Οι βόλτες παρέα με εσάς έχουν ξεκινήσει για τα καλά είτε μέσω των λέξεων είτε ραδιοφωνικά με τα θέματα να είναι όπως πάντα ποικίλα αλλά όχι μόνο ευχάριστα… δεν πειράζει δυστυχώς έτσι είναι η ζωή.
Έχω μια αδυναμία –όπως πιθανότατα όλοι- στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Κρήτη και αυτό έχει ως αποτέλεσμα συνεχώς εδώ και πολλά χρόνια να βρίσκομαι εκεί σε κάθε ευκαιρία… σε συγκεκριμένα μέρη και με συγκεκριμένους ανθρώπους και συνήθως μακριά από την…τουριστική τρέλα που επικρατεί σε αυτόν τον υπέροχο τόπο.
Συνηθίζω λοιπόν να ανεβαίνω στα ορεινά και εκεί δυστυχώς… μέχρι πρότινος συναντούσα σε ένα καφενείο ενός χωριού τον γέρο – Βαρδή, μπορώ να σας μιλάω άπειρες ώρες για τις συζητήσεις που είχαμε κάνει με τον ψαρομάλλη Kρητικό αλλά αυτό ίσως γίνει σε κάποια από τις επόμενες βόλτες που θα κάνουμε παρέα. Πάντα όταν τελείωναν αυτές οι υπέροχες κουβέντες και σηκωνόμασταν με την συνηθισμένη ολιγομελή παρέα να φύγουμε τον ακούγαμε να μας λέει… και που είστε μην ξεχνάτε να είστε άνθρωποι.
Οφείλω να πω ότι η συγκεκριμένη πρόταση – προτροπή λοιπόν με… ακολουθούσε και με ακολουθεί στην ζωή μου εδώ και πάρα πολλά χρονιά και το βράδυ του Σαββάτου στο Μόναχο την είδα γραμμένη με τεράστια γράμματα μέσα σε μια κίνηση που έκαναν οι φίλαθλοι της Παρί Σεν Ζερμέν σηκώνοντας ένα συγκλονιστικό πανό με την μικρή Σάνα και τον Λουίς Ενρίκε, ένα πανό που σίγουρα το… μήνυμα που ήθελε να στείλει έφτασε μέχρι τον ουρανό.
Η συγκλονιστική ιστορία του Λουίς Ενρίκε και της κόρης του Σάνα είναι παγκοσμίως γνωστή και επιτρέψτε μου όσοι δεν την γνωρίζετε να μην την εξιστορήσω διότι είναι κάτι που πραγματικά με καταβάλει…και όντας πατέρας εδώ και κάποιο διάστημα με καταβάλει ακόμα περισσότερο.
Η ουσία αυτής της βόλτας είναι ότι μπορούμε να είμαστε άνθρωποι σε ένα πολύ δύσκολο και… σκληρό τοπίο που έχει εξελιχθεί η καθημερινότητα και η ζωή γενικά. Ο Λουίς Ενρίκε παρέα με την σύζυγο του έπραξαν αυτό που ένιωσαν, δημιούργησαν ένα ίδρυμα ώστε να βοηθήσουν παιδιά που δυστυχώς θα αντιμετωπίσουν παρόμοια προβλήματα στην ζωή τους, ενώ το επόμενο που… έπραξαν -όπως είναι λογικό- είναι το να ζει και θα ζει για πάντα μέσα τους η μικρή Σάνα.
Μου είναι πραγματικά αφόρητο και μόνο που σκέφτομαι τέτοιες καταστάσεις διότι ξέρω ότι πάρα πολλοί άνθρωποι τις έχουν αντιμετωπίσει στην ζωή τους και πραγματικά χρειάζεται όλη η δύναμη του κόσμου απλά για να σταθείς όρθιος μετά από αυτό. Τα λόγια του γέρου-Βαρδή, η προσέγγιση της οικογένειας Ενρίκε και η κίνηση των φίλων της Παρί Σεν Ζερμέν αλλά και πολλών άλλων με γέμισαν ελπίδα και με βοήθησαν πολύ να χρησιμοποιήσω το πληκτρολόγιο και να γράψω για κάτι που δεν μπορώ ούτε να… σκέφτομαι. Όλοι οι παραπάνω όμως έδειξαν ότι ακόμα και στα πραγματικά πολύ δύσκολα, μπορούμε και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε να είμαστε άνθρωποι. Πως; Βοηθώντας και στηρίζοντας με όποιο τρόπο διαθέτουμε όσους το έχουν πραγματικά ανάγκη.