To σύνολο του Βασίλη Σπανούλη βρήκε μπροστά του πολλές προκλήσεις και στις περισσότερες ήταν κατάλληλα προετοιμασμένο, αποδεικνύοντας πως η Ελλάδα ήταν έτοιμη πνευματικά και αγωνιστικά.
Στην πρώτη φάση των ομίλων, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, αν εξαιρέσουμε το παιχνίδι με τη Βοσνία (χάσαμε 80-77), ήταν σοβαρό, συγκεντρωμένο και δίκαια κατέκτησε την κορυφή του Γ’ ομίλου, φτιάχνοντας παράλληλα το μονοπάτι (θεωρητικά) της μέχρι τα ημιτελικά του EuroBasket.
Ήταν η πρώτη διοργάνωση μετά το 2009, όπου η “γαλανόλευκη” ήταν τόσο συγκεντρωμένη στα νοκ άουτ παιχνίδια και αυτό είναι σπουδαία επιτυχία του προπονητικού σταφ. Οι Έλληνες διεθνείς μετά τις προκρίσεις εις βάρος των Ισραήλ (84-79) και Λιθουανία (87-76), ήταν φειδωλοί στα λόγια τους, συγκρατημένοι και κυρίως προσηλωμένοι στο στόχο του μεταλλίου. Κανείς δεν ήταν ευχαριστημένος μόνο με την είσοδο στην τετράδα και αυτό αποδείχτηκε στην πράξη. Σίγουρα μένει μία πικρία για την εμφάνιση απέναντι στην Τουρκία (χάσαμε με κάτω τα χέρια), όμως όλοι δικαιούνται μια κακή εμφάνιση. Στον πιο κρίσιμο αγώνα των τελευταίων 16 ετών, η Ελλάδα ήταν εντυπωσιακή για 37 λεπτά, πήρε το χάλκινο μετάλλιο, το άξιζε με βάση την εικόνα της σε όλο το τουρνουά και ανταμείφθηκε.
Η τρίτη θέση στο EuroBasket, συνιστά μίνι υπέρβαση, καθώς ίσως να υπήρχαν στη διοργάνωση, περισσότερο ταλαντούχες ομάδες από την Ελλάδα, όμως ελάχιστες είχαν τον χαρακτήρα και τη νοοτροπία νικητή της “επίσημης αγαπημένης”. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν συγκλονιστικός σε αυτό το τουρνουά, μετρώντας 27.3 πόντους και 10.6 ριμπάουντ μέσο όρο και δίκαια συμπεριελήφθη στην κορυφαία πεντάδα του θεσμού. Ο Κώστας Σλούκας ήταν το μυαλό της Ελλάδας σε όλη τη διοργάνωση, ενώ ο Κώστας Παπανικολάου, κλείδωσε πολλούς ΝΒΑερς (Φοντέκιο, Αλντάμα, Άβντιγια) αποδεικνύοντας πως παραμένει ελίτ αμυντικός, παρά τα 35 του χρόνια.
Επιπλέον ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, υπηρέτησε το ρόλο του σε υπερθετικό βαθμό (τελείωσε το EuroBasket με 47.4 % στο τρίποντο), ο Βασίλης Τολιόπουλος “μεγάλωσε” ακόμα περισσότερο στο φετινό EuroBasket, ενώ ο Κώστας Αντετοκούνμπο απέδειξε, πως όταν είναι 100% συγκεντρωμένος στο παιχνίδι, αποτελεί πρόβλημα για τις αντίπαλες ομάδες. Ο Καλαϊτζάκης βοήθησε με τις αμυντικές του ικανότητες, ο Μήτογλου άνοιξε χώρους για τον Γιάννη, ο Λαρεντζάκης χρησιμοποίησε την εμπειρία του για το καλό της ομάδας, ενώ ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, ανέβαζε στα ουράνια την αυτοπεποίθηση των συμπαικτών του. Ο Κατσίβελης όσες φορές πάτησε παρκέ, πάλεψε για κάθε κατοχή, ενώ ο Σαμοντούροφ αποτελεί το παρόν και το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ. Ο 20χρονος φόργουορντ πήρε εμπειρίες, κέρδισε με το σπαθί του θέση στην αποστολή, ενώ στο ματς των “16” απέναντι στο Ισραήλ (7π., 6 ριμπ.), αποτέλεσε τον παίκτη-κλειδί για την ελληνική ομάδα.
Ο Βασίλης Σπανούλης ενέπνευσε το φετινό σύνολο, του έδωσε σαφή κατεύθυνση και “μπόλιασε” την ομάδα με τη νοοτροπία νικητή. Καθόλου τυχαίες οι δηλώσεις του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που επιθυμεί την παραμονή του Λαρισαίου τεχνικού στον πάγκο της “επίσημης αγαπημένης”, για να συνεχίσει να εκπροσωπεί τη χώρα μας στις διεθνείς διοργανώσεις.
Το φετινό καλοκαίρι ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, η Ελλάδα επέστρεψε στο βάθρο των νικητών και ευχή όλων μας, είναι παραμείνει στην ελίτ του ευρωπαϊκού και του παγκοσμίου μπάσκετ για πολλά χρόνια.