Και αν το να πάρει το πρώτο ματς στην έδρα της η ομάδα του Αταμάν, δεν αποτελεί έκπληξη, αντίθετα αποτελεί έκπληξη -δυσάρεστη- η εικόνα του Ολυμπιακού.
Οι “ερυθρόλευκοι” σε καμία των περιπτώσεων δεν θύμισαν σε τίποτε την ομάδα που ολοκλήρωσε την κανονική περίοδο της EuroLeague στην πρώτη θέση. Βέβαια το ρόστερ του Ολυμπιακού στην Ευρώπη ήταν αρκετά διαφοροποιημένο και σίγουρα “πλουσιότερο” και ποιοτικότερο σε σχέση με αυτό που είχε στα χέρια του ο Γιώργος Μπαρτζώκας στις εντός συνόρων υποχρεώσεις, αλλά και πάλι η εικόνα του στο ΟΑΚΑ ήταν εικόνα μιας… άλλης ομάδας, όχι του Ολυμπιακού.
Προφανώς και οι αγωνιστικές λεπτομέρειες, όπως τα ποσοστά, τα λάθη, τα ριμπάουντ και τα υπόλοιπα έπαιξαν τον ρόλο τους στην διαμόρφωση του αποτελέσματος στο Game 1, αλλά δεν ήταν αυτά που έκριναν την αναμέτρηση.
Ο Ολυμπιακός στο glass floor του ΟΑΚΑ έμοιαζε άδειος. Άδειος ψυχολογικά. Και όταν αυτό συμβαίνει σε μια ομάδα έχει ως αποτέλεσμα να μην βγάζει ενέργεια, να μην παλεύει, να μην τρέχει, να μην μοχθεί, να μην έχει “καθαρό μυαλό” και κυρίως να μην πιστεύει, να μην πιστεύει στις δυνατότητές της.
Και αν ο Παναθηναϊκός είναι, ούτως ή άλλως, ένας σπουδαίος αντίπαλος για οποιαδήποτε ομάδα, αυτή τη χρονική στιγμή ο μεγαλύτερος αντίπαλος της ομάδας του Πειραιά είναι ο ίδιος της ο εαυτός. Αυτόν καλείται να ξεπεράσει ο Ολυμπιακός. Αυτόν καλείται να διαχειριστεί όχι μόνο ο Μπαρτζώκας, αλλά ολόκληρος ο ερυθρόλευκος οργανισμός…
Αποστόλης Τριανταφύλλου