(EUROKINISSI)
Τρίτη και 13 με τον Γιάννη Διακογιάννη να μην μένει ποια εδώ, αλλά να είναι πάντα μαζί μας! Με τη φωνή του, τις γνώσεις που απλόχερα χάριζε σε νέους και παλαιούς δημοσιογράφους, τα βιβλία του, αλλά κυρίως για τον τρόπο που διακόνησε ένα επάγγελμα, σε μια περίοδο δύσκολη. Ήταν ένας… αυτόπτης μάρτυρας των δρώμενων σε στάδια και γήπεδα και ως σκεπτόμενος άνθρωπος στο επίμονο έργο της σύνθεσης, ιστορικής και κριτικής, μεγάλων θεσμών της παγκόσμιας αγωνιστικής δραστηριότητας.
Συνήθως στη μνήμη των εκλιπόντων, όλοι οι υπόλοιποι γράφουμε για τις δικές μας … εμπειρίες μαζί τους, λες και ενδιαφέρει τον αναγνώστη ή τον ακροατή τι κάναμε εμείς και αυτός όσο ήταν εν ζωή.
Μ’ ένα έργο τόσο πλούσιο και επιδραστικό σε διαφορετικούς δρόμους, μόνο εύκολο δεν είναι να καταγράψεις όσα έκανε εν ζωή ο Διακογιάννης. Όλα εκείνα που τα έκανε να φαίνονται απλά και τόσο φυσικά. Ακόμα και στις μέρες μας αποτελούν ένα διαχρονικό σημείο αναφοράς. Από τις μεταδόσεις και τις συνεντεύξεις, μέχρι την αγάπη του για τη μουσική αλλά και το απίστευτο αρχείο που διατηρούσε για σκηνοθέτες του κινηματογράφου!
Για τα δικά μας δεδομένα όπου πλέον αρκεί ένα πάτημα κουμπιού μέσω ίντερνετ για να βρεις οτιδήποτε για οποιονδήποτε, άφησε πίσω του μια μυθική καριέρα αθλητικού συντάκτης στις εφημερίδες, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Εκεί όπου σε ταξίδευε με τις αστείρευτες γνώσεις του, δίχως ίχνος επίδειξης. Πολίτης του κόσμου με το διαβατήριο του αθλητικού συντάκτη. Σε μια περίοδο όπου το ρεπορτάζ ήταν πραγματικά, επίπονο και πολύωρο, αρκετές από τις ιστορίες που έγραφε ή μετέφερε μέσω μεταδόσεων ήταν βιωματικές. Γνώρισε πολλούς σημαντικούς ανθρώπους των γραμμάτων και της πολιτικής. Διατηρούσε επαφές από αξιωματούχους του παγκόσμιου ποδοσφαίρου μέχρι απλούς και άσημους αθλητές. Όλες, είχαν τη δική τους ξεχωριστή αξία με τη σημασία που έδινε ένας πολίτης του κόσμου όπως ήταν ο Διακογιάννης
Μέσα από την οικογένεια της ΕΡΤ είχαν να λένε ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο ανοιχτό-βιβλίο για όσους ευτύχησαν να τον γνωρίσουν καλά. Μποέμ, αλλά και μαχητής. Κυρίως ένας ευρωπαίος μπον βιβέρ. Έχοντας κάνει… δύο φορές τον γύρο του κόσμου. Είχε πάντα μια ιστορία να διηγηθεί. Εκεί όπου με ένα μαεστρικό τρόπο κατάφερνε να πλέξει τον αθλητισμό με τον κινηματογράφο, για να καταλήξει πάντα στην αγαπημένη του γαλλική μουσική.
Όσοι τον γνωρίσαμε στα πρώτα δημοσιογραφικά μας βήματα, ήταν κάτι μεταξύ φίλου και δασκάλου. Ήταν πάντοτε ο αγαπημένος… παππούς με τις αμέτρητες ιστορίες που είχε να διηγηθεί και ταυτόχρονα να περάσει μηνύματα διαχρονικά που θα σε συντροφεύουν σε κάθε στιγμή της επαγγελματική ζωής και όχι μόνο.
Ενέπνευσε με το έργο του πολλές γενιές δημοσιογράφων οι οποίοι κατά ένα μεγάλο ποσοστό βάδισαν και εξακολουθούν να βαδίζουν στα χνάρια του, έστω και αν το επάγγελμα έχει αλλάξει με την είσοδο της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας.
Ο θάνατός του εν μέσω Μουντιάλ, ήταν σίγουρα ο καλύτερος επίλογος για να ολοκληρωθεί η… μετάδοση της ζωής του. Άλλωστε, η φωνή του είναι συνυφασμένη με τα Παγκόσμια Κύπελλα. Με την χαρακτηριστική χροιά και το σφυριχτό «σίγμα» που έμοιαζε βγαλμένο από επιτυχία της αγαπημένης του Εντίθ Πιάφ.
Όπως το «μικρό σπουργίτι» του γαλλικού βαριετέ που πέταξε στους ουρανούς και τις αιώνιες θάλασσες, έτσι και ο… Ζανό θα έχει την ευκαιρία να βρει κάπου τον Κρόιφ, τον Μαραντόνα και τον Πούσκας. Μα πάνω απ’ όλα τη Ρίκα ΤΟΥ και τη Βαρβάρα ΤΟΥ…//