονς Λιγκ, ένα Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ένα Γιουρόπα Λιγκ, οκτώ τίτλοι πρωταθλήματος σε τέσσερις διαφορετικές χώρες (Πορτογαλία, Αγγλία, Ισπανία και Ιταλία) και τέσσερα εθνικά Κύπελλα: Ισπανίας, Ιταλίας, Αγγλίας και Πορτογαλίας. Για τους θριάμβους του στα γήπεδα αυτοανακηρύχθηκε, κάποτε, ως «Special One».
Οι «Κέλτες» στον δρόμο προς τον τελικό είχαν αποκλείσει κατά σειρά τις Σούντουβα, Μπλάκμπερν, Θέλτα, Στουτγκάρδη, Λίβερπουλ και Μποαβίστα. Οι Πορτογάλοι από την πλευρά τους, είχαν περάσει τις Πολόνια Βαρσοβίας, Αούστρια Βιέννης, Λανς, Ντενίζλισπορ, Παναθηναϊκό(οι «πράσινοι» είχαν νικήσει το πρώτο ματς στην Πορτογαλία με 1-0, αλλά στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας ηττήθηκαν με 2-0 στην παράταση και αποκλείστηκαν στα προημιτελικά της διοργάνωσης) και Λάτσιο.
Το παιχνίδι ξεκίνησε με την Πόρτο να έχει τον έλεγχο του παιχνιδιού και να προσπαθεί να επιβάλλει τον ρυθμό της. Ο Ντέκο ήταν απολαυστικός και έκανε ότι ήθελε μέσα στον αγωνιστικό χώρο, με του παίκτες της Σέλτικ να τον σταματάνε μόνο με φάουλ. Οι Σκοτσέζοι περιορίστηκαν σε παθητικό ρόλο και η μόνη τους σοβαρή απειλή ήταν ο Λάρσον, που προσπαθούσε να κάνει την «ζημιά» στον Μπαΐα. Το ημίχρονο έκλεισε ιδανικά για τους «Δράκους», που πήραν δικαιωματικά το προβάδισμα στο σκορ. Σέντρα του Ντέκο, σουτ του Αλένιτσεφ μέσα από την μεγάλη περιοχή, ασταθή απόκρουση του Ντάγκλας, ο Ντερλέι πήρε το ριμπάουντ και από κοντά δεν δυσκολεύτηκε να βάλει μπροστά στο σκορ την ομάδα του, στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου (45+1′).
Στο δεύτερο ημίχρονο, η Σέλτικ μπήκε πιο επιθετικά με σκοπό να βάλει ένα γρήγορο γκολ που θα την έβαζε ξανά στο παιχνίδι. Πέρασαν μόλις δύο λεπτά και ο Λάρσον έφερε το ματς στα ίσα και ο τελικός πήρε «φωτιά». Ο Αγκάτ σέντραρε από τα δεξιά και ο Σουηδός επιθετικός με ωραία κεφαλιά ισοφάρισε τον αγώνα και παράλληλα πέτυχε το 200ο του γκολ με την φανέλα της Σέλτικ. Η χαρά για τους «Κέλτες» κράτησε μόλις εφτά λεπτά. Ο Ντέκο, με μια μαγική κάθετη μπαλιά έβγαλε τον Αλένιτσεφ τετ-α-τετ απέναντι στον Ντάγκλας και ο Ρώσος μέσος με ψύχραιμο πλασέ έδωσε εκ νέου προβάδισμα στην ομάδα του (54′). Το δεύτερο μέρος ήταν απολαυστικό. Στο 57′ ο Λάρσον πέτυχε το δεύτερο προσωπικό του γκολ (201ο με την φανέλα της Σέλτικ) στον τελικό και δεύτερο για την ομάδα του, προκαλώντας πανζουρλισμό στις εξέδρες του Ολυμπιακού Σταδίου της Σεβίλλης. Η Πόρτο πίεσε για να πάρει την νίκη, αλλά η Σέλτικ άντεξε και το ματς οδηγήθηκε στην παράταση.
Στον έξτρα χρόνο της παράτασης οι παίκτες και των δύο ομάδων ήταν κουρασμένοι και το ματς πήγε στην δύναμη, με τα δυνατά μαρκαρίσματα να έχουν την τιμητική τους (4 κίτρινες κάρτες συνολικά στο έξτρα 30λεπτο και από μία κόκκινη για κάθε ομάδα). Τα λεπτά περνούσαν και ελάχιστε φάσεις σημειώθηκαν. Φτάσαμε στο 115′ και ο Ντερλέι με το δεύτερο προσωπικό του γκολ στο ματς βάζει μπροστά στο σκορ την Πόρτο πέντε λεπτά πριν το φινάλε του αγώνα. Η Σέλτικ αυτή τη φορά δεν βρήκε απάντηση, οι «Δράκοι» κατακτούν το τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία τους και ο Ζοζέ Μουρίνιο συστήνεται στο ποδοσφαιρικό στερέωμα, ως πρώτος προπονητής, κατακτώντας τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στον συγκεκριμένο τελικό, εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το «ασημένιο γκολ».
Βίντεο: Τα γκολ του τελικού, η απονομή και οι πανηγυρισμοί των παικτών της Πόρτο.
Σέλτικ – Πόρτο 2-2 (2-3 παρ.) (45’, 115’ Ντερλέι, 54’ Αλένιτσεφ – 47’, 57’ Λάρσον)
Σέλτικ (Μάρτιν Ο’ Νιλ): Ντάγκλας, Μπαλντέ, Βαλγκέρεν(64′ Λόρσεν), Μιάλμπι, Λάμπερτ(76′ ΜακΝαμάρα), Πετρόφ(105′ Μάλονι), Λένον, Τόμπσον, Αγκάτ, Σάτον, Λάρσον
Πόρτο (Ζοζέ Μουρίνιο): Μπαΐα, Φερέιρα, Κόστα(71′ Πέδρο Εμάνουελ), Καρβάλιο, Βαλιέντε, Κοστίνια(10′ Ρικάρντο Κόστα), Μανίς, Αλένιτσεφ, Ντέκο, Καπούτσο(97′ Φερέιρα), Ντερλέι
Διαιτητής: Λιούμπος Μίχελ (Σλοβάκος)
Η Σεβίλλη προετοιμάζεται για μια «εισβολή» 150.000 οπαδών
Η χωρητικότητα του Σάντσεθ Πιθχουάν, του γηπέδου που φιλοξενεί τον μεγάλο τελικό, φτάνει τις 42.700 θέσεις. Από αυτές, οι 9.500 θα καλυφθούν από Σκωτσέζους οπαδούς. Οι υπόλοιποι θα βρίσκονται στη Σεβίλλη χωρίς να έχουν άμεση οπτική επαφή με το γήπεδο. Ο δήμος της Σεβίλλης, ωστόσο, σκέφτηκε κάτι πολύ έξυπνο για να αποσυμφορήσει τους δρόμους της πόλης και να διευκολύνει τους οπαδούς. Συγκεκριμένα, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ένα άλλο γήπεδο της πόλης, το Στάδιο δε Λα Καρτούχα, χωρητικότητας 57.000 θεατών, στο οποίο θα συγκεντρωθούν οι φίλοι των Ρέιντζερς για να παρακολουθήσουν τον αγώνα, χωρίς εισιτήριο, μέσω μιας γιγαντοοθόνης που πρόκειται να στηθεί στον αγωνιστικό χώρο. Για να διασφαλιστεί πως όλα θα κυλήσουν ομαλά στο γήπεδο, 5 χιλιάδες αστυνομικοί αναμένεται να βρίσκονται γύρω από αυτό.
Τι θα συμβεί με τους οπαδούς της Άιντραχτ Φρανκφούρτης;
100,000 Eintracht Frankfurt fans have applied for tickets for their Europa League final against Rangers.
Absolutely incredible support! 👏👏 pic.twitter.com/kpC7ldsOcA
— Footy Accumulators (@FootyAccums) May 9, 2022
Πέρα από τους 100 χιλιάδες οπαδούς των Ρέιντζερς, στην ισπανική πόλη αναμένεται να φτάσουν ακόμη 50 χιλιάδες Γερμανοί. Η δύναμη των οπαδών της Άιντραχτ Φρανκφούρτης φάνηκε στα προημιτελικά του Europa League κόντρα στην Μπαρτσελόνα, όταν 30 χιλιάδες εξ αυτών έκαναν το Καμπ Νου να μοιάζει με το Ντόιτσε Μπανκ Παρκ. Η αστυνομία της Σεβίλλης γνωρίζει πως το κλίμα θα είναι τεταμένο στους δρόμους της πόλης, γι’ αυτό και αναμένεται να υπάρχει ισχυρή αστυνομική παρουσία.
Εκτός από την αστυνομική εποπτεία, ο δήμος της Σεβίλλης θα ναυλώσει δεκάδες λεωφορεία για τη μεταφορά των οπαδών, ενώ περίπου 200 εργάτες θα καθαρίζουν διαρκώς τα πεζοδρόμια και θα αδειάζουν τους κάδους απορριμμάτων.
Το τρόπαιο του Γιουρόπα Λιγκ
Το τρόπαιο του Γιουρόπα Λιγκ παραμένει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα στο ποδόσφαιρο. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε το 1971 και είναι αυτό με τη μακροβιότερη θητεία στα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Όσον αφορά στα καθαρά σχεδιαστικά του στοιχεία είναι ύψους 65εκ, πλάτους 33εκ και βάθους 23εκ, ζυγίζει 15 κιλά και είναι το βαρύτερο τρόπαιο της ΟΥΕΦΑ. Αξίζει δε να τονιστεί, ότι το βάρος του είναι σχεδόν το διπλάσιο από το βάρος του αντίστοιχου τροπαίου του Τσάμπιονς Λιγκ.
Τα εύσημα του σχεδιασμού αποδίδονται στον Ελβετό καλλιτέχνη, Άλεξ Ντίγκελμαν, ο οποίος κέρδισε χρυσό μετάλλιο για εφαρμοσμένα γραφικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο.
Η ΧΡΥΣΗ ΒΙΒΛΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΟΥΕΦΑ / ΓΙΟΥΡΟΠΑ ΛΙΓΚ:
Σεβίλλη (6): 2006, 2007, 2014, 2015, 2016, 2020
Ίντερ (3): 1991, 1994, 1998
Λίβερπουλ (3): 1973, 1976, 2001
Γιουβέντους (3): 1977, 1990, 1993
Ατλέτικο (3): 2010, 2012, 2018
Γκλάντμπαχ (2): 1975, 1979
Τότεναμ (2): 1972, 1984
Φέγενορντ (2): 1974, 2002
Γκέτεμποργκ (2): 1982, 1987
Ρεάλ (2): 1985, 1986
Πάρμα (2): 1995, 1999
Πόρτο (2): 2003, 2011
Τσέλσι (2): 2013, 2019
Άντερλεχτ (1): 1983
Άγιαξ (1): 1992
Αϊντχόφεν (1): 1978
Άιντραχτ Φρανκφούρτης (1): 1980
Ίπσουιτς (1): 1981
Μπάγερ Λεβερκούζεν (1): 1988
Νάπολι (1): 1989
Μπάγερν (1): 1996
Σάλκε (1): 1997
Γαλατασαράι (1): 2000
Βαλένθια (1): 2004
ΤΣΣΚΑ Μόσχας (1): 2005
Ζενίτ (1): 2008
Σαχτάρ (1): 2009
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1): 2017
Βιγιαρεάλ (1): 2021