Με ρίζες από την Αργεντινή, χώρα που αναπνέει ποδόσφαιρο, έφερε μαζί του στη Ρώμη μια κουλτούρα όπου ο αθλητισμός δεν είναι απλώς διασκέδαση – είναι κομμάτι ταυτότητας, ελπίδας και κοινωνικής ενότητας.
Η Σαν Λορέντσο και το παιδικό πάθος
Ο ίδιος ήταν δηλωμένος φίλαθλος της ποδοσφαιρικής ομάδας Σαν Λορέντσο ντε Αλμάγρο, την οποία ακολουθούσε από τα παιδικά του χρόνια. Με περηφάνια κρατούσε την κάρτα μέλους της ομάδας και δεν δίσταζε να το μοιράζεται δημοσίως. Για εκείνον, όμως, η αγάπη για την ομάδα του δεν περιοριζόταν σε αποτελέσματα. Ήταν μια έκφραση πίστης, μιας κοινότητας που ενώνεται γύρω από κάτι μεγαλύτερο – ακριβώς όπως η εκκλησία.
Ο Μαραντόνα και η συγχώρεση
Ο Πάπας είχε ιδιαίτερη σχέση και με τον θρύλο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Παρά τις προσωπικές του πτώσεις, ο Πάπας Φραγκίσκος δεν δίστασε ποτέ να τον αγκαλιάσει, να προσευχηθεί για εκείνον και να τον αντιμετωπίσει με κατανόηση και αγάπη. Όταν ο Μαραντόνα απεβίωσε το 2020, ο Πάπας Φραγκίσκος εξέφρασε τη βαθιά του λύπη, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «ήταν ένας ποιητής του ποδοσφαίρου, που χάρισε ομορφιά στο άθλημα».
Ο αγώνας για την ειρήνη στα γήπεδα
Ένα από τα σημαντικότερα αθλητικά οράματα του Πάπα ήταν το “Match for Peace”, ένας φιλανθρωπικός ποδοσφαιρικός αγώνας που διοργανώθηκε υπό την αιγίδα του, με τη συμμετοχή θρύλων όπως οι Ζιντάν, Μπουφόν, Ροναλντίνιο, και φυσικά… ο Μαραντόνα. Στόχος του αγώνα δεν ήταν η νίκη, αλλά η προώθηση της παγκόσμιας ειρήνης και της διαθρησκευτικής αδελφοσύνης μέσω του αθλητισμού.
Το κάλεσμα στους Ολυμπιονίκες
Ο Πάπας Φραγκίσκος συναντήθηκε και με πολλές Ολυμπιακές αποστολές. Είχε μιλήσει με συγκίνηση για τη σημασία των Ολυμπιακών Αγώνων, αναγνωρίζοντας τους αθλητές ως παραδείγματα θυσίας, προσπάθειας και ενότητας. Ενθάρρυνε την ένταξη ατόμων με αναπηρίες, και αναφέρθηκε με θερμά λόγια στους Παραολυμπιονίκες, λέγοντας πως «διδάσκουν την αξία του αθλητισμού πέρα από τα όρια του σώματος».
Η αθλητική ηθική ως θεμέλιο ζωής
Ο Πάπας μιλούσε συχνά για την ανάγκη να επιστρέψει ο αθλητισμός στις ρίζες του: να είναι παιδεία χαρακτήρα, όχι μηχανισμός εκμετάλλευσης. Είχε καταδικάσει φαινόμενα διαφθοράς και ντόπινγκ, ενώ υπογράμμιζε ότι ο πραγματικός πρωταθλητής είναι αυτός που «αγωνίζεται με ακεραιότητα και σέβεται τον αντίπαλο, όχι αυτός που πάντα νικά».
Ο Πάπας Φραγκίσκος είδε τον αθλητισμό με τα μάτια της πίστης και της καρδιάς. Γι’ αυτό και η σχέση του με τον χώρο δεν ήταν επιφανειακή, αλλά βαθιά και πνευματική. Σε μια εποχή όπου τα γήπεδα συχνά γίνονται πεδίο διχασμού, εκείνος τα είδε ως τόπους ενότητας.
Σήμερα, η παγκόσμια αθλητική κοινότητα αποχαιρετά έναν Πάπα που αγάπησε τον άνθρωπο σε όλες του τις μορφές – και ανάμεσά τους, και τον αθλητή.//Λ.