Σε μία εποχή που ο ρομαντισμός στον αθλητισμό σιγά σιγά χάνεται, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που διατηρούν τη… φλόγα αναμμένη. Συνήθως, αυτοί είναι αθλητές, κάποιες φορές είναι και σύλλογοι ολόκληροι, αλλά υπάρχουν κι άλλοι, μακριά από τις τέσσερις γραμμές και τα “φώτα”.
Ένας από αυτούς είναι ο Παρασκευάς Σπηλιόπουλος, ο οποίος στον ελεύθερό του χρόνο είναι… συλλέκτης αθλητικών αναμνήσεων. Στα τέλη του Αυγούστου, μία ανάρτησή του στο Twitter έγινε “viral”, μιας και έδειχνε δεκάδες εμφανίσεις του Παναθηναϊκού που είχαν στο μανίκι το θρυλικό “patch” του Champions League. Η συγκεκριμένη δημοσίευση έγινε αντικείμενο συζήτησης, προκαλώντας νοσταλγία στους φίλους του “τριφυλλιού” κι όχι μόνο.
https://twitter.com/paraspil/status/1693633586816041088
Το να συλλέγει κάποιος εμφανίσεις -ή άλλου είδους memorabilia από αθλητικά γεγονότα- μπορεί να μοιάζει απλό, αλλά όπως εξηγεί ο Παρασκευάς, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Εκ του αποτελέσματος μπορεί να είναι αρκετά χρονοβόρο και κοστοβόρο. Για αυτό και δεν είναι πολλοί όσοι επιλέγουν να ασχοληθούν με το αντικείμενο. Όμως, πέρα από αυτά, χρειάζεται και… θέληση. Ρομαντισμό, αν προτιμάτε. Όπως επίσης και τύχη.
Στη συνέχεια θα διαβάσετε τις σκέψεις, τις απόψεις, αλλά και τις ιστορίες ενός συλλέκτη με περισσότερα από 200 αντικείμενα στην κατοχή του. Κάθε ένα απ’ αυτά μπορεί να… γράψει ένα μικρό κεφάλαιο σε ένα βιβλίο αμέτρητων σελίδων. Από τις στιγμές που το κάθε ένα απ’ αυτά βρέθηκε… στη σκηνή, έως και το πώς, το που, ή το πότε έφτασαν στην κατοχή ενός… συλλέκτη αθλητικών αναμνήσεων.
Πως ξεκίνησες αυτήν την ασχολία;
«Στο πως ξεκίνησα υπάρχει τόσο αιτία όσο και αφορμή. Ξεκινώντας ανάποδα, αφορμή ήταν μία φανέλα από ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού που μου έκανε δώρο μία καλή φίλη πριν περίπου 10 χρόνια. Η “σπίθα” ώστε να αναζητήσω και άλλα αντίστοιχα κειμήλια ήρθε τέσσερα χρόνια μετά, όταν και… συνάντησα τυχαία την εμφάνιση αυτή “θαμμένη” σε ένα συρτάρι και αποφάσισα να δω με πόση ευκολία θα μπορούσα να αναζητήσω αντίστοιχα αντικείμενα στο διαδίκτυο. Πραγματική αιτία, δεν μπορώ με σιγουριά να ταυτοποιήσω, αλλά έχω κάποια επικρατέστερα σενάρια! Πρώτον, ήμουν πάντα συλλέκτης. Πάντα όταν γύριζα από το γήπεδο, το θέατρο, το σινεμά άφηνα το εισιτήριο σε ένα ειδικό κουτί, στο οποίο αποθήκευα εισιτήρια από κάθε εκδήλωση που πήγαινα. Αντίστοιχα εθιζόμουνα να συλλέγω αυτοκόλλητα για συλλογές της Panini, αμάξια φιγούρες, περιοδικά όπως το “Τριφύλλι” και το “Top Scorer”, τα οποία ταξινομούσα μετά την ανάγνωσή τους, είχα πάντα το μικρόβιο.
Με τις φανέλες και γενικά τα αθλητικά κειμήλια ίσως βρήκα την Ιθάκη μου, βέβαια όχι ότι θα φτάσω ποτέ, αυτό είναι και η μαγεία των συλλογών, συνεχώς δημιουργούνται νέες ανάγκες. Το άλλο σενάριο είναι ότι από μικρός είχα όνειρο να γίνω αθλητής. Με τον καιρό αυτό χάθηκε αλλά πιθανώς να μην έσβησε, διότι μέσω της συλλογής κρατώ ένα κομμάτι της αθλητικής ιστορίας στην κατοχή μου»!
Πόσο εύκολο είναι να βρίσκεις “κομμάτια”;
«Πρακτικά, είναι πολύ δύσκολο. Δεν πέφτεις κάθε μέρα πάνω σε μία φορεμένη φανέλα ενός αθλητή. Από την άλλη, αν έχεις στόχο να τις βρεις, και κινηθείς καταλλήλως, μπορείς να τα καταφέρεις. Όπως σε κάθε μορφή αγοράς, έτσι και στα συλλεκτικά αντικείμενα, όσα περισσότερα κανάλια επικοινωνίας ανοίγεις με την αγορά και τον συλλεκτικό χώρο, είτε με εντατική έρευνα σε marketplace ανά τον κόσμο, είτε με επαφές με αθλητές και συλλέκτες, είτε με άλλες μεθόδους, τόσο πιο πιθανό είναι να εντοπίσεις τα αντικείμενα που ψάχνεις. Θυμίζει… κυνήγι θησαυρού. Φυσικά, όλη αυτή η επένδυση χρόνου, έρευνας και όγκου επικοινωνίας με ανθρώπους έχει μεγάλη φθορά και συχνά δεν οδηγεί κάπου. Επομένως χρειάζεται πολύ μεγάλο μεράκι, υπομονή και διαλλακτικότητα για να μπορέσεις να εντοπίσεις και να αποκτήσεις τα αντικείμενα που ψάχνεις. Γι’ αυτό συλλέκτης δεν μπορείς να γίνεις εκ παραδρομής, πρέπει να το αγαπάς!
Επιπλέον, πιθανό είναι τα πιο σπάνια, πιο περιζήτητα αντικείμενα κάποιες φορές να βρεθούν από το πουθενά, απλά να “συνωμοτήσει το σύμπαν”. Έχει τύχει να βρω την σπανιότατη λευκή ευρωπαϊκή εμφάνιση του Παναθηναϊκού από τον αγώνα με την Λέγκια Βαρσοβίας το 1996 κρεμασμένη στον τοίχο ενός φίλου, δώρο από τον Σπύρο Μαραγκό, και να μου στείλουν σε mail λόγω μίας πολύ παλιάς μου ανάρτησης σε κάποιο forum, φωτογραφία την φανέλα του Ντόμινικ Γουίλκινς από το Final-4 στο Παρίσι το 1996, που μετέπειτα έκανα δικιά μου».
Που συναντάς μεγαλύτερες δυσκολίες; Σε κομμάτια από μεγάλες ομάδες λόγω ζήτησης, ή από μικρές λόγω σπανιότητας;
«Η απάντηση εδώ είναι σίγουρα πολυπαραγοντική. Η μεγαλύτερη δυσκολία για μένα είναι να βρω αγωνιστικές φανέλες και εξοπλισμό πριν το 1990 στο ποδόσφαιρο, και πριν το 1995 στο μπάσκετ, ιδιαίτερα όσον αφορά τις ελληνικές ομάδες και κυρίως τον Παναθηναϊκό. Αυτό συμβαίνει γιατί το αθλητικό υλικό των ελληνικών ομάδων ήταν πολύ περιορισμένο τότε σε σχέση με τις σύγχρονες εποχές. Ενδεικτικά, για κάθε σεζόν πριν την δεκαετία του ‘80 μπορεί να αντιστοιχούσαν πέντε ή 10 φανέλες ανά παίκτη ανά σεζόν στο ποδόσφαιρο ανάλογα την ομάδα, ενώ πλέον αντιστοιχούν δύο ή τρεις ανά αγώνα. Αντίστοιχα στο μπάσκετ, προσεγγιστικά τέσσερις φανέλες πρωταθλήματος και τέσσερις ευρωπαϊκές ανά παίκτη ανά σεζόν πριν το 2000.
Επιπλέον, δεν υπήρχε η κουλτούρα της συλλογής, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αντιληφθούν την μετέπειτα συλλεκτική ή εμπορική αξία των αντικειμένων αυτών, με αποτέλεσμα να καταλήγουν να σκίζονται σε αλάνες, να γίνονται πιτζάμες ή φόρμες εργασίας, άρα με το πέρας των δεκαετιών να φθείρονται και να καταστρέφονται. Ειδικά πριν το 1990, είναι λίγα τα κομμάτια που έχουν απομείνει και δεν έχουν καταστραφεί ή χαθεί με το πέρασμα του χρόνου, και σαν συνέπεια αυτό έχει η αξία τους να πολλαπλασιάζεται σε σχέση με πιο σύγχρονα συλλεκτικά αντικείμενα. Επιπλέον, λόγω αυτού του φαινομένου, μία φανέλα ελληνικής ομάδας από τα 80s κοστίζει αισθητά περισσότερο από μία φανέλα φορεμένη από ποδοσφαιριστή της Ρεάλ Μαδρίτης, της Μπαρτσελόνα ή της Μπάγερν Μονάχου που εμφανίζονται σε μεγαλύτερη συχνότητα στην αγορά συλλεκτικών αντικειμένων, όσο και αν αυτό μοιάζει οξύμωρο. Αλλά αν μελετήσει κανείς το φαινόμενο σύμφωνα καθαρά με τις δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης τότε εξηγείται»!
Τι κάνει ένα “κομμάτι” συλλεκτικό; Για μια φανέλα φέρ’ ειπείν, παίζει ρόλο ο αγώνας από τον οποίο προέρχεται, η σημασία της (δηλαδή αν συνέβη κάποιο σπουδαίο γεγονός), το ποσό ξεχωριστή είναι εμφανισιακά; Ή αν πολλά από αυτά παίζουν ρόλο, τι είναι πιο σημαντικό στο να προσδώσει μεγαλύτερη αξία;
«Όλα μετράνε, με την αντίστοιχη στάθμιση σε κάθε αντικείμενο. Πολύ σημαντική όπως προανέφερα είναι η παλαιότητα του αντικειμένου και η σπανιότητα του σχεδίου. Ένα σχέδιο φανέλας που φορέθηκε σε ένα μόνο ματς, όπως για παράδειγμα η εμφάνιση του Παναθηναϊκού στον αγώνα με την Κλαμπ Μπριζ για το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1994 ή του Ολυμπιακού με τον Άγιαξ το 1983, έχει πολύ μεγάλη αξία, λόγω της σπανιότητας του σχεδίου. Αγωνιστικές φανέλες φορεμένες από θρύλους του αθλητισμού έχουν επίσης προστιθέμενη αξία έναντι ιδίων φανελών από δεύτερης ή τρίτης κλάσης παικτών. Μία φανέλα από το Champions League έχει μεγαλύτερη αξία από μία αντίστοιχη φανέλα πρωταθλήματος. Φυσικά όλα μετράνε, ακόμα και αν η φανέλα είναι κακέκτυπη, αν φορέθηκε χωρίς το σήμα, ή ο παίκτης είχε λάθος αριθμό ή το σήμα ήταν ραμμένο σε λάθος πλευρά, ή ένα σχέδιο που δεν φορέθηκε ποτέ, ακόμα και αυτό ενισχύει την μοναδικότητα μίας εμφάνισης, και μπορεί να εκτοξεύσει την αξία.
Βέβαια αυτό που δίνει την μεγαλύτερη αξία για ένα αντικείμενο, είναι η σύνδεση του συλλέκτη με αυτό. Τα συλλεκτικά αντικείμενα αυτού του είδους, που έχουν το κάθε ένα την φύση του μοναδικού, δεν έχουν αυστηρά καθορισμένη αντικειμενική αξία, όσο έχουν υποκειμενική αξία με βάση την “ανάγκη” που δημιουργούν στον συλλέκτη. Άλλη αξία θα πλήρωνε ένας συλλέκτης γεννημένος την δεκαετία του 1960 για μια φορεμένη ευρωπαϊκή φανέλα του Τζιμπρίλ Σισέ και άλλη ένας συλλέκτης γεννημένος την δεκαετία του 1990. Ο ένας θα έδινε προτεραιότητα όπως είναι φυσικό σε αντικείμενα από είδωλα τον παιδικών του χρόνων όπως ο Δημήτρης Σαραβάκος και ο Χουάν Ραμόν Ρότσα, ενώ ο δεύτερος θα έβλεπε την φανέλα του Σισέ ως το “ιερό δισκοπότηρο”».
Πόσες φανέλες αριθμεί η συλλογή σου και ποιες από αυτές ξεχωρίζεις;
«Πλέον πρέπει να διαθέτω πάνω από 200-250 αγωνιστικές εμφανίσεις παικτών, δεν έχω μπει στην διαδικασία να κάνω καταμέτρηση πρόσφατα. Εκτός από εμφανίσεις παικτών, στην συλλογή υπάρχουν σπάνια εισιτήρια και προγράμματα αγώνων, όπως από αγώνες της πορείας του Παναθηναϊκού έως και το Γουέμπλεϊ, φύλλα αγώνος, όπως του Τελικού Κυπέλλου Μπάσκετ Ανδρών το 1986, μπάλες αγώνων, συλλεκτικές φωτογραφίες και κάδρα, και αρκετά ακόμη αντικείμενα! Στην πλειοψηφία τους οι φανέλες είναι παικτών του Παναθηναϊκού αλλά φυσικά υπάρχουν και άλλων ομάδων όπως οι φανέλες των Ουρουγουανών Εστογιανόφ και Ρεκόμπα, από την σεζόν που συνυπήρξαν στον Πανιώνιο, αλλά και του Μαρκ Ρόμπινς από τον προημιτελικό του Πανιωνίου με την Λάτσιο το 1999 για το Κυπέλλου Κυπελλούχων.
Επίσης υπάρχουν και ομάδων του εξωτερικού, η φανέλα του Γιώργου Καραγκούνη στη Φούλαμ, φανέλες της Εθνικής Ελλάδος αλλά και Εθνικής Δανίας και Εθνικής Τουρκίας από το 1988, φανέλες αντιπάλων του Παναθηναϊκού όπως της Γκέτεμποργκ (1991, Κύπελλο Πρωταθλητριών), της Σέλμπουρν (1994, Κύπελλο Κυπελλούχων), της Χόνβεντ (1987, Κύπελλο Κυπελλούχων) κ.α. Ακόμα και καλτ ηρώων, όπως ο παίκτης του ΠΑΟΚ Θένκγκοντ Αμαεφούλε, που μου έκανε δώρο πρόσφατα ένας καλός φίλος, αλλά και του Πάτρικ Ογκουνσότο!
Σε ότι αφορά τις αγαπημένες μου ξεχωρίζω τις ευρωπαϊκές εμφανίσεις φορεμένες από παίκτες του Παναθηναϊκού που έχω σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, όπως του Γουίλκινς, του Φραγκίσκου Αλβέρτη, του Δημήτρη Διαμαντίδη, του Νικ Καλάθη στο μπάσκετ, και του Χουάν Χοσέ Μπορέλι και του Σπύρου Μαραγκού από την πορεία στα ημιτελικά το 1996, από τους αγώνες με τον Άγιαξ και την Λέγκια Βαρσοβίας αντίστοιχα, του Κριστόφ Βαζέχα με την Λα Κορούνια, του Καραγκούνη με την Άρσεναλ, του Νίκου Λυμπερόπουλου από τον εκτός έδρας αγώνα στα προημιτελικά του UEFA με την Πόρτο. Από πιο σύγχρονες σίγουρα του Σισέ με την Ρόμα, του Αντρέας Ίβανσιτς με την Ίντερ και πολλές ακόμα αντίστοιχες. Ιδιαίτερη αξία για μένα έχουν οι φανέλες από τα 80s, όπως αυτή από το νταμπλ του 1986 που έχω ή του 1987, του Κώστα Μπατσινίλα από την ανατροπή του 5-1 με την Χόνβεντ. Τέλος, από πλευράς ονομάτων ξεχωρίζω ακόμα του Γιούζεφ Βάντσιχ με την Λανς, του Ζιλμπέρτο Σίλβα με την Ατλέτικο και του Αλιόσα Ασάνοβιτς από το Κύπελλο UEFA τη σεζόν 99/00».
Ο στόχος σου μέσα από τη δημιουργία αυτής της συλλογής ποιος είναι;
«Προφανώς, στα πρώτα μου συλλεκτικά βήματα, δεν σκέφτηκα ποτέ ότι με τον καιρό η ενασχόληση μου αυτή θα αποκτούσε αξία που θα μου επέτρεπε να θέσω στόχους αξιοποίησης πέρα από το να κρατήσω ζωντανές κάποιες αναμνήσεις με κάτι υλικό. Πέρα λοιπόν από το προσωπικό μου κίνητρο για συλλογή, σκέφτομαι κάπως μακροπρόθεσμα, κάνοντας την σύνδεση με το πόσο σπάνιο είναι το αθλητικό υλικό από προγενέστερες δεκαετίες και πόσα συλλεκτικά αντικείμενα ιστορικής αξίας έχουν “εξαφανιστεί”. Επιθυμώ σε ένα βαθμό να συντηρήσω και να αναδείξω αντικείμενα τα οποία διατηρήθηκαν με το πέρας του χρόνου αλλά και αντικείμενα τα οποία πιθανώς να γνώριζαν αντίστοιχη τύχη με το υλικό που… χάθηκε.
Σε ότι αφορά την έκθεση του υλικού, βλέποντας και τις αντιδράσεις όταν μοιράζομαι φωτογραφίες μέσα από τα social media, παρατηρώ ότι υπάρχει πολύ μεγάλη ανταπόκριση και ενδιαφέρον από πολύ κόσμο. Θα ήθελα μόλις βρω χρόνο να μπορέσω να παρουσιάσω κάποια κομμάτια σε μία έκθεση σε συνεργασία με τον Παναθηναϊκό, κάτι για το οποίο έχω ήδη εκκινήσει κάποιες παραγωγικές επικοινωνίες. Επιπλέον, εφόσον μου ζητηθεί στο μέλλον, θα είμαι παραπάνω από χαρούμενος να δανείσω το υλικό μου σε ένα σύγχρονο και λειτουργικό μουσείο, είτε αυτό αφορά τον Παναθηναϊκό, είτε άλλες ομάδες των οποίων έχω συλλεκτικά αντικείμενα. Σίγουρα δεν συλλέγω για να έχω αποκλειστική πρόσβαση στα αντικείμενα της συλλογής μου, επομένως και η ανάδειξη τους στο φίλαθλο κοινό θα με ικανοποιούσε ιδιαιτέρως».
Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται έντονα το φαινόμενο πώλησης εμφανίσεων και συλλεκτικών κειμηλίων για πολύ μεγάλα ποσά, κυρίως στο διαδίκτυο. Πως αξιολογείς αυτή την κατάσταση; Θεωρείς ότι θα αναπτυχθεί περαιτέρω μελλοντικά;
«Πράγματι το κόστος των αθλητικών κειμηλίων έχει εκτοξευτεί τον τελευταίο ένα χρόνο, ενώ ανέβαινε σταθερά μέχρι τότε. Το κόστος για την απόκτηση π.χ. φορεμένων αγωνιστικών εμφανίσεων (σ.σ. match worn) έχει διπλασιαστεί για εμφανίσεις της τελευταίας δεκαετίας, τριπλασιαστεί για εμφανίσεις εικοσαετίας και τετραπλασιαστεί σε ότι αφορά εμφανίσεις των 80s και 90s, σε σχέση πάντα με τις αντίστοιχες περσινές αξίες στην ελληνική αλλά και συνολικά στην παγκόσμια αγορά. Μάλιστα σε σύγκριση με τα κόστη πριν 4 ή 5 χρόνια, το μέγεθος της αύξησης του κόστους είναι γεωμετρικό.
Αυτό θεωρώ οφείλεται κατά κύριο λόγο σε τρεις σημαντικούς παράγοντες. Αρχικά, μέσω του ίντερνετ η αγορά των συλλεκτικών αντικειμένων συσσωρεύεται σε συγκεκριμένους διαδικτυακούς χώρους (συγκεκριμένες σελίδες στα κοινωνικά δίκτυα, online marketplace π.χ. Ebay κλπ.) στους οποίους συλλέκτες ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε διαδικασίες δημοπρασίας, με αποτέλεσμα το κόστος απόκτησης να αυξάνεται σημαντικά σε σύγκριση με απευθείας αγορές κατευθείαν από πρωτογενείς πηγές αντικειμένων, χωρίς ανταγωνισμό.
Δεύτερον, με τη μεγάλη αύξηση των συλλεκτών τα τελευταία χρόνια και αντιλαμβανόμενοι την αυξανόμενη δυσκολία εύρεσης κειμηλίων αξίας, πολλοί “προστατεύουν” τα αντικείμενα τους. Έτσι τα πωλούν σε πολύ υψηλές τιμές σε συλλέκτες που επίσης αντιλαμβανόμενοι την δυσκολία εύρεσης και όντας… απεγνωσμένοι να τα αποκτήσουν, καταργούν την όποια αντικειμενική τους αξία, πληρώνοντας αστρονομικά ποσά.
Τρίτον, πλέον πάνω κάτω όλοι όσοι διαθέτουν τέτοια κειμήλια αντιλαμβάνονται την αξία τους, έχει ωριμάσει η συλλεκτική αντίληψη για αυτά, μπορεί πολύ ευκολότερα κάποιος να κάνει σύγκριση τιμής ψάχνοντας online και όσοι τυχαίνει να έχουν στην κατοχή τους memorabilia προσπαθούν να εκμεταλλευτούν δικαίως όσο γίνεται τη ζήτηση που υπάρχει.
Με τις τιμές να… φουσκώνουν διαρκώς, για να είναι οικονομικά βιώσιμη η διαδικασία της συλλογής, πρέπει ο συλλέκτης συνεχώς να αναζητεί νέους τρόπους και πηγές για να εντοπίσει τα κειμήλια που ψάχνει, προσπαθώντας να παρακάμψει όσο γίνεται τον ανταγωνισμό από άλλους συλλέκτες».
Ποια είναι η πιο περίεργη ιστορία για φανέλα της συλλογής σου;
«Υπάρχουν πολλές περίεργες ιστορίες σχετικά με το πως έφτασαν σε εμένα αντικείμενα της συλλογής, τα πρωτεία σε αυτό έχει η φανέλα του Κώστα Μπατσινίλα από τον αγώνα με την Χόνβεντ, την οποία πήρα από παλαιό υπάλληλο του αεροδρομίου στο Ελληνικό. Όπως φόρτωνε τις βαλίτσες των Ούγγρων στο αεροπλάνο κατά την αποχώρηση τους από την χώρα, έπειτα από τον αποκλεισμό τους με 5-1 (σ.σ. από το 5-2 υπέρ τους στον πρώτο αγώνα) το 1987, μια βαλίτσα γλίστρησε, έπεσε και άνοιξε, ο υπάλληλος είδε εντός της την φανέλα του Παναθηναϊκού και την κράτησε για τον εαυτό του. 30 χρόνια μετά επικοινώνησε μαζί μου και την έκανα δική μου».
Τέλος, ποιο είναι το πιο… περίεργο αντικείμενο που έχεις συλλέξει;
«Αν και ακόμα δεν έχω καταφέρει να το κάνω δικό μου, είναι ένα περίεργο αντικείμενο που μου έχει κεντρίσει την συλλεκτική προσοχή. Πρόκειται για ένα κομμάτι της φανέλας του Εμμάνουελ Ολισαντέμπε, από τον τελευταίο αγώνα του πρωταθλήματος 2003/04 κόντρα στον Πανηλειακό, όπου ο Παναθηναϊκός με γκολ του κατακτά το πρωτάθλημα.
Με την λήξη οπαδοί βούτηξαν στο γήπεδο, έσκισαν την φανέλα στην προσπάθεια τους να την κάνουν δική τους και ένα κομμάτι από το πίσω μέρος κατέληξε στον άνθρωπο με τον οποίο μιλάω.
Αντίστοιχο κομμάτι είχα από την φανέλα του Τόνι Σαβέφσκι, από τον αγώνα ΑΕΚ – Ολυμπιακός την σεζόν 1992/93 στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου η ΑΕΚ με νίκη κατακτούσε τον τίτλο και συνέβη ακριβώς το ίδιο με αυτή την φανέλα».//
