(INTIME)
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Λούκα Παβίσεβιτς:
Για το τι θέλει να δει από τον Πανιώνιο: «Να είμαστε προετοιμασμένοι. Να έχουμε έναν ρυθμό και να τον διατηρήσουμε και στις δύο πλευρές του παρκέ. Επιλέξαμε ένα μονοπάτι περισσότερης δουλειάς και λιγότερων φιλικών, οπότε τώρα δεν έχουμε την ροή που θα μπορούσαμε να έχουμε, αλλά είμαστε γεμάτοι από προπόνηση και είμαστε έτοιμοι να το αποδώσουμε σε μπάσκετ.
Το δύσκολο μέρος σε αυτό το μονοπάτι είναι ότι έχουμε κάποια must win παιχνίδια στην αρχή και όχι κάποια παιχνίδια με τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και σαν παιχνίδια προετοιμασίας. Σε συγκεκριμένους τομείς θα είμαστε εκεί που θέλουμε να είμαστε, αλλά θα έχουμε περιθώριο να βελτιωθούμε κι άλλο. Για αυτόν τον λόγο θα κάτσουμε και θα προσπαθήσουμε να δούμε την κατάσταση ώσπου να αρχίσουμε».
Για τους στόχους που έχει θέσει: «Ο στόχος μου είναι να είμαστε όσο πιο ψηλά γίνεται στο τελικό αποτέλεσμα. Όσον αφορά την GBL, όλοι έχουν τους δικούς του στόχους, αλλά εκτός του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, έχουμε μια αναβάθμιση σε όλες τις ομάδες. Θέλετε να μιλήσουμε για τον Άρη, το Μαρούσι, τον Προμηθέα, την Καρδίτσα; Όλοι έχουν βελτιωθεί και η Stoiximan GBL είναι δύσκολη. Ας κερδίσουμε λοιπόν όλα τα παιχνίδια που μπορούμε να κερδίσουμε και θα δούμε πού θα είμαστε. Πρέπει να επαναλάβουμε την είσοδο στα playoffs και στη συνέχεια να δούμε πού μπορούμε να φτάσουμε.
Ωστόσο αυτή τη χρονιά ο Πανιώνιος παίζει στο EuroCup. Είναι μια διαφορετική λίγκα. Ένα πρωτάθλημα κανονικό 18 αγώνων και ξέρετε στο παρελθόν τις ομάδες που δεν έχουν βάθος, μπορεί να τους κάνει ζημιά. Το είδαμε με τον Άρη, με το Μαρούσι. Παίζεις 4μισι μήνες εκτός έδρας, με δύσκολες συνθήκες και είναι δύσκολο.
Οι ιδιοκτήτες της ομάδας έκαναν πολύ μεγάλη προσπάθεια και χρειάστηκε να κάνουν πολλά πράγματα για να καταφέρουν να βάλουν τον Πανιώνιο στο EuroCup. Η ευρωπαϊκή παρουσία είναι κάτι που θέλουμε όλοι. Ήρθε λίγο νωρίς, αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Για αυτό προτίμησα αυτού του είδους την έντονη προετοιμασία. Έχει πολύ καλές ομάδες και αυτό που απαιτείται, είναι να είμαστε ανθεκτικοί. Μπορεί να έχουμε την ΑΕΚ εκτός και μετά να παίξουμε με την Μπεσίκτας και στη συνέχεια να έρθει ο Άρης. Χρειάζεται ανθεκτικότητα, πάθος και ανταγωνιστικότητα. Είμαστε μια εντελώς καινούργια ομάδα και αν με ρωτάτε τι περιμένω, δεν μπορώ να σας πω με ακρίβεια, αλλά θα τεσταριστούμε και το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ελπίζω να παραμείνουμε στο σωστό δρόμο».
Για την φιλοσοφία του ως προπονητής: «Η φιλοσοφία είναι μια πολύ δυνατή λέξη για έναν κόουτς που είναι ταπεινός εργάτης του μπάσκετ. Θα σας πω πως βλέπω όμως το μπάσκετ σαν παιχνίδι. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Ο Σαίξπηρ είχε πει ότι το να είσαι έτοιμος είναι το παν. Αυτό που θα ήθελα λοιπόν, είναι να προετοιμάσω την ομάδα το καλύτερο δυνατό για κάθε παιχνίδι που θα έρθει.
Η προσέγγιση μου είναι να πηγαίνουμε δυνατά και στις δύο πλευρές του παρκέ και να μην μένουμε πίσω στην άμυνα, ούτε να παρατάμε την επίθεση. Να είμαστε γρήγοροι στην κυκλοφορία της μπάλας και να είμαστε έτοιμοι για ό,τι μας δίνει η αντίπαλη άμυνα. Αυτά είναι θεωρητικά καλά, αλλά απαιτείται σκληρή δουλειά για να γίνουν πράξη. Δεν είμαστε ακόμα εκεί που θα θέλαμε, αλλά δουλεύουμε σκληρά για να φτάσουμε».
Για το πόσο τον άλλαξαν τα πέντε χρόνια που πέρασε ως προπονητής στην Ιαπωνία: «Αν μιλήσω προσωπικά, πρέπει να σας πω ότι η Ιαπωνία είναι φανταστική. Ο ιαπωνικός τρόπος ζωής είναι εξαιρετικός και είναι εντελώς διαφορετικός με το πώς ζούμε εδώ. Ειδικά με το πώς ζούμε στην Ελλάδα, το Μαυροβούνιο ή την Σερβία, στα Βαλκάνια δηλαδή. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, είναι ακριβώς αντίθετος με όλον τον δυτικό κόσμο. Οπότε το να ζεις εκεί έφερε τρομακτικές αλλαγές στο πώς σκέφτομαι για το πώς πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Είχα μια υπέροχη και πλούσια εμπειρία ζώντας εκεί.
Σαν επαγγελματίας πήγα εκεί γιατί είχα μια πρόσκληση για να ξεκινήσουμε την ανάπτυξη του μοντέρνου μπάσκετ της Ιαπωνίας. Ήταν μια πρόσκληση από την Εθνική ομάδα της χώρας. Προπόνησα την Εθνική Ομάδα, το καλύτερο πρόγραμμα της χώρας στο Τόκιο και ξέρετε, έπρεπε να γίνουν πολλά πράγματα, υπό ένα διαφορετικό πρίσμα. Η λίγκα μεγάλωσε, οι προπονητές ήταν μορφωμένοι, οι παίκτες ήταν μορφωμένοι και οι επιρροές ήρθαν από παντου: από το NBA, την EuroLeague, την Αυστραλία. Δεν υπήρχαν περιορισμοί στους ξένους, δεν υπήρχαν περιορισμοί στα ταξίδια, δεν υπήρχαν περιορισμοί στον εξοπλισμό και στις εγκαταστάσεις.
Ήταν το καλύτερο μέρος άπο άποψη δουλειάς και για αυτό υπήρχαν αρκετές απαιτήσεις από τους προπονητές. Αυτό που πιστεύω για την δουλειά του προπονητή είναι ότι η αρχή είναι: προσαρμόζεσαι ή πεθαίνεις. Πιστεύω όμως και το ‘ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό’. Αυτό σκέφτομαι για τη δουλειά μας τώρα. Έμαθα πολλά στην Ιαπωνία και νιώθω ανυπόμονος να τεστάρω ξανά τον εαυτό μου στην Ευρώπη, προσθέτοντας όλα αυτά που έμαθα στην Ασία».
Για το εάν έχει ακούσει τη συζήτηση γύρω από την έλλειψη νέων Σέρβων προπονητών: «Ναι, είχα πρόσφατα αυτή τη συζήτηση, γιατί ο κόουτς Πέσιτς ήταν ο δάσκαλός μου. Είχα αυτή τη συζήτηση και διαφωνώ τελείως. Τελείως όμως. Το νόημα είναι ότι το να φτιάχνεις προπονητές, δεν γίνεται από μόνο του. Ο κόουτς Ιτούδης, ο κόουτς Μπαρτζώκας, ο Σπανούλης, ο Κατσικάρης, ο Πεδουλάκης, δεν θέλω να ξεχάσω κανέναν δεν έγιναν ξαφνικά. Για να φτιάξεις τη δική σου σχολή προπονητών, πρέπει να τους εμπιστευτείς και να είσαι βοηθητικός μαζί τους. Βλέπεις την άνθηση της ισπανικής ή της ιταλικής σχολής.
Στη Σερβία δυστυχώς κάποια πράγματα έχουν ιδιωτικοποιηθεί και πολλοί κάνουν πράγματα που ενδιαφέρουν μόνο αυτούς. Οι προπονητές γίνονται αναλώσιμα εργαλεία στα χέρια τους έτσι. Νιώθω ότι πάμε στο αμέσως επόμενο επίπεδο, υπάρχει πλειονότητα προπονητών, αλλά πρέπει να στηριχτούν. Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς έφερε τρία μετάλλια σε πέντε χρόνια. Αυτό είναι αρκετά δυνατό και είπαν ότι δεν είναι αρκετό. Δεν συμφωνώ με την πεποίθηση λοιπόν ότι δεν υπάρχουν προπονητές, αλλά το σερβικό μπάσκετ πρέπει να τους προσέξει περισσότερο. Γιατί οι προπονητές είναι το εργαλείο για να καθοριστεί η ταυτότητα μιας χώρας στο μπάσκετ».
Για το πόσο διαφορετικός είναι 18 χρόνια μετά: «Είμαι πολύ διαφορετικός. Σαν άνθρωπος προσπαθώ να κουβαλώ τις ίδιες αξίες, αλλά ξέρετε, έζησα πέντε χρόνια στη Γερμανία, τέσσερα χρόνια στη Γαλλία, πολλά χρόνια στην Ιαπωνία, οδήγησα εθνικές ομάδες, προπόνησα Αμερικανούς, Γερμανούς, Γάλλους, Αφρικανούς, Ασιάτες, διαφορετικές κουλτούρες. Έμαθα σε διαφορετικές καταστάσεις. Κάποιες ήταν τέλειες. Κατέκτησα πρωταθλήματα. Κάποιες ήταν χάλια. Είχα προσωπικά θέματα με την οικογένειά μου. Όπως όλοι, έτσι κι εγώ αλλάζω. Προφανώς κάνω πολλές σκέψεις και προσπαθώ να κρατήσω τις αξίες μου, αλλά προσπαθώ να είμαι στα στάνταρ μου και να κρατήσω τις αξίες που είχα όταν ζούσα στο σπίτι με τους γονείς μου στο Μαυροβούνιο.
Μπασκετικά επίσης προσπαθώ να κρατήσω τις αξίες του μπάσκετ που υπάρχουν τώρα σε αθλητικό και τακτικό επίπεδο. Τα κρατάω αυτά σε υψηλό επίπεδο για να παίξω το μπάσκετ που θέλω. Προφανώς υπάρχουν πολλά που δεν μπορείς να ελέγξεις, αλλά θέλω να κρατώ τις αξίες».
Για το χτίσιμο του ρόστερ: «Αρχικά, όταν υπέγρεαψα στον Πανιώνιο, δεν υπήρχε EuroCup και έτσι ξεκίνησαμε να χτιζόμαστε. Αρχικά, δεν είχαμε πολλούς γηγενείς, οπότε έπρεπε να βρούμε τουλάχιστον τέσσερις παίκτες που θα ήταν έτοιμοι να παίξουν και άλλους δύο-τρεις που μέσα από τη διαδικασία των προπονήσεων θα ετοιμάζονταν. Αυτή ήταν η προσέγγισή μου. Βρήκαμε τους Έλληνες και ξεκινήσαμε από αυτούς. Ο Δημήτρης Τσαλδάρης με βοήθησε πολύ στην αξιολόγηση και μόλις γύρισα από την Ιαπωνία πήγα κατευθείαν στο γραφείο μου και ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε το ‘ελληνικό’ ρόστερ. Είχαμε ένα μπάτζετ το οποίο αυξήθηκε και απόλυτη γενναιοδωρία από τους Προέδρους μας, τον κύριο Μικρόπουλο και τον κύριο Ηλιάδη, από όταν πήγαμε στο EuroCup.
Φτιάξαμε λοιπόν μια φόρμουλα στην οποία ήθελα να έχουμε τρεις ψηλούς ξένους για να πλησιάσουν τον Γιώργο Τσαλμπούρη. Το σημαντικό ήταν να φέρουμε τον Μιχάλη Λούντζη. Μετά προσθέσαμε δίπλα του τον Πάπας, τον Οικονομόπουλο και τον Μήτρου-Λονγκ, ενώ είχαμε και τον βετεράνο μας τον Νίκο Γκίκα και αποκτήσαμε και τον Ανδρέα Πατρίκη. Μετά κοιτάξαμε για τους βασικούς στο 1-2-3. Τώρα έχουμε ανοικτό το ενδεχόμενο να μεγαλώσουμε λίγο το ρόστερ, αλλά θέλουμε να δούμε πρώτα το γκρουπ παικτών που έχουμε και μετά να αποφασίσουμε. Πρέπει επίσης να παρακολουθούμε και το πού είμαστε από πλευράς τραυματισμών και στη συνέχεια να δούμε πού πρέπει να ενισχυθούμε».
Για το εάν νιώθει ότι είναι η πιο δυνατή προσωπικότητα στην ομάδα: «Όχι δεν νιώθω έτσι. Πιστεύω ότι σε αυτό το σημείο του παιχνιδιού μας, πρέπει να οδηγήσω την ομάδα λίγο παραπάνω, γιατί είναι μια απόλυτα καινούργια ομάδα. Παίρνει λίγο χρόνο μέχρι να μάθουν το παιχνίδι και να το πάρουν στα χέρια τους. Μέχρι τότε θα προσπαθώ να τους καθοδηγώ, αλλά δεν είναι θέμα προσωπικότητας, αλλά θέμα προσαρμοστικότητας στο παιχνίδι».
Για το εάν γνωρίζουν οι παίκτες του το μέγεθος του Πανιωνίου και την κουλτούρα του: «Όταν στατολογώ όλους τους παίκτες, ειδικά τους Αμερικανούς, σας διαβεβαιώνω ότι τους μαθαίνω τι είναι η Νέα Σμύρνη, η κοινότητα, η προσφυγιά. Τι σημαίνει το ταξίδι από την Σμύρνη στην Αθήνα, τι σημαίνει ο Πανιώνιος για όλους αυτους τους ανθρώπους. Ο Νίκος Μπουρλάκης παρουσίασε ένα ντοκιμαντέρ και θέλουμε οι παίκτες να γνωρίζουν τι σημαίνει ο Πανιώνιος και ποια είναι η ομάδα που τους πληρώνει.
Πιστεύω νιώθουν το οικογενειακό κλίμα, την φροντίδα που μας παρέχουν οι κύριοι Ηλιάδης και Μικρόπουλος. Όλα αυτά μας θυμίζουν το τι σημαίνει Πανιώνιος καθημερινά».
Για το εάν είναι καυτή η θέση του προπονητή στον Πανιώνιο: «Εγώ για αυτό δεν κάθομαι και ποτέ στον πάγκο, οπότε δεν καίγομαι (γέλια). Ναι, φυσικά το καταλαβαίνω. Αυτή τη στιγμή η πίεση στον Πανιώνιο είναι να κρατήσω την ομάδα ενωμένη ώστε να παίξει σε δύο διοργανώσεις, δεν σκέφτομαι καυτές θέσεις. Θέλω να συνδεθούμε με την οικογένεια του Πανιωνίου και θα κάνουμε τα πάντα για να φτάσουμε τα στάνταρ που ο κόσμος του επιθυμεί. Αλλά είναι νέα ομάδα, όποτε θα είναι πρόκληση» .
Για το μήνυμα που έχει για τους οπαδούς του Πανιωνίου: «Από την πρώτη μου φορά στην ομάδα συνειδητοποίσα πόσο σημαντικός είναι ο Πανιώνιος για τους ανθρώπους της Νέας Σμύρνης. Είναι άνθρωποι που θα πέθαιναν για τον Πανιώνιο, είναι τόσο αφοσιωμένοι. Δεν μπορώ προφανώς να δεθώ συναισθηματικά τόσο πολύ, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη να παρέχω την καλύτερη δυνατή εμφάνιση και τα καλύτερα αποτελέσματα.
Νιώθω την ευθύνη να φέρω την ομάδα σε αυτό το επίπεδο, ώστε οι οπαδοί να την αγαπήσουν και να την αναγνωρίζουν. Ελπίζω να έχουμε μια επιτυχημένη σεζόν, να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να κάνουμε τα πάντα για να τους έχουμε ευτυχισμένους στο τέλος της σεζόν. Θα είναι δύσκολο, αλλά ελπίζω ότι θα τα καταφέρω».