(AP Photo)
Σε εποχές δύσκολες γεμάτες αγωνία λόγω των παγκόσμιων πολέμων τις δεκαετίες του ’30 και του ‘40, υπήρχαν αθλητές που γέμιζαν στάδια και έδιναν έμπνευση στο λαό.
Το όνομα Γουίλιαμ Ντέιβιντ Κον ίσως λέει ελάχιστα σε πολλούς. Όμως, το όνομα Μπίλι Κον ίσως λέει περισσότερα για όσους έχουν ασχοληθεί με τον χώρο της επαγγελματικής πυγμαχίας. Ήταν ο ίδιος άνθρωπος με τρία ονόματα. Υπήρχε και το παρατσούκλι «The Pittsburgh Kid».
Ο Μπίλι Κον είχε ρεκόρ επαγγελματικής πυγμαχίας 63 νίκες, 11 ήττες και 1 ισοπαλία, με 14 νίκες με νοκ άουτ. Ήταν Ιρλανδός επαγγελματίας πυγμάχος και πρωταθλητής ελαφρών βαρών, διάσημος για τις μάχες του με τον Τζο Λούις. Έκανε το ντεμπούτο του ως επαγγελματίας πυγμάχος κερδίζοντας στις 20 Ιουλίου 1934, εναντίον του Λούις, με νοκ-άουτ στον τρίτο γύρο. Ο Κον έχτισε το μύθο του όταν ξεκίνησε με ρεκόρ 47 νίκες και 9 ήττες, έχοντας συνολικά 7 νοκ άουτ, πριν διεκδικήσει τον παγκόσμιο τίτλο.
Στις 13 Ιουλίου 1939, κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα ελαφρών βαρών κερδίζοντας τον Μέλιο Μπετίνα στη Νέα Υόρκη. Ο Κον κέρδισε επίσης τον πρώην Παγκόσμιο Πρωταθλητή Αλ Μακόι και τους βαρέων βαρών Μπομπ Πάστορ, Λι Σάβοντ και Μπάντι Νοξ.
Τον Μάιο του 1941, ο Κον προσπάθησε να γίνει ο πρώτος Παγκόσμιος Πρωταθλητής ελαφρών βαρών στην ιστορία της πυγμαχίας που κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα όταν αυτός και ο Λούις συναντήθηκαν στις 18 Ιουνίου του ίδιου έτους. Ήταν ένας συγκλονιστικός αγώνας 13 γύρων.
Σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής ο Κον είχε το προβάδισμα στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα όταν έκανε μια κίνηση που θα μετάνιωνε για το υπόλοιπο της ζωής του, προσπάθησε να πάει για το νοκ άουτ στον γύρο 13 και αντ’ αυτού έχασε ο ίδιος τον αγώνα με νοκ άουτ στον ίδιο γύρο. Δέκα λεπτά μετά τον αγώνα, ο Κον είπε στους δημοσιογράφους: «Έχασα το κεφάλι μου και ένα εκατομμύριο δολάρια». Όταν ρωτήθηκε από έναν δημοσιογράφο γιατί πήγε για το νοκ-άουτ, ο Κον απάντησε: “Τι ωφελεί να είσαι Ιρλανδός αν δεν μπορείς να είσαι ηλίθιος;”
Το 1942, ο Κον κέρδισε τον Τόνι Ζλεικ, αλλά της στιγμή που έδειχνε και πάλι έτοιμος να κατακτήσει τον… κόσμο, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν σε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του και τόσο ο Κον όσο και ο Λούις κλήθηκαν να υπηρετήσουν στον στρατό, με συνέπεια να μείνει μακριά από το ρινγκ μέχρι το 1946.
Όλοι ανυπομονούσαν για τη ρεβάνς των δύο… υπερ-πυγμάχων για τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή Βαρέων Βαρών. Αυτό συνέβη στις 19 Ιουνίου 1946, στο “Yankee Stadium”. Ήταν ο πρώτος αγώνας του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Βαρέων Βαρών που μεταδόθηκε τηλεοπτικά και 145.000 άνθρωποι τον παρακολούθησαν από κοντά, σημειώνοντας ακατάρριπτο ρεκόρ στην ιστορία του αθλήματος. Οι περισσότεροι άνθρωποι που το είδαν συμφώνησαν ότι τόσο οι ικανότητες του Κον όσο και του Λούις είχαν επηρεαστεί από τη συμμετοχή τους στις ένοπλες δυνάμεις, αλλά ο Λούις κατάφερε να διατηρήσει το στέμμα με νοκ-άουτ στον 8ο γύρο. Μετά από αυτή την ήττα, η καριέρα του Κον είχε ουσιαστικά τελειώσει αλλά έδωσε ακόμα δύο αγώνες, κερδίζοντας και τους δύο με νοκ άουτ στον ένατο γύρο.
Ο επίλογος μπήκε στις 10 Δεκεμβρίου 1948, αυτός και ο Λούις συναντήθηκαν μέσα σε ένα ρινγκ για τελευταία φορά, αλλά ουσιαστικά δεν ήταν κανονικό παιχνίδι παρά μόνο συνάντηση επίδειξης και αποχαιρετισμού στα…όπλα
Ο Κον ήταν παντρεμένος με την Μαίρη Λουίζ, αλλά ήταν μια ιδιαίτερη σχέση καθώς ήταν κόρη πρώην σημαντικού παίκτη του μπέιζμπολ για τους Σινσινάτι Ρεντς, Τζίμι Σμιθ . Μεταξύ τους οι δύο άντρες δεν τα πήγαιναν καλά και όταν μια μέρα ξέσπασε καυγάς μεταξύ τους και ο Κον γρονθοκόπησε τον πεθερό του στο κεφάλι και του έσπασε το χέρι, ήταν μια ιστορία που έπαιζε ως πρώτο θέμα για εβδομάδες στο «Sports Illustrated». Εκτός πυγμαχίας ο Κον εμφανίστηκε σε μια ταινία του 1941 που ονομάζεται «The Pittsburgh Kid», ενώ διατήρησε τις δεξιότητές του στην πυγμαχία μέχρι τα τελευταία του χρόνια και σε ηλικία 73 ετών. όταν μπήκε στη μέση μιας ληστείας σε ένα παντοπωλείο στο Πίτσμπουργκ το 1990. Σε δηλώσεις που έκανε με αφορμή το γεγονός ήταν: «Το ένστικτο του Μπίλι ήταν να πολεμήσει». H ζωή του έγινε ντοκιμαντέρ για το HBO. Έφυγε από τη ζωή το 1993, σε ηλικία 75 ετών. Αφήνοντας πίσω του ως κληρονομιά τεχνικές επίθεσης στην πυγμαχία όπου ακόμα και στις μέρες μας αποτελούν πλεονέκτημα και για αθλητές υψηλού επιπέδου.//
