ASSOCIATED PRESS
Στον πιο τρελό όμιλο του Παγκόσμιου Κυπέλλου υπήρξαν τρία λεπτά, από το 70’ ως το 73’ που η Ισπανία και η Γερμανία έμεναν εκτός συνέχειας από την Ιαπωνία και την Κόστα Ρίκα αντίστοιχα. Τελικά η Γερμανία έσωσε την Ισπανία, αλλά όχι και το αντίστροφο, με την τετράκις παγκόσμια πρωταθλήτρια να επιστρέφει πρόωρα στο σπίτι.
Στην Ισπανία είχε γίνει πολύς λόγος, παραμονές του αγώνα με την Ιαπωνία, για την πλευρά του ταμπλό που θα ήταν πιο βολική για την εθνική ομάδα. Ως πρώτη θα έβρισκε τη Βραζιλία στα προημιτελικά, ως δεύτερη την Πορτογαλία. Η πλειονότητα υποστήριζε ότι η «ρόχα» θα ήταν σε ευνοϊκότερη θέση ως δεύτερη του ομίλου. Έτσι κι έγινε. Στην ισπανική περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα στην Αλ Ράγιαν, κυριαρχούσε το «είμαστε εντάξει, μπορεί να χάσαμε, αλλά αποφύγαμε τη Βραζιλία». Πρόκειται για σχόλια Ισπανών φιλάθλων στο Κατάρ και δεν έρχονται μέσα από την ομάδα. «Δεν είναι ώρα για πανηγυρισμούς, είμαι ικανοποιημένος από την πρόκριση, αλλά εκνευρισμένος από την ήττα» ξεκαθάρισε ο Λουίς Ενρίκε, στις δηλώσεις του στην ισπανική τηλεόραση, αμέσως μετά τη λήξη.
Από τις θεωρίες συνομωσίας προκύπτει, ότι η Ισπανία διάλεξε πλευρά στο ταμπλό των νοκ-άουτ. Δύσκολο να στηριχθεί, απίθανο να αποδειχτεί. Στην πραγματικότητα η ομάδα του Λουίς Ενρίκε έπαιξε με τη φωτιά, αλλά δεν κάηκε και το οφείλει στη Γερμανία, η οποία έκανε το αυτονόητο, νικώντας την Κόστα Ρίκα. Στην πραγματικότητα, επίσης, η Ισπανία έχασε από την εξαιρετική Ιαπωνία, όπως έχασε και η Γερμανία. Αμφότερες προηγήθηκαν στο πρώτο ημίχρονο και έπεσαν θύματα ανατροπής στο δεύτερο.
Από το 7:0 επί της Κόστα Ρίκα, στις 23 Νοέμβρη, στο παρ’ ολίγον κάζο της Πέμπτης. Μέσα σε εννιά ημέρες η Ισπανία τα έζησε όλα. Το πιο επικίνδυνο για εκείνη είναι τα άλματα σκέψης που κάνουν οι Ισπανοί, σκεπτόμενοι ήδη τους αντιπάλους, που θα προκύψουν αργότερα. Αν προκύψουν. Διότι σε αυτή τη διαδρομή είναι φανερές κάποιες σοβαρές αδυναμίες, οι οποίες πιθανόν να μην λαμβάνονται τόσο σοβαρά υπ’ όψιν.
Καταρχάς στη θέση «1». Ο Ουνάι Σιμόν είναι ένας καλός τερματοφύλακας για το επίπεδο της Αθλέτικ Μπιλμπάο, αλλά για μια ομάδα που φιλοδοξεί να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, για μια ομάδα που ρισκάρει τόσο πολύ με την μπάλα, ακόμη και στη μικρή περιοχή της, υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες. Η κυριότερη έχει να κάνει με την αδυναμία του να μεταβιβάσει την μπάλα με ασφάλεια.
Η δεύτερη εμφανής αδυναμία έχει να κάνει με τον Σέρτζι Μπουσκέτς. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 2010 διανύει το 35ο έτος της ηλικίας του και είναι πια σαφές ότι μοιάζει ανήμπορος να ακολουθήσει το ρυθμό, σε αναμετρήσεις πολλών μεταβάσεων. Επιπλέον, στην οργανωτική δουλειά που είναι επιφορτισμένος να κάνει, παίρνει τόσα πολλά ρίσκα, που όσο το επίπεδο των αντιπάλων ανεβαίνει, τόσο πιο επικίνδυνα θα γίνονται. Οργανωτικά, σαφέστατα επισκιάζεται, τόσο από τον Ρόδρι, που παίζει στόπερ για να χωρέσει στους έντεκα ο «Μπούσι», όσο και από τους πιτσιρικάδες Πέδρι και Γκάβι. Για τον Λουίς Ενρίκε ο Μπουσκέτς είναι «ιερή αγελάδα», που δεν βγαίνει για κανένα λόγο από την ενδεκάδα. Με αυτόν αποφάσισε να πορευτεί και θα συνεχίσει να το κάνει. Με εκείνον θα πετύχει ή θα αποτύχει. Το βέβαιο είναι ότι μόλις δέκα μέρες μετά το 7:0 επί της Κόστα Ρίκα, επανήλθε η έντονη κριτική προς το πρόσωπο του προπονητή.
Στην ιστορία του ομαδικού αθλητισμού έχει αποδειχτεί πολλάκις ότι το κλισέ «κοιτάζουμε το κάθε ματς ξεχωριστά» αποτελεί την πιο ασφαλή συνταγή για την επιτυχία. Οι Ισπανοί ανακουφίστηκαν που απέφυγαν τη Βραζιλία και ενδεχομένως να σκέφτονται ήδη την Πορτογαλία. Μόνο που πριν τα προημιτελικά υπάρχει ένας αντίπαλος διόλου ευκαταφρόνητος. Το εκπληκτικό Μαρόκο, που έδειξε την πλάτη του σε Κροατία και Βέλγιο. Έναν αντίπαλο που 4,5 χρόνια νωρίτερα, τέλη Ιουνίου του 2018 στο Καλίνιγκραντ, χρειάστηκαν τις καθυστερήσεις για να τον ισοφαρίσουν, κατά την τελευταία αγωνιστική των ομίλων.
Γερμανία: η μεγάλη απογοήτευση του Μουντιάλ
Για πρώτη φορά στην ιστορία της η εθνική ομάδα της Γερμανίας αποτυγχάνει να περάσει από τους ομίλους σε δύο συνεχείς διοργανώσεις Παγκόσμιου Κυπέλλου. Στη Ρωσία ήταν η Νότια Κορέα που την άφησε εκτός, φέτος η Ιαπωνία. Η διαφορά είναι ότι πριν 4,5 χρόνια έμεινε εκτός με τρεις βαθμούς, ενώ τώρα με τέσσερις. Κάνοντας έναν απολογισμό, προκύπτει ότι η Γερμανία έπαιξε πολύ καλά στο πρώτο ημίχρονο με την Ιαπωνία, ήταν καλύτερη από την Ισπανία στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ νίκησε 4:2 την Κόστα Ρίκα, παρότι δυσκολεύτηκε.
Στο τελικό «ταμείο» η ομάδα του Φλικ βγαίνει μάλλον αδικημένη. Πλήρωσε όμως την έλλειψη ισορροπίας μεταξύ των γραμμών της. Ποιοτική μεσοεπιθετικά, με τον κορμό της Μπάγερν Μονάχου να της δίνει ώθηση, αλλά προβληματική το δίχως άλλο και με έλλειψη χημείας στα μετόπισθεν. Τα πέντε γκολ παθητικό ήταν πολλά. Φιλότιμοι ο Ράουμ, ο Ζούλε, ο Σχλότερμπεκ, αλλά για το επίπεδό που είναι προορισμένη να ανταγωνίζεται η τέσσερις φορές Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, αποδείχτηκαν ανεπαρκείς.//