Είχα την τύχη και την ατυχία μαζί να είμαι ένας από τους λίγους μάρτυρες του συγκλονιστικού περιστατικού της Τετάρτης στην πισίνα της Βουδαπέστης όπου η Αμερικανίδα αθλήτρια της καλλιτεχνικής κολύμβησης Ανίτα Άλβαρες έχασε τις αισθήσεις της τη στιγμή που είχε ολοκληρώσει το πρόγραμμα της στον τελικό του σόλο με αποτέλεσμα να βουλιάξει στο πάτο της δεξαμενής.
Η βουβαμάρα στο λιγοστό κοινό και στους δημοσιογράφους που είμασταν παρόντες ευτυχώς δεν εμπόδισε την μια από τις δυο προπονήτριές της να βουτήξει με τα ρούχα στο νερό και να την βγάλει στην επιφάνεια λιπόθυμη και χωρίς τις αισθήσεις της.
Αντίθετα ο ναυαγοσώστης έπεσε στο νερό αρκετά πιο μετά την ώρα που την είχε ήδη ανασύρει η προπονήτριά της και προσπαθούσε να τη συνεφέρει. Μάταια όμως για το διάστημα μέχρι να την μεταφέρει στην άκρη της πισίνας. Η Άλβαρες δεν είχε τις αισθήσεις της μέχρι να φτάσει με το φορείο στο ιατρείο του κολυμβητηρίου και χρειάστηκε να περάσουν αρκετά λεπτά για να επανέλθει και μαζί μ αυτή και οι καρδιές των συναθλητριών της αλλά και όσων ήταν στο κολυμβητήριο.
Δεν ξέρω τι έδειξε η τηλεόραση γιατί δεν είχα μόνιτορ μπροστά μου κατά την μετάδοση ξέρω όμως πως αν δεν υπήρχε η προπονήτριά της με τα πολύ γρήγορα αντανακλαστικά ίσως να είχε γραφτεί μια τραγωδία.
Η Άντρεα Φουέντες δεν είναι πλέον μόνο η προπονήτρια της Αλβάρεζ. Είναι και ο άνθρωπος που χρωστάει τη ζωή της. Ο προπονητής σε ένα αθλητή μια αθλήτρια δεν είναι μόνο ο άνθρωπος που φροντίζει για την αθλητική του εξέλιξη αλλά αυτός ή αυτή που κρατάει τη ζωή του αθλητή του στα χέρια του-της.
Καλό είναι λοιπόν όσοι γονείς εμπιστεύονται τα παιδιά τους σε επαγγελματίες προπονητές να γνωρίζουν ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι εκεί μόνο για να τα γυμνάσουν αλλά και για να τα προστατεύσουν και να τα παραδώσουν-το κυριότερο-υγιή στην οικογένειά τους.
Όπως ακριβώς θα κάνει η Αμερικανίδα προπονήτρια κατά την επιστροφή της ομάδας καλλιτεχνικής κολύμβησης στις ΗΠΑ. Και αυτό θα είναι το καλύτερο μετάλλιο και το πιο λαμπερό για την οικογένεια της Άλβαρες.