Αναλυτικά όσα ανέφερε ο Κώστας Τσαρτσαρής στο WebRadio της ΕΟΚ:
Για το πώς έζησε τον προημιτελικό της Εθνικής Ανδρών με τη Λιθουανία: «Το έζησα όπως οι παίκτες, με την αγωνία, την προσδοκία και τη λαχτάρα να κερδίσουν και να βρεθούν στην τετράδα πια. Η πίεση σε αυτά τα παιδιά εδώ και πολλά χρόνια είναι πολύ μεγάλη. Ενώ αυτή η γένια είναι πανάξια και έχει κερδίσει τα πάντα, πλην κάτι με την Εθνική, περίμεναν πώς και πώς για να φτάσουν σε αυτό το σημείο. Ακόμα δεν έχει κριθεί κάτι, αλλά η τετράδα είναι μια επιτυχία που είχαμε πολλά χρόνια να δούμε. Δείχνει πάρα πολλά πράγματα για τα ίδια τα παιδιά και το τεχνικό team και αποδεικνύει πως όντως αυτά τα παιδιά θα μπορούσαν να βρίσκονται σε αυτό το σημείο περισσότερες φορές. Στο παρελθόν για ένα σουτ, μια άμυνα, ένα λάθος βρέθηκαν εκτός διεκδίκησης μεταλλίου».
Για το ότι οι προσδοκίες απ’ τον κόσμο δεν ήταν τόσο υψηλές αυτήν τη φορά: «Οι προσδοκίες του κόσμου δεν ήταν τόσο μεγάλες και ενδεχομένως η πίεση των παιδιών εξωγενώς να μην ήταν τόσο μεγάλη. Έχουν την πίεση εσωτερικά τους, παρ’ όλα αυτά ο κόσμος δεν είχε τεράστιες προσδοκίες. Ακολούθησε βέβαια τα βήματα της Εθνικής μέχρι την Κύπρο, στα φιλικά ματς, αλλά όλοι γνώριζαν πως αυτή η ομάδα πάει για το καλύτερο δυνατό, χωρίς να έχει βλέψεις για κάτι πολύ μεγάλο. Η υπόλοιπη Ευρώπη έχει προχωρήσει πάρα πολύ, πέραν των κλασσικών δυνάμεων. Μόνο respect γι’ αυτά τα παιδιά, γι’ αυτό που κατάφεραν. Συνεχίζουν να είναι ταπεινοί, είδαμε και στις δηλώσεις τους πώς σκέφτονται. Αυτό που έκανε και ο Γιάννης στο τέλος στο κέντρο του γηπέδου είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί πρέπει να το ακούμε κι εμείς, όχι μόνο οι ίδιοι».
Για το ότι βγαίνουν διαφορετικοί πρωταγωνιστές στα παιχνίδια: «Το να είσαι στη δωδεκάδα της Εθνικής είναι πραγματικά μια τεράστια τιμή και μια απόδειξη πως κάτι καλό κάνεις. Σου δίνει και μια αυτοπεποίθηση επιπλέον. Θα ήθελα να μη διαχωρίζουμε αυτήν την ομάδα απ’ τις υπόλοιπες των περασμένων ετών που δεν έφτασαν τετράδα, κάτι που δεν έκαναν για διάφορους λόγους. Πάντα αυτά τα παιδιά είχαν πάρα πολύ καλή χημεία και εξαιρετικούς προπονητές. Ήταν όλοι ένας κι ένας. Είχαμε τραυματισμούς, ατυχίες και, μπορεί να βρεθήκαμε εκτός μεταλλίων, αλλά δεν παύει να ήταν κι εκείνες οι ομάδες εξαιρετικές στο σύνολό τους. Οι παίκτες που βρίσκονται στη… σκιά ενδεχομένως του Γιάννη Αντετοκούνμπο, του Σλούκα και των… πρωτοκλασάτων ονομάτων είναι πάρα πολύ σημαντικό να καταλάβουν τον ρόλο που τους έχει ανατεθεί απ’ τον προπονητή και ίσως να μην τον είχαν στις ομάδες τους. Είναι σημαντικό να τον αποδεχτούν και να προσπαθήσουν να βγάλουν το καλύτερο που γίνεται. Ενδεχομένως αυτός ο ρόλος να μη ζητάει τέσσερα πράγματα, να ζητάει ένα. Όλα τα παιδιά το έχουν αποδεχτεί. Για παράδειγμα, ο Λαρεντζάκης δεν έπαιξε καθόλου απέναντι στη Λιθουανία, αλλά μπορεί με τους Τούρκους να χρειαστεί να παίξει και είμαι σίγουρος πως θα μπει και θα κάνει τον ρολό του άψογα όπως πάντα. Όπως και ο Θανάσης. Πρέπει να υπάρχει και μια ιεραρχία στην ομάδα και αυτό πρέπει να το αποδεχτούν όλοι. Άπαντες γνωρίζουν τι μπορεί να προσφέρει ο καθένας, από πού ξεκινάει αυτή η ομάδα και πού τελειώνει και ο Βασίλης Σπανούλης είναι αυτός που μαεστρικά καθοδηγεί όλη αυτήν τη διαδικασία».
Για την αντίπαλο στον ημιτελικό, Τουρκία: «Ένα εξαιρετικό σύνολο, μια ομάδα η οποία έχει ρόλους συγκεκριμένους. Έχουν τον Σενγκούν που είναι ταλαντούχος. Δεν είναι τυχαίο που στο ΝΒΑ θεωρείται ένας απ’ τους καλυτέρους στη θέση του και το απέδειξε σε όλα τα ματς του Ευρωμπάσκετ. Έχουν πολλά παιδιά με εμπειρία από το ΝΒΑ και το ευρωπαϊκό στερέωμα. Έχουν “δίψα”. Έχουν και έναν προπονητή που γνωρίζει πώς να φτάνει στους τίτλους. Πάμε σε ένα ματς που θα κριθεί σίγουρα ένα μετάλλιο. Ο νικητής σίγουρα θα πάρει, ενώ ο ηττημένος θα είναι πολύ πικραμένος αλλά θα έχει την ευκαιρία για ένα μετάλλιο. Το ότι φτάσαμε στα ημιτελικά και διεκδικούμε κάτι τέτοιο από μόνο του είναι πάρα πολύ σημαντικό».
Για τις εξαιρετικές εμφανίσεις του Αλέξανδρου Σαμοντούροφ: «Μου ήρθαν μηνύματα εχθές που έλεγαν “Μπράβο στο αναπτυξιακό που ανέδειξε τον Σαμοντούροφ”. Καμία σχέση όμως. Εμείς βάλαμε ένα πολύ μικρό “λιθαράκι” σε αυτό. Πρώτα απ’ όλα είναι η ΔΕΚΑ και μετά ο Παναθηναϊκός, που δούλεψαν πολύ καλά. Εμείς επηρεάζουμε αυτά τα παιδιά μεν λιγάκι, αλλά όχι τόσο όσο οι σύλλογοι. Γι’ αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό οι σύλλογοι και οι προπονητές να δουλεύουν σωστά, να παίρνουν τα εφόδια που γνωρίζουν και αυτά που τους δίνουμε εμείς και να τα βάλουν στο σωματείο για να βοηθήσουν αυτά τα παιδιά. Η Ομοσπονδία δεν ευθύνεται για την απόδοση του Σαμοντούροφ, είναι η ΔΕΚΑ και ο Παναθηναϊκός που πήραν αυτό το παιδί και του δίδαξαν τα σωστά πράγματα. Εμείς δώσαμε δύο εργαλεία, το Rising Stars και τις Εθνικές, έτσι ώστε να δώσουμε επιπλέον ερεθίσματα και κίνητρα σε αυτά τα παιδιά. Όλη η δουλειά γίνεται στο κύτταρο που είναι το σωματείο».
Για το τουρνουά «Gen A Stars U16»: «Το “Α” είναι γιατί η γενιά που γεννήθηκε το 2009 και μετά είναι αυτή τώρα πια. Για 15 χρόνια θα έχουμε σίγουρα το ίδιο όνομα. Ήταν μια ηλικία που δεν είχαμε ουσιωδώς κάποιο τουρνουά, να δώσουμε κάτι επιπλέον στις ομάδες, γιατί αυτό κάνουμε σαν Ομοσπονδία ώστε να μπορέσουν τα παιδιά να έχουν ένα βήμα να δείξουν το ταλέντο τους και να τους δώσουμε μεγαλύτερο ανταγωνισμό. Ερχόμαστε και βάζουμε ένα τουρνουά ανάλογο του Rising Stars για να καλύψουμε αυτό το κενό. Η φιλοσοφία δε διαφέρει πάρα πολύ με του Rising Stars, ισχύει ό,τι συνέβη και σε αυτό το τουρνουά. Υπάρχει προκριματική φάση, εμπλέκονται σωματεία από κάθε γωνιά της χώρας. Τα νησιά έχουν ξεκινήσει, κάποια ματς της ηπειρωτικής χώρας επίσης. Οι αγωνιστικές θα είναι τις ίδιες ημέρες με το Rising Stars αγοριών, γιατί θέλουμε τα παιδιά να παίζουν με την ηλικία τους, να μην τα επιβαρύνουμε κάθε σαββατοκύριακο να βρίσκονται σε διαφορετικό τουρνουά και να μην επιβαρύνουμε τις Ενώσεις και τα τοπικά πρωταθλήματα. Αυτό δυσκολεύει τη δική μας δουλειά οργανωτικά, γιατί θα πρέπει να είμαστε σε πολλά διαφορετικά μέρη ταυτόχρονα, αλλά αφού αποφασίστηκε πως αυτό είναι το σωστό θα το φέρουμε εις πέρας. Ελπίζουμε να το “αγκαλιάσουν” τα σωματεία, να περάσουν καλά και να κερδίσουν πράγματα μέσα από αυτό».
Για τις εικόνες που θα αποκτήσουν τα παιδιά από αυτό το τουρνουά: «Είναι πολύ σημαντικό να δώσουμε στα παιδιά τις εικόνες να δουν τι γίνεται πέραν απ’ το σπίτι τους. Είναι διαφορετικές οι εικόνες στον βορρά, στον νότο, στα νησιά. Οπότε τα παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν, που είανι τεράστια εμπειρία από μόνο του αυτό, θα μπορέσουν να δουν τι γίνεται στις υπόλοιπες πόλεις και τι κάνουν οι υπόλοιπες ομάδες. Εμείς το δίνουμε αυτό, περισσότερες εμπειρίες και πιο νωρίς. Φυσικά και οι ομοσπονδιακοί προπονητές θα μπορούν από πολύ νωρίς να τα δουν σε υψηλότερο επίπεδο και με υψηλότερο ανταγωνισμό έτσι ώστε να κρίνουν ανάλογα τα ταλέντα μας».
Για το ότι αυτό το τουρνουά μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για τα παιδιά να μείνουν στις ομάδες τους: «Πάντα υπήρχε το ζήτημα πως κάποιοι “μεγάλοι” σύλλογοι προσελκύουν πολλά παιδιά της περιφέρειας ή μικρότερων συλλόγων και εντός της επικράτειάς τους. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, γιατί έχουν τις υποδομές, προσφέρουν πολύ καλά προπονητικά προγράμματα, ευκαιρίες άλλου τύπου με τουρνουά στο εξωτερικό. Πολλά παιδιά όμως που ήταν πρώτα ονόματα στα σωματεία τους, πάνε εκεί και παίρνουν ένα μικρό κομμάτι της πίτας, με αντίτιμο ένα κομμάτι της προσωπικότητάς τους. Δυστυχώς, λοιπόν, δε βγάζουμε παιδιά με προσωπικότητα, παιδιά που θα ηγηθούν των ομάδων τους, παιδιά που θα μεγαλώσουν και θα αποτελέσουν μέλη εθνικών κατηγοριών και της Εθνικής και θα έχουν την προσωπικότητα που ζητάμε. Χρειαζόμαστε παιδιά που θα την έχουν, που θα πάρουν την τελευταία μπάλα και θα τη μετουσιώσουν σε κάτι θετικό, που θα ζητήσουν τη μπάλα στις δύσκολες στιγμές. Προσπαθούμε σαν Ομοσπονδία να καλύψουμε όλες τις πλευρές, όλες τις ανάγκες, γι’ αυτό και δίνουμε στους αθλητές επιπλέον παιχνίδια. Μέσα από τις διαδικασίες των κλιμακίων και των προ-εθνικών μιλάμε πολύ σε αυτά τα παιδιά, προσπαθούμε να τους βγάλουμε και αυτό το κομμάτι και προσπαθούμε γενικότερα να βοηθήσουμε στην… κεντρικοποίηση που γίνεται. Δεν είναι απόλυτα σωστό να πάμε στο άλλο άκρο, γιατί όντως υπάρχουν σύλλογοι που δουλεύουν πολύ καλύτερα από κάποιους άλλους. Κάπου στη μέση είναι η αλήθεια και γι’ αυτό πρέπει να έχουμε τα μάτια μας και στις δύο πλευρές και να βοηθάμε εξίσου».
Επιμέλεια: Ανδρέας Φούντας