Ήταν το Μέσο που έμπαινε και εξακολουθεί να μπαίνει στο σπίτι κάθε φιλάθλου όχι μόνο εντός αλλά και εκτός συνόρων.
Τρεις δεκαετίες πίσω και ακόμα θυμάμαι στην προεφηβία μου, κολλημένος με το ραδιοφωνάκι στο αυτί, ένα σποτ που έλεγε “τι θα γίνει 3 Μαϊου;”. Στην τότε κρατική συχνότητα που ήταν ειδησεογραφική και έμελλε να γίνει αμιγώς αθλητική. Κολλημένος με τα αθλητικά, τέλη δεκαετίας του ’80 όπου μοναδική πηγή ενημέρωσης ήταν οι εφημερίδες. Τότε που περιμέναμε με αγωνία να μάθουμε νέα και αποτελέσματα της ημέρας που είχε προηγηθεί.
Με την ίδια λαχτάρα, ήμασταν διαρκώς συντονισμένοι στην ΕΡΑΣΠΟΡ μόλις άρχισε να εκπέμπει γιατί ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία να ακούς για ένα γεγονός ή έναν αγώνα τη στιγμή που συμβαίνει. Ήταν απλά κάτι μαγικό στα αυτιά και το νου ενός πιτσιρικά που ήθελε να μαθαίνει κάθε στιγμή τα πάντα. Είναι η εποχή που με φίλους φτιάχναμε αυτοσχέδια μικρά ακουστικά ώστε να τα ενσωματώνουμε στο κρυμμένο τρανζίστορ για να ακούμε τα ματς την ώρα των Αγγλικών. Στ’ αυτιά μου ακόμα υπάρχει ο καταιγιστικός ρυθμός περιγραφής του Μιλτιάδη Παναγιωτόπουλου σε σημείο που αναρωτιόσουν εάν όλα όσα λέει γίνονται ή απλά τα φανταζόταν! Φυσικά και ήταν το πρώτο, για έναν άνθρωπο που προσωπικά με βοήθησε μόλις μπήκα στη μεγάλη παρέα της ΕΡΑΣΠΟΡ το 2001, έχοντας διαρκώς τη φράση “υπομονή, μικρέ και όλα θα γίνουν στην ώρα τους”. Iδιαίτερη, ήταν και η χροιά της φωνής όχι μόνο στην εκπομπή αλλά και στη μετάδοση του Λευτέρη Σαρελάκου, του Σήφη Βοτζάκη, του Χρήστου Κοντού και του Γιώργου Μυρισκλάβου, ενώ η ηρεμία και η γνώση τη στιγμή του συντινισμού που έκανε ο Ηρακλής Κοτζιάς, αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας.
Ακόμα αντηχούν στ’ αυτιά μου τα σήματα εκπομπών της ΕΡΤ και της ΕΡΑΣΠΟΡ αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πω ότι ακόμα δεν με ανατριχιάζει το σήμα έναρξης απ’ το «μικρόφωνο στα γήπεδα». Ίσως το ίδιο και περισσότερο από εκείνο της «Αθλητικής Κυριακής». Και πως τα έφερε η ζωή, να είμαι μέλος αυτών των εκπομπών που έχουν μεγαλώσει τόσες γενιές φιλάθλων.
Ο κάθε ένας από εμάς, σίγουρα έχει να θυμάται πολλά από τον εργασιακό χώρο που έχει ζήσει δεκαετίες. Πόσο μάλλον όταν το Μέσο που υπηρετείς δεν τον βλέπεις ως εργασία, αλλά ως χόμπι. Το Μέσο που σε έστελνε για κάλυψη σπουδαίων γεγονότων όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το Μουντιάλ, το Euro, το Τσάμπιονς Λιγκ, η Euroleague, το Eurovolley και φυσικά όλες οι εγχώριες διοργανώσεις σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και βόλεϊ.
Μπορεί να είμαι στα μέσα της ηλικίας των 40 και ακόμα του… κουτάκι μέσα στο κεφάλι να λειτουργεί καλά, ωστόσο είναι τόσα πολλά αυτά που έχω ζήσει μέσω της ΕΡΑΣΠΟΡ που αδυνατώ να θυμηθώ έστω τα μισά. Φυσικά, δεν είναι μόνο η κάλυψη και η περιγραφή ενός γεγονότος με τη σημασία που έκρυβε, ήταν η μεγάλη εμπειρία που αποκτούσες αλλά και ο κόσμος που γνώριζες εντός και εκτός αθλητισμού. Συνοδοιπόροι σε όλο αυτό το ταξίδι που κρύβουν τα 2/3 της ζωής μου από αυτά της ΕΡΑΣΠΟΡ, συνάδελφοι δημοσιογράφοι, τεχνικοί και φυσικά φίλαθλοι που έγιναν μέρος της καθημερινότητάς μας και αποκτήσαμε καθημερινή σχέση επικοινωνίας έστω μέσω των μηνυμάτων.
Για μένα η ΕΡΑΣΠΟΡ είναι μέρος της οικογένειας μου, γιατί ως μέλος και σε άλλα αξιόλογα Μέσα, ουδέποτε διατήρησα μια σχέση δύο δεκαετιών. Μια σχέση όπου ούτε μία φορά δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω, τα φύγω ή να πω “και αύριο μέρα είναι”. Είναι αυτό το «κάτι» που μπορεί να κατανοήσει μόνο όποιος έχει ζήσει από μέσα όλη αυτή την διαδικασία και εξέλιξη του σταθμού. Ακόμα και μέσα από την προσωπική μου εξέλιξη, ακόμα θυμάμαι να δουλεύω παραμονή του γάμου μου ή να βρίσκομαι στην αίθουσα τοκετού για το δεύτερο παιδί μου και λίγη ώρα αργότερα να κάνω Κυριακάτικη εκπομπή. Μάλιστα, τη γέννηση του γιου μου, την βίωσα με τέσσερις μέρες καθυστέρηση καθώς την ώρα που μάθαινα τα καλά νέα από την Αθήνα, ετοιμαζόμουν για τη μετάδοση του ημιτελικού για το Euro 2006 στην Αυστρία. Ήταν εκείνη η μέρα που για μία και μοναδική φορά, έκανα προσωπική αφιέρωση μέσω μικροφώνου με την ολοκλήρωση του ματς στον Κωνταντίνο-Παϊσιο που ανυπομονούσε να με δει!
Όλο αυτό το διάστημα, πέρασε αρκετός κόσμος από καίρια πόστα που είτε περισσότερο είτε λιγότερο, πρόσφεραν το καλύτερο δυνατό σ’ ένα Μέσο που φρόντισε να εκσυγχρονίζεται και να μπαίνει στα σπίτια και τα αυτοκίνητα του κόσμου. Όσο και αν κατά καιρούς υπήρξαν εκείνοι που προσπάθησαν να απαξιώσουν την ΕΡΑΣΠΟΡ, άντεξε και με το παραπάνω, ενώ φρόντισε να δώσει (υπο)στήριξη και σε διάφορα άλλα Μέσα που παλαιότερα αντιμετώπιζαν προβλήματα. Είναι μεγάλη η στήριξη σε όλους όσους ήταν και είναι ακόμα στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ και διατηρούμε όχι απλά μια καλή σχέση αλλά άριστη σε όλα τα επίπεδα. Ειδικά, όμως, μεγάλο ευχαριστώ στους… γηραιότερους Χρήστο, Σήφη, Λευτέρη, Βασίλη, Θάνο, Αντώνη, Μπάμπη, Γιώργο, Μιλτιάδη και τα άλλα παιδιά που εξακολουθούν να γράφουν την δική τους ιστορία μέσα σε αυτά τα 30 χρόνια και να διατηρούν ζωντανές τις αναμνήσεις που μόνο η ΕΡΑΣΠΟΡ μπορεί να προσφέρει.
Απλά, τιμή να είσαι…καλεσμένος 22 χρόνια στον αΕΡΑ μιας ΣΠΟΡ παρέας.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ